چرا جز فغانی، نماینده دیگری در آسیا نداریم؟


ايران ورزشي/ با نزديک شدن به آخر شهريور، به تاريخ مهلت ارسال ليست داوران بينالمللي منتخب فدراسيون فوتبال براي سال 2021 نزديکتر ميشويم. هرچند امسال به دليل تأثير شيوع ويروس کرونا، تاريخ تستگيري تا امروز اعلام نشده است اما طبق روال هر ساله فدراسيون فوتبال به زودي تستهاي فني و زبان انگليسي را از داوران مدنظر خود ميگيرد تا آنها را به عنوان داوران بينالمللي خود به کنفدراسيون فوتبال آسيا معرفي کند.
ليست بينالمللي داوران ايراني اما چند سالي است که ديگر نه به کيفيت سابق انتخاب ميشود و نه چيده ميشود. عليرضا فغاني رتبه اول اين ليست، براي قضاوت بسياري از تورنمنتهاي معتبر فوتبال انتخاب ميشود و مسئولان داوري ايران پشت نام او و موفقيتهايش پنهان شدهاند. ديگر کسي به اين موضوع توجه نميکند که بعد از فغاني چه نامهايي در اين ليست قرار دارند و چرا هيچيک از آنها شانس حضور در تورنمنتهاي معتبر و پيشرفتهاي بيشتر را پيدا نميکنند؟
ليست داوران بينالمللي ايران و توجه کنفدراسيون فوتبال آسيا به آنها از وقتي مسعود عنايت از کميته داوران فدراسيون فوتبال رفت تا کنون، افت چشمگيري داشته است. کافي است ليست فعلي داوران بينالمللي ايران را با آن زمان مقايسه کنيد. در حال حاضر به ترتيب عليرضا فغاني، موعود بنياديفر، بيژن حيدري، پيام حيدري، حسن اکرمي، وحيد کاظمي و اميرعربعراقي نفرات اول تا هفتم ليست داوران بينالمللي ايران را تشکيل دادهاند. در حالي که چند سال پيش اين ليست با نام داوراني چون مسعود مرادي، محسن ترکي، سعيد مظفريزاده و محسن قهرماني پر شده بود که هر يک از آنها وزنهاي در عرصه داوري به حساب ميآمدند.
مسعود عنايت که همزمان عضويت در کميته داوران ايافسي را برعهده داشت، اينقدر قدرت داشت که بتواند امتيازهاي زيادي را براي داوران بينالمللي ايران بگيرد و آنها را در معرض شانس قضاوت در تورنمنتهاي معتبر قرار دهد. بعد از او اما شانس چنين بدهبستانهايي را با کنفدراسيون فوتبال آسيا از دست داديم و نتوانستيم آنطور که بايد و شايد با تصميمگيران اين عرصه تعامل داشته باشيم.
اين قطع ارتباط داوري ايران با کنفدراسيون فوتبال آسيا، همزمان شد با خارج شدن داوراني چون خورشيدي، جهانبازي، بخشيزاده و اکبريان از ليست داوران بينالمللي که کميته داوران نتوانست هيچ جايگزين مناسبي را براي آنها پيدا کند چرا که مسئولان داوري ايران در استعداديابي داوران هم نمره قبولي نميگرفتند. ضعف فوتبال ايران در استعداديابي داوران به اندازهاي بوده که هماکنون، فدراسيون فوتبال براي قضاوت بازيهاي مهم داخلي خود هم با مشکلات متعددي روبهرو است، چه برسد به اينکه بخواهد براي بازيهاي بينالمللي داوري را معرفي کند. نمونه اين سردرگميها را به خوبي ميشد در انتخاب داور براي دربي مشاهده کرد و به وضعيت نامناسب داوري در ايران پي برد.
ارتباطات ضعيف مديران در عرصه بينالمللي و استعداديابي ضعيفتر آنها براي کشف داوران با کيفيت در ايران را هم که کنار بگذاريم، اشتباه و ضعف بزرگ ديگري داريم که مانع درخشش داوران با کيفيت در عرصه بينالمللي است. ضعف در چينش ليست داوران بينالمللي، حکم آخرين ضربه را دارد. به عنوان مثال موعود بنياديفر که در رتبه دوم ليست داوران بينالمللي قرار دارد، از نظر فني نتوانسته آنطور که بايد و شايد نظر مثبت کنفدراسيون فوتبال آسيا را جلب کند. بعد از او بيژن حيدري در رتبه سوم قرار دارد که عليرغم توان فني بالا اما به دليل سنش شانسي براي قرار گرفتن در معرض سرمايهگذاري ايافسي ندارد.
مسئولان کميته داوران اما پيام حيدري را در رتبه چهارم اين ليست قرار دادهاند. کسي که هم از نظر فني نظر ايافسي را جلب کرده و هم سن پاييني دارد و از اين نظر هم در استانداردهاي ايافسي نمره بالايي دارد. با اين چينش طبيعي است که دست کنفدراسيون فوتبال آسيا هم براي استفاده از معدود مهرههاي با کيفيت داوري ايران بسته ميماند و همچنان ما بايد به تک نماينده داوريمان در مجامع بينالمللي يعني عليرضا فغاني افتخار کنيم و هيچ تلاشي براي معرفي داوران ديگر نداشته باشيم.