ملیپوش تکواندو: با مُشت حریف تونسی بیهوش شدم

فارس/عضو تیم ملی تکواندوی ایران از مصدومیت خود در مسابقات جهانی چین و از لحظه برخورد مشت حریف تونسی به گردنش توضیحاتی را ارائه کرد.
نایبقهرمان مسابقات جهانی تکواندو در چین از جزئیات مصدومیت خود در دیدار با نماینده تونس گفت و تأکید کرد که پس از برخورد ضربه به گردنش برای لحظاتی بیهوش شده. حاجیموسایی ضمن قدردانی از حمایت کادر فنی و پزشکان تیم ملی، از مردم بابت ناکامی در کسب مدال طلا عذرخواهی کرد.مهدی حاجیموسایی در خصوص شرایط رقابتهای جهانی چین اظهار داشت: اکثر قهرمانان وزن ۵۸ کیلوگرم در این دوره در وزن ۶۳ کیلوگرم مبارزه میکردند. با بسیاری از آنها قبلاً روبهرو شده بودم. وزن سنگینی بود، اما بازیهای خوبی انجام دادم و از عملکردم تا حدودی راضی بودم.
خدا را شکر تا فینال موفق شدم حریفانم را شکست بدهم.وی در ادامه افزود: سختترین حریفم تکواندوکار کره جنوبی بود. در بازیهای آسیایی هانگژو به او باخته بودم و ذهنیت خاصی نسبت به او داشتم، اما با کمک استاد ساعی، سرمربی تیم ملی و آنالیز دقیق کادر فنی، توانستم در این مسابقه عملکرد خوبی داشته باشم و پیروز شوم.نایبقهرمان جهان در مورد دیدار با نماینده تونس که منجر به مصدومیتش شد، گفت: بازی را خیلی خوب شروع کردم و انگیزه زیادی برای پیروزی داشتم؛ از لحاظ امتیازی جلو هم بودم، اما ضربه مشت حریف به گردنم خورد و بعد از آن نفسم بالا نمیآمد. پزشکان مسابقات و سپس پزشک تیم ملی سریع بالای سرم حاضر شدند. از من پرسید که میتوانی بلند شوی؟ گفتم بله اما فقط همان لحظه را یادم هست؛ بعد از آن چیزی بهخاطر ندارم.
حاج موسایی در ادامه اظهار داشت: وقتی به هوش آمدم، دیدم تابلوی سالن اعلام کرده که هوگوی آبی برنده شده. ابتدا نمیدانستم کداممان هوگوی آبی داشتیم، اما بعد فهمیدم که حریفم برنده اعلام شده.نایبقهرمان مسابقات جهانی در پاسخ به این سؤال که آیا واقعاً پس از ضربه بیهوش شده بودی، گفت: بله، بعد از برخورد ضربه نفسم بالا نمیآمد و دیگر چیزی یادم نیست. فقط خوشحالم که الان حالم خوب است و جای نگرانی نیست.وی در پایان خاطرنشان کرد:از مسئولان فدراسیون، کادر فنی و همه دوستانم که در آن شرایط کنارم بودند تشکر میکنم. کار من در مسابقات تمام شد و حالا تمرکزمان روی موفقیت سایر اعضای تیم است. از مردم ایران عذرخواهی میکنم که نتوانستم دلشان را با مدال طلا شاد کنم. تمام تلاشم را کردم، اما برخی چیزها دست خودم نبود. لبخند مردم برای من از صد مدال طلا باارزشتر است.


















