لیگ قهرمانان میسر نیست

آخرين خبر/ رونالدو که هنوز قرارداد سنگينش با يوونتوس تمام نشده، الان 35 ساله است و صرفنظر از تصميم او براي بازي کردن تا چهل و چند سالگي بايد بداند که پنجره فرصتهايش در حال بسته شدن است. وقتي 2 سال پيش کريستيانو رونالدو به تورين آمد، هواداران پشت نردههاي خارج از ورزشگاه آليانز همانند يک گروه کر شروع به خواندن کردند. آوازي که در آنجا طنينانداز شد مشخصا نشان ميداد که هواداران يوونتوس از او چه انتظاري داشتند. آنها فرياد ميزدند: «ما ليگ قهرمانان را ميخواهيم.» قبل از اينکه رونالدو به بانوي پير ملحق شود، در هر 3 فصل پيش از آن، اين جام را بالاي سر برده بود. اين بازيکن پرتغالي بهترين گلزن تاريخ اين رقابتهاست و تعداد مدالهاي ليگ قهرمانانش نيز از جامهاي اين رقابتها در موزه يوونتوس بيشتر است. او نه تنها عامل شکست يوونتوس در فينال 2017 در کارديف بود که چند ماه قبل از انتقال رکوردشکنش به سريآ با يک پنالتي در زمانهاي تلفشده در برنابئو موجب حذف اين تيم شده بود اما با حضور اين بازيکن شانس يوونتوس براي بالا بردن جام براي اولين بار از سال 1996 در ذهن هواداران و رسانهها به بالاترين حد خود رسيده بود. به زمان حال برميگرديم و اکنون بردن جام قهرمانان توسط يوونتوس حتي در مقايسه با زمان قبل از ورود رونالدو، بعيدتر به نظر ميرسد. يوونتوس فصل قبل در مرحله يکچهارم نهايي در مصاف با آژاکس حذف شد اما امسال در مرحله يکهشتم و در مقابل ليون حذف شد؛ تيمي که فصل بعدي حتي در ليگ اروپا هم حضور ندارد. پاول ندود، معاون يوونتوس گفت وقتي قرعه مشخص شد اعتراضي نداشتيم اما اکنون و با از بين رفتن شانس مجدد صعود اين تيم توسط يک تيم نهچندان محبوب، نارضايتيها به اوج رسيده است. پس از 10 سال اين اولين باري است که رونالدو در اين مرحله از تورنمنت کنار رفته و نکته جالب اينکه دفعه قبل هم تيم ليون او را از ميدان خارج کرده بود. فابيو پاراتيچي، مدير ورزشي يوونتوس قبل از اين مسابقه گفته بود: «اين رقابتها به او تعلق دارد.» و رونالدو نيز تمام تلاش خود را براي ماندن در آن کرد. اين مرد که حماسههايي بيشتر از هومر دارد، مصمم بود تا حماسهاي ديگر را رقم بزند و تقريبا توانسته بود بانوي پير را به شيوهاي مشابه بازي فصل قبل مقابل اتلتيکومادريد در همين مرحله نجات دهد. در حالي که برخي از همتيميهايش نااميدانه بازي ميکردند و پس از گل ممفيس ديپاي از روي نقطه پنالتي به دروازه وويشخ شزني و 2-صفر جلو افتادن ليون در مجموع 2 بازي ظاهرا سرنوشتشان را پذيرفته بودند اما رونالدو به دنبال يک هتتريک ديگر بود. او آنتوني لوپز، همبازياش در تيم ملي پرتغال را وادار به يک واکنش فوقالعاده کرد، با يک پنالتي بازي را به تساوي کشاند و سپس با پاي غيرتخصصياش شوت مرگباري را به سمت دروازه حريف زد و در دقايق تلفشده پشت يک ضربه آزاد ايستاد؛ ضربهاي که همتيميهايش اميدوار بودند به گل بعدي تيمشان تبديل شود اما افسوس که اين اتفاق نيفتاد. پيروزي ليون در بازي رفت زماني کليد خورد که ماتياس دهليخت خارج از زمين در حال درمان بود و در بازي برگشت هم فليکس زوآير، داور بازي با 2 پنالتي عجيب موجب خشم هر 2 تيم شد. حتي با اين وجود بانوي پير نميتوانست غيرممکن را ممکن کند. از زمان آمدن رونالدو از رئالمادريد مسير حرکت تيم در رقابتهاي اروپايي به شکل غيرمنتظرهاي رو به عقب بوده است. حتي در ايتاليا نيز اين تيم بعد از دبل کردن هر ساله خود تحت مربيگري مکس آلگري (و 2 بار از دست دادن سهگانه در بازيهاي فينال) فقط به بردن ليگ آن هم به خاطر وجود اين بازيکن پرتغالي رضايت داد. هرچند شيوه فتح ليگ هم آن اقتدار قبل را نداشت. پس خريد رونالدو کمک بزرگي به مقتدرتر کردن بينکونري نکرد.