جولان تبعیض؛ داوران لباس قضاوت ندارند!

ايسنا

بروزرسانی 1399/12/06 - 00:55

ايسنا/ شرايط داوران زن فوتبال مناسب نيست و با مشکلات زيادي دست و پنجه نرم مي‌کنند اما مسئولان اين فدراسيون بي‌توجه به حل مشکلات، درگير رقابت‌هاي انتخاباتي براي کسب کرسي‌هاي مديريتي فوتبال هستند.
در حالي که زنان فوتبال ايران اعم از بازيکن، مربي و داور تلاش مي‌کنند تا شايستگي‌هاي خود را به نمايش بگذارند و در جايگاه مناسبي قرار بگيرند اما گاهي از طبيعي‌ترين و بديهي‌ترين حقوق اوليه هم محروم مي‌شوند. در اين ميان زنان داور روزهاي خوبي را سپري نمي‌کنند. مشکلاتي که مدت‌هاي زيادي با آنها دست و پنجه نرم کرده‌اند حالا به تدريج رسانه‌اي مي‌شود و نشان مي‌دهد که سيستم حاکم در کميته داوران به جاي تلاش براي بهبود وضعيت، نيروهاي خود را وادار به سکوت کرده است.
در ديدار سپاهان اصفهان با شهرداري سيرجان در هفته دوم دور نهايي فوتبال زنان، لباس داور وسط با لباس تيم اصفهاني يک رنگ بود و بازيکنان سپاهان داور را با يار خودي اشتباه مي گرفتند. شايد در نگاه اول موضوعي ساده و نادر به چشم بيايد اما مشکلي جدي است، چرا که فقط بخشي از واقعيت ناکارآمدي کميته داوران در قبال زنان داور ايران را نشان مي‌دهد، در حالي که اين زنان مدت‌هاست در زمينه دسترسي به ملزومات داوري که مسئوليت آن به عهده کميته داوران است، دچار مشکل جدي هستند.
مهناز اميرشقاقي سرمربي سپاهان همين موضوع را عاملي در دريافت گل‌هاي اول و به هم ريختن شيرازه تيم خود دانست. او در اين مورد گفت: "ابتداي بازي به کادر داوري گفتيم که با توجه به شباهت لباس آن‌ها با تيم ما تعويض لباس داشته باشند. در ۲۵ دقيقه اول، بازيکنان ما داور را جزو بازيکنان تيم خودمان مي ديدند و ۳ گلي که در ابتداي بازي دريافت کرديم به همين دليل بود."

همرنگ بودن لباس داوران با تيم سپاهان

کميته داوران بعنوان متولي سازماندهي داوران و تهيه ملزومات پايه‌اي و اوليه همچون پوشاک و تجهيزات داوري بايد هر سال قبل از شروع فصل امکانات و تجهيزات مورد نياز نيروهاي خود را فراهم کند و در اختيار آنها قرار بدهد اما در انجام اين وظيفه کوتاهي‌ مي‌کند، تا آنجا که براي فصل جاري ليگ داوران هنوز لباسي دريافت نکرده‌اند و از دو دست لباس سال گذشته خود استفاده مي‌کنند. البته اين لباس‌ها کيفيت مناسبي هم ندارد و براي استفاده بيش از يک سال مناسب نيستند. از طرفي همين لباس‌ها را در سال‌هاي گذشته با تاخير بسيار طولاني و اواخر فصل تحويل داوران مي‌دادند
نکته مهم ديگر در تعداد لباس‌ها، ملزومات و در واقع پکيج مورد نياز داوران است که تفاوت فاحشي ميان مردان و زنان وجود دارد. هر چند مشکلات مردان هم زياد است و اوضاع‌شان تعريف چنداني ندارد اما آنها جدا از اينکه چندين دست لباس داوري در رنگ‌هاي متفاوت دريافت مي‌کنند، از سوي کميته مربوطه براي کلاس‌هاي پيش فصل و نيم فصل هم لباس جداگانه‌اي مي‌گيرند، همچنين يک دست لباس گرمکن، اورکت زمستاني و چمدان هم به آنها داده مي‌شود اما شرايط زنان اسفناک است؛ آنها حتي براي قضاوت در زمستان لباس گرم دريافت نمي‌کنند، در حالي که تا سال گذشته مسابقات ليگ زنان در ساعت ۱۰ صبح آغاز مي‌شد.
تفاوت امکانات ورزشگاه‌ها هم از فرق بين محل برگزاري مسابقات مشخص است و باز هم شرايط از اين نظر براي زنان مناسب نيست. گويا براي کميته داوران اهميتي ندارد که زنان داور در سرماي زمستان و زمين مسابقه چگونه خود را گرم مي‌کنند. اين درحالي است که سرما و گرما، حضور در کلاس پيش فصل و نيم فصل، زمين 100 متري و زمان بازي 90 دقيقه‌اي براي داوران زن و مرد يکسان است. زنان هم براي قضاوت به شهرستان‌ها سفر مي‌کنند اما کميته داوران بر اساس معيارهاي تبعيض‌آميز خود به اين نتيجه رسيده که زنان به لباس و چمدان نياز ندارند.
اين کميته در حالي داوران جديدي را به ليگ برتر وارد کرده‌است که توان تهيه لباس آنها را هم ندارد. در يکي از مسابقات ليگ يکي از کمک داوران به دليل نداشتن لباس‌هاي مناسب زنان با آستين بلند، تيشرت داوري مردانه به تن کرده بود. البته شنيده شده اضافه کردن اين تعداد داور جديد به ليگ برتر که منجر به افزايش اشتباهات داوري و اعتراض تيم‌ها شده، در راستاي اهداف انتخاباتي و کسب راي در مجمع رياست فدراسيون است که دهم اسفند برگزار مي‌شود.
البته همه چيز به لباس و چمدان ختم نمي‌شود؛ در فوتبال حرفه‌اي داوران بايد ابزارهاي مناسب ارتباط با يکديگر را داشته باشند تا در صورت نياز و به راحتي با هم صحبت و در نتيجه همکاري آنها اشتباهات کمتر شود، اما در ليگ فوتبال زنان ايران چنين چيزي وجود ندارد، به داوران سيستم راديويي داده نمي‌شود يا اگر هم براي قضاوت در ديداري مهم يکي از سيستم‌هاي مردان را به آنها بدهند، عملا خراب و غيرقابل استفاده است.
همه اين تفاوت‌ها در حالي رخ مي‌دهد که لباس زنان هم حاوي آرم تبليغ براي اسپانسر کميته داوران است، اما چرا کمترين نفعي از آن دريافت نمي‌کنند؟ نه تنها در بخش لباس و تجهيزات، بلکه بي‌توجهي در بحث دستمزدها هم ديده مي‌شود؛ زنان داور وسط، کمک و چهارم براي قضاوت در يک ديدار به ترتيب ۱۲۰، ۸۰ و ۴۰ هزار تومان دريافت مي‌کنند اما همين مقدار براي مردان بيش از يک ميليون تومان، ۸۰۰ و ۴۵۰ هزار تومان است. البته اين مقايسه به معني زير سوال بردن تلاش مردان و مکفي بودن دستمزد آنها نيست، بلکه براي ارائه تصويري دقيق‌تر از وضعيت داوري زنان است‌. هرچند گويا امسال دستمزدها ۴۰ درصد افزايش پيدا مي‌کند اما باز هم در شرايط اقتصادي فعلي و با توجه به اينکه داورها به صورت چرخشي قضاوت مي‌کنند، کافي نيست.
جاي تاسف دارد که کميته داوران هيچ توجهي به بخش زنان نمي‌کند، چشم خود را بر روي شرايط نامساعد آنها بسته است و با کمترين اعتراض و نقد برخورد مي‌کند. هر چند مديران فعلي فدراسيون با تصميم‌گيري هاي خود ضربه‌هاي زيادي را به بخش زنان زده‌اند، همچنان حريصانه به دنبال تصدي پست‌هاي مديريتي در چهار سال آينده هستند و در جنگ انتخاباتي خود فرصت و همتي براي حل و فصل مشکلات ندارند.

ما را در کانال تلگرامي «کانال ورزش» دنبال کنيد