نادر فریاد شیران: با مایلی کهن 4 جام گرفتیم، سانسورش کردند!

طرفداری/ نادر فریاد شیران صحبت های بسیار جالبی را در خصوص تیم ملی سال 1996 انجام داده است... 
در حاشیه انتخاب برترین های قرن، سامان خدایی گفتگوی متفاوتی با نادر فریاد شیران انجام داد. فریاد شیران که سال ها به عنوان دستیار کنار محمد مایلی کهن حضور داشت، صحبت های جالبی را در خصوص اتفاقاتی که برای تیم ملی در سال 1996 رخ داد بیان کرده است.
 من تعصبی به تیم 96 دارم. چرا؟ اتفاقاتی در سال 96 افتاد. خیلی از رسانه ها، امثال شما و دوستانی که اینجا هستند، آن ها را پنهان کردند. فقط به خاطر اینکه با مایلی کهن به مشکل خوردند. تیم ما در سال 96 بدون هیچ چشم انداز و امیدی وارد مسابقات شد. حتی می گفتند در مسابقات به عمان می بازد و می رود. آلفرد ریدل را برای جانشینی مایلی کهن در نظر داشتند که حتی او را به تهران بیاورند. خیلی غم دارد. فکر کنید مثلا آقای اسکوچیچ الان کار می کند و یکدفعه مثلا کی روش را به ایران بیاورند. خوب آن مربی چطور می تواند کار کند؟ آلفرد ریدل را حتی سر تمرین ما آوردند. این تیم به عمان رفت، تیم ملی عمان را برد. زمان علی پروین 0-0 در تهران، 0-0 در مسقط، بازی سوم 1-0 با گل حمید درخشان در سوریه و ایران به مرحله بعد می رود. هیچکس امید نداشت. مخصوصا آقای جهانگیر کوثری، رفیق خودم، اردشیر لارودی، مربی خودم. خیلی از رسانه ها اسم بردند ما از آن ها می بازیم ولی ما بردیم. امیر قلعه نویی آنجا جزو شاگردان آقای مایلی کهن بود که به او بازی دادیم. تاکید می کنم امیر قلعه نویی شاگرد ما، این توی گوشت باشد. عمدا می گویم حرمت شاگرد و استاد را رعایت کنید. الان برای خودش مربی است ولی دوستان بدانند ایشان شاگرد ما بوده است. از تیم ملی هم به خاطر بعضی از رفتارها و البته عدم توانمندی نسبت به بازیکنانی که بودند، خطش زدیم. بعد همان تیم 96 عنوان هایی آورد که دوستان نمی گویند. اول اینکه چرا باید با عربستان بازی کنیم؟ این تیم را در مرحله مقدماتی 3-0 برده بودیم. ما در ضربدری ها باید با تیم های دیگر بازی می کردیم و سپس اگر بالا می آمدیم، فینال به هم می خوردیم. چطور قبل از فینال به هم خوردیم؟ معلوم است AFC و اماراتی ها دیدند عربستان، چین و عراق را برده، 4 تا 4 تا هم زده. ما خودمان هم به جز بازی با عراق که باختیم، همه را 3 تا 3 تا زدیم. 3 تا به عربستان زدیم، 6 تا به کره زدیم و ... اما دوباره به عربستان خوردیم. یک آدم به نام الغندوم، داور مصری را برای همیشه محرومش کردند، گل سالم خداداد عزیزی و استیلی را قبول نکرد، یک پنالتی روی خداداد شد و نگرفت. ما آن بازی را باختیم، این در حالی بود که اصلا نباید با عربستان بازی می کردیم. در پنالتی هم باختیم. رفتیم برای سوم چهارمی که کویت را بردیم و سوم شدیم. حالا در آنجا چه اتفاقی افتاد؟ عرب ها ما را دوست دارند؟ عاشق چشم و ابرویمان هستند؟ تاریخ نشان داده. الان نگران بازی با بحرین هم هستیم که چه اتفاقاتی ممکن است بیفتد. در واقع حاشیه اش از خود این تیم ها قوی تر است. همه مان ناراحت بودیم و اشک می ریختیم که به عربستان باختیم، اما طرف آن ها رفتیم. آن ها فکر می کردند می خواهیم دعوا کنیم چون سابقه داشته همه اش با هم دعوا می کردیم. بازی های آسیایی را یادتان باشد در باشگاه ها که این اتفاقات افتاده است. خلاصه با آقای مایلی کهن رفتیم و به آن ها تبریک گفتیم. AFC ای ها هم خواب نیستند، آن ها هم آدم های باوجدانی هستند، بعضی وقت ها حق مان را می خورند که آن به خاطر بی لیاقتی مدیران مان است اما ذاتا آدم های بدی نیستند. تیم ما را به عنوان تیم اخلاق معرفی کردند. شما در رختکن ما یک دانه بطری، یک چسب یا تیپ نمی دیدید. خودمان جمع می کردیم بازیکنان هم جمع می کردند. 25 سال پیش ما این کار را می کردیم. آقای مایلی کهن یادمان داده بود. در هتل همه سر ساعت کنار هم جمع می شدیم و نهار می خوردیم. نه اینکه الان یکی میل ندارد بلند شود و برود. همه با هم می آمدیم و می خوردیم، آن کسی که دیر یا زود می خورد و ... همه با هم بودیم. آن ها ها این چیزها را می دیدند. تیم ما در آن رقابت ها 4 جام گرفت. آقایان 4 تا جام! عربستان دو جام گرفت، یکی قهرمانی یکی الدعایه بهترین دروازه بان شد. امارات یک جام گرفت. ما 4 جام گرفتیم. سوال نمی کنید چه جام هایی؟ یک جام اخلاق که آقایان آن را سانسور می کنند. دوم بهترین بازیکن آسیا، خداداد عزیزی که یک جام گرفت. بهترین گلزن چه کسی شد؟ علی دایی که یک جام گرفت. یک جام سومی هم گرفتیم. یعنی در یک مسابقات که 7 جام بیشتر نیست، تیم ما 4 تا با مربیگری مایلی کهن گرفت ولی دوستان و رسانه هایی که دنبال منافع خود بودند، می خواستند مایلی کهن را کنار بگذارند.

ما را در کانال تلگرامی «کانال ورزش» دنبال کنید