اين کهکشان که MACS0647-JD نامگذاري شده، ۴۲۰ ميليون سال پس از مه بانگ (آغاز تئوريک جهان هستي) مشاهده شده است و نور آن 13.3 ميليارد سال سفر کرده تا به زمين برسد. اين کشف يکي از جديدترين يافته هاي برنامه اي است که با استفاده از رخدادهاي طبيعي به عنوان لنزهاي زوم ويژه، سعي دارد کهکشان هاي دوردست جهان آغازين را آشکار کند. CLASH يک گروه بين المللي است که توسط مارک پستمن از انستيتو تلسکوپ فضايي علوم در بالتيمور رهبري مي شود. آنها از خوشه هاي کهکشاني بزرگ و عظيم به عنوان تلسکوپ هاي کيهاني استفاده مي کنند تا بر روي کهکشهان هاي دوردست در وراي آنها زوم کنند.
گرانش خوشه ها نور کهکشان هاي دوردست را تقويت مي کند و باعث مي شود تصوير آنها هشت، هفت يا دو برابر بهتر و روشن تر از واقعيت ديده شود.
ناسا مي گويد MACS0647-JD که اکنون اين گونه کوچک است، احتمالا در مراحل اوليه شکل گيري و تولد بزرگتر بوده است. تحليل ها نشان مي دهد که اين کهکشان حدود ۶۰۰ سال نوري گستردگي دارد. بر پايه مشاهدات بدست آمده از کهکشان هاي نزديک تر، ستاره شناسان تخمين مي زنند اين کهکشان در سنين پايين تر احتمالا ۲۰۰۰ سال نوري گستردگي داشته است.
براي مقايسه بد نيست که بدانيد، ابر بزرگ ماژلان، که يک کهکشان کوتوله همنشين راه شيري است، گستردگي ۱۴۰۰۰ سال نوري دارد و سراسر کهکشان راه شيري ما ۱۵۰ هزار سال نوري است.
البته Dan Coe از انستيتو تلسکوپ فضايي علوم مي گويد اين شيئ ممکن است تنها يکي از بلوک هاي تشکيل دهنده يک کهکشان باشد. ۱۳ ميليارد سال ديگر که موفق به مشاهده اکنون اين کهکشان شديم، شايد با مجموعه اي از ده ها، صها يا هزاران بخش به هم پيوسته اينچنيني روبرو باشيم که يک کهکشان کامل را شکل داده اند.