در جنگ بین حافظه‌های SSD و HDD، برنده از قبل مشخص است!

جي اس ام/ مدتهاست که برنده جنگ مابين HDD ها و SSD ها مشخص شده است. اما در موقعيت‌هاي مختلف مي‌توان از هر کدام از اين درايوها استفاده کرد. ما در اين مطلب تفاوت اين دو درايو حافظه را از جهات مختلف بررسي کرده‌ايم. درايوهاي حالت جامد (SSD) و درايوهاي ديسک سخت (HDD) در حال حاضر دو راه حل عمده براي ذخيره سازي داده هستند و هر کدام از مزاياي مختص به خود برخوردارند. هر کدام از اين ديسک‌ها براي کارهاي مشخصي بکار گرفته مي‌شوند، اما اگر از ما بپرسيد کدام يک از آنها را براي کامپيوتر شخصي خود انتخاب کنيم، پيشنهاد ما واضح خواهد بود. از خيلي وقت پيش جنگ مابين SSD و HDD برنده‌اش مشخص شده است. SSD ها بسيار سريع‌تر از همتاي HDD خود هستند. با اين وجود SSD ها از نظر ظرفيت کلي در اين رقابت کم مي‌آورند، و اين روزها نيز از قيمت مشخصي برخوردار نيستند. ظرفيت ذخيره سازي پيدا کردن HDD هايي با چند ترابايت حافظه کار چندان سختي نيست؛ اين درايوهاي ذخيره سازي روز به روز از نظر ظرفيت بزرگتر مي‌شوند و البته از نظر قيمتي چندان تفاوتي نمي‌کنند. در مقابل، SSD ها بسيار کوچکتر هستند و در ظرفيت‌هاي بيشتر از 2 ترابايت به طرز شگفت آوري گران مي‌شوند. با اينحال در مورد فضاي حافظه، درايوهاي ديسک سخت از مزيت کاملا قابل متمايزي برخوردارند و پيش‌بيني مي‌شود که در آينده نيز همچنان به کار گرفته خواهند شد. اگر قصد ذخيره کردن چيزي براي دراز مدت را داريد و يا اينکه مي‌خواهيد فايل‌ها و پوشه‌هاي حجيم خود را ذخيره کنيد، درايوهاي ديسک سخت گزينه‌هاي مناسبي براي اين کار هستند. با اينحال، اين تنها يکي از مزيت‌هاي HDD است. سرعت، فاکتور طرح، و ماندگاري به هنگام بحث بر سر سرعت HDD ها و SSD ها، چيزي که به آن رجوع مي‌شود سرعت خواندن و نوشتن داده بر روي اين درايوها است. در HDDها، سرعت چرخش ديسک‌هاي موجود در آن، زمان خواندن/نوشتن داده را مشخص مي‌کند. زمان دسترسي به داده، مکان داده‌ ذخيره شده بر روي ديسک پيدا مي‌شود و بخش "خواندن" اين درايو حافظه فعال مي‌گردد. با اينحال، زماني که ديسک مملو از داده مي‌شود، نوشتن يک فايل در بخش‌هاي گوناگون انجام مي‌شود (فايل‌ها در يک قسمت نوشته نمي‌شود). به اين کار "خرد کردن" (fragmenting) مي‌گويند و همين باعث مي‌شود زمان بيشتري صرف خواندن فايل‌ها شود. در SSD ها، «خرد شدن» بي‌اهميت است. فايل‌ها را مي‌توان بدون نگراني درباره سرعت خواندن/نوشتن، بطور انحصاري در سلولها ذخيره کرد. در حقيقت اين درايوها به همين منظور طراحي شده‌اند و قادر است در يک زمان واحد به چند سلول متفاوت دسترسي داشته باشد. دسترسي همزمان و آسان به سلولها به معني آن است که فايل‌ها را مي‌توان با سرعت خارق‌العاده‌ي خواند. سرعتي بسيار فراتر از چيزي که HDD مي‌تواند به آن دست پيدا کند. اين سرعت خوانش سريعتر با يک مشکل همراه است. سلولهاي SSD به مرور زمان فرسوده مي‌شوند. اين سلولها الکترونها را از طريق مسيري، براي مشخص شدن مکان قرار گيري‌شان، هدايت مي‌کنند. اين فرآيند، سلول را به مرور زمان فرسوده مي‌کند و عملکرد سرعت آن را کاهش مي‌دهد. اين کار تا زماني که SSD فرسوده مي‌شود ادامه خواهد داشت. با توجه به اين نکته، مدت زمان زيادي طول مي‌کشد تا اين اتفاق براي کاربران رخ دهد؛ کاربر مي‌تواند SSD خود را بخاطر کهنگي يا اشتياق براي خريد موردي با ظرفيت بيشتر قبل از فرسودگي آن، به روز کند. اين تنها نکته‌اي است که بايد به هنگام در اختيار داشتن هاردهاي SSD در ذهن داشت. ريسک از کار افتادن تنها منحصر به SSD ها نيست. در حقيقت، اينطور برآورد مي‌شود که SSD ها بخاطر عدم وجود بخش مکانيکي عمر بيشتري از HDD ها دارند. مکانيسم‌هاي متحرک در يک HDD نه تنها در طول زمان موجب فرسودگي و خرابي آن مي‌شود، بلکه بخاطر تحرک و تماس فشاري نيز به ديسک آسيب مي‌رسانند. اگر شخصي لپ تاپ‌اش را به همراه يک HDD به زمين بياندازد، احتمال شکنندگي تمامي بخش‌هاي حرکتي اين درايو بسيار بالا مي‌رود که همين منجر به حذف بالقوه‌ داده‌ها مي‌شود و همچنين آسيب فيزيکي شديد باعث مي‌شود HDD بالکل از کار بيافتد. SSD ها بخش متحرک ندارند، پس با وجود ريسک عمر کوتاهتر اين درايو، در آسيب‌هاي شديد و افتادن به زمين، مي‌تواند همچنان به فعاليت خود ادامه دهد. مورد ديگري که بايد در ذهن داشت فاکتور طراحي اين دستگاهها است. HDD ها تقريبا هميشه ديسک‌هايي 3.5 يا 2.5 اينچي هستند، در حالي که SSD‌ها در انواع شکل و سايزهاي مختلف موجود هستند. مرسوم‌ترين مورد هارد SSD، درايوي 2.5 اينچي است با يک برد پلاستيکي نازک به همراه دو درگاه در يک طرف آن. کامپيوترهاي شخصي جديد از فضاي تعبيه شده‌اي برخوردارند که بتوان اين درايوهاي مخصوص را در آنها جاي داد. اما اين درايوها را همچنين مي‌توان در بست‌هاي 3.5 اينچي به همراه يک آداپتور قرار داد. با در نظر گرفتن اينکه SSD هايي وجود دارند که مي‌توان آنها را در شکاف‌هاي PCIe قرار داد، بسياري از اين درايوها در حال حاضر با درگاههاي M.2 نيز سازگارند. روي اين پورت باريک که در مادربورد تعبيه شده، مي‌توان درايو را بدون نياز به کابل متصل کرد و با بيشترين سرعت انتقال داده را انجام داد. قيمت همانطور که بخش‌هاي قبلي اشاره کرديم، SSD ها گران قيمت هستند، و دستگاههاي گران قيمت نيز از حافظه کمتري نسبت به HDD ها برخوردارند. براي همين مقدار از حافظه، شما مي‌بايست دوبرابر قيمت يک HDD را براي خريد SSD پرداخت کنيد - براي ظرفيت‌هاي بالاتر بايد پول بيشتري نيز بپردازيد. با هزينه کردن مبلغ بيشتري براي فضاي کمتر SSD، شما در حقيقت در حال سرمايه گذاري براي دريافت يک دستگاه با حافظه‌ي سريع‌تر، کارآمدتر و ماندگارتر هستيد. اگر قصد داريد سيستمي با سرعت بيشتر، قدرت بالاتر و همچنين سبک‌تر سر هم کنيد، SSD انتخاب مناسب تري براي شما خواهد بود. در بسياري از کامپيوترهاي شخصي، اضافه کردن يک درايو حافظه‌ي ديگر کاري ارزان و ساده است، پس اگر نياز به حافظه‌ بيشتر داريد مي‌توانيد از اين طريق سيستم خود را به روز کنيد. داشتن يک درايو ذخيره داده مجزا به شما اجازه مي دهد که سيستم عامل خود را با تلاش کمتري به روز يا دوباره نصب کنيد. زماني که قيمت‌ SSD ها به قيمت عمده فروشي نزول مي‌يابد، دليلي نمي‌بينيم که براي بيشتر سيستم عامل‌هاي شخصي از HDD استفاده کنيم. با مبلغ 60 دلار، مي‌توان يک اس‌اس‌دي 240 گيگابايتي معتبر تهيه کرد، موردي که 20 دلار ارزانتر از يک هارد يک ترابايتي HDD است. با همين 20 دلار، حتي کاربران معمولي نيز بهبود سرعت بالا آمدن سيستم و سرعت دسترسي به داده‌ها را حس خواهند کرد. انتظار داريم که سيستم‌هاي جديد با يک SSD‌و يا حداقل يک درايوي هيبريدي همراه شوند. درايوهاي هيبريدي، اکسترنال و نتيجه گيري اگر به تکنولوژي SSD علاقمند هستيد، اما قيمت موردهاي کنوني را بسيار بالا مي‌دانيد، گزينه‌هاي ديگري نيز وجود دارند: درايوهاي هيبريدي. اين درايوها ترکيبي از يک HDD و يک SSD هستند که در يک دستگاه مونتاژ شده‌اند. نسخه‌هاي متفاوتي از اين نوع تکنولوژي وجود دارد. در وهله اول، SSHD ها وجود دارند که درايوهاي هيبريدي حالت جامد هستند. اين درايوها از نظر ظرفيت همچون HDD ها هستند (اغلب در ظرفيت‌هاي 1-2 ترابايتي عرضه مي‌گردند) که با يک کش حافظه اضافي SSD NAND (معمولا به اندازه چند گيگابايت ) مجهز شده‌اند. شيوه‌ي کاري SSHD ها اينطور است که به مرور عادات رفتاري شما را ياد مي‌گيرند و مي‌دانند چه فايل‌هايي را بيشتر استفاده مي‌کنيد و آنها را در بخش دسترسي سريع حافظه SSD قرار مي‌دهند. ديگر فايل‌ها در ديسک چرخان HDD ذخيره مي‌شوند. در حالي که SSHD همچون SSD از ماندگاري و مصرف انرژي پايين برخوردار نيست، اما براي بعضي فرآيندها از سرعت بهتري براي دسترسي به فايل‌ها برخوردارند. SSHD ها را مي‌توان در سايزهاي 2.5 و همچنين 3.5 اينچي در بازار پيدا کرد. به جاي خريد اين دو هارد هيبريدي، شما همچنين مي‌توانيد چند درايو مجزاي چندگانه خريداري کنيد و آنها را با نگاهي به تنظيمات و فضاي موجود در سيستم انتخاب کنيد. به جاي اين گزينه‌ها، همچنين مي‌توان از يک درايو به عنوان دستگاه حافظه خارجي استفاده کرد. درايوهايي وجود دارند که بطور مشخص به عنوان دستگاههاي حافظه خارجي ساخته شده‌اند؛ با اينحال، عملا هر درايوي را که بتوان در يک کامپيوتر شخصي قرار داد، مي‌توان آن را در يک کيت خانگي جاي داد و توسط يک USB آن را به کامپيوتر شخصي متصل کرد. دستگاه بدين شکل به عنوان يک درايو فعاليت مي‌کند و شما حتي مي‌توانيد آن را با خود حمل کنيد و بدين ترتيب در هر جايي که هستيد از طريق کامپيوترهاي روميزي يا لپ تاپ به فايل‌هاي خود دسترسي داشته باشيد. ماداميکه چشم انداز حافظه به شدت در حال تغيير است، SSD ها به مرور بر HDD ها غالب مي‌شوند. پيشنهاد نمي‌کنيم سيستم‌هايي را تهيه کنيد که تنها از حافظه HDD برخوردارند، زيرا با اين کار تجربه استفاده عالي از يک کامپيوتر شخصي را از دست مي‌دهيد. تفاوت قيمتي ارزشش را خواهد داشت و هر بار که سيستم را روشن مي‌کنيد از آن لذت خواهيد برد. براي ديدن مطالب جذاب و داغ اين لينک را لمس کنيد ↓↓↓ : «هدايت به کانال آي تي»