فارس/ طبق تعريف ارائه شده، قرار است شبکه ملي متشکل از زيرساختهاي ارتباطي، مراکز داده توسعه يافته داخلي دولتي و غيردولتي و زيرساختهاي نرمافزاري که در سراسر کشور گسترده شده، باشد.
اين شبکه ظرفيت لازم براي «نگهداري و تبادل امن اطلاعات داخلي در کشور به منظور توسعه خدمات الکترونيکي» و «دسترسي به اينترنت» از طريق بستر ارتباطي باند پهن سراسري را براي کاربران خانگي، کسبوکارها و دستگاههاي اجرايي فراهم ميکند.
شبکه ملي اطلاعات تجميع کننده شبکههاي اختصاصي، محلي و ملي در کشور است که از دو بخش اختصاصي و عمومي تشکيل ميشود.
بخش اختصاصي براي ارتباط و تبادل اطلاعات و خدمات دستگاههاي اجرايي با يکديگر و بخش عمومي براي ارايه خدمات به کاربران عمومي است و اين دو بخش در نقاطي نظير مراکز داده با يکديگر اتصال دارند.
امروز در سال 92 اجراي اين شبکه يکي از اولويتهاي اصلي وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات است. با جستوجويي در اسناد و مطالب مرتبط با اين موضوع، مشخص ميشود سابقه و تاريخچه اين مهمترين برنامه وزارت ارتباطات، به 8 سال پيش باز ميگردد و از اولين سال دولت احمدينژاد آغاز شده است.
بر اين اساس، در اواخر سال 1384 بحث شبکه ملي اينترنت در کشور مطرح شد و مهمترين دليل پيادهسازي اين شبکه در آن سال نيز کاهش وابستگي به شبکه جهاني اينترنت اعلام شد.
در اسفند سال 1384، بر اساس تصميم هيات دولت مقرر شد شبکه ملي طي 3 سال به بهرهبرداري برسد و طراحيهاي کلي شبکه نيز انجام شود.
در سال 1385 قرار شد پروژه اينترنت ملي در مرکز تحقيقات مخابرات ايران انجام شود.
در سال 1386 نيز همين موضوع تکرار شد و اين بار برنامههاي عملياتي راهاندازي و بهرهبرداري اينترنت ملي در سالهاي 86 تا 88 در هيات وزيران تصويب شد.
با توجه به الزامات سند چشم انداز بيست ساله در سال 1389 موضوع شبکه ملي اينترنت با نام جديد شبکه ملي اطلاعات به صورت جدي تر مطرح شد به طوري که کليات موضوع در ماده 46 برنامه پنجم توسعه مصوب شد.
اکنون طبق ماده 46 برنامه پنجم، بايد تا پايان برنامه پنجم در سال 94، پرونده 10 ساله شبکه ملي اطلاعات مختومه شود.