نگاهی به تاریخچه برترین گوشی های مخصوص بازی

گجت نيوز/ شرکت‌هاي بسياري با معرفي موبايل هاي گيمينگ تلاش کرده‌اند خود را از سايرين متمايز کنند. در اين بخش، نگاهي مختصر به تاريخچه موبايل هاي گيمينگ خواهيم داشت. توليد گوشي هاي مخصوص بازي موضوع تازه‌اي نيست و بسياري از سازندگان با معرفي و عرضه محصولات متنوع، تلاش کرده‌اند در اين زمينه گام بردارند. طي ماه‌هاي گذشته، رقابت در اين زمينه بيشتر از هر زمان ديگري بوده و کمپاني‌هاي مطرح تلاش مي‌کنند با معرفي گوشي هاي قدرتمند، توجه کاربران را به خود جلب کنند. ايسوس در اقدامي غافلگيرکننده، گوشي جاه‌طلبانه ROG Phone را معرفي کرد و نشان داد در زمينه ساخت موبايل هاي گيمينگ اعتماد به نفس بالايي دارد. با فاصله‌اي کوتاه از ايسوس نيز شرکت‌هاي ديگري مثل شيائومي، ريزر و نوبيا با پرده‌برداري از گوشي هاي مخصوص بازي، در اين عرصه خودنمايي کردند. اما تاريخ نشان داده است استفاده از سخت افزار گيمينگ، ريسک بالايي دارد. حتي شرکت نوکيا زماني که در اوج قدرت قرار داشت هم نتوانست با عرضه N-Gage معادله گوشي هاي گيمينگ را بر هم زند. در حالي که ما منتظر عرضه گوشي ايسوس راگ فون هستيم، بهتر است تاريخچه پرفراز و نشيب اين حوزه را هم زير ذره‌بين ببريم. نوکيا ان-گيج (Nokia N-Gage) N-Gage آغازگر راه گوشي هاي گيمينگ بود. اين موبايل که اواخر سال 2003 شاهد عرضه آن بوديم، به عنوان “Game Boy Advance” در ميان گوشي ها در نظر گرفته مي‌شد. در طراحي آن مي‌توانستيم رد پاي Nokia 3300 را ببينيم، اما در آن از نمايشگري بزرگتر و دکمه‌هاي بيشتر استفاده شده بود. گوشي مخصوص بازي نوکيا حتي از حالت انجام چندنفره بازي‌ها از طريق بلوتوث يا سرويس آنلاين N-Gage Arena هم پشتيباني مي‌کرد. بر خلاف دستگاه‌هاي مدرن، بازي‌هاي ان-گيج به جاي اپليکيشن هاي دانلودي، در قالب کارتريج‌ها (کارت‌هاي حافظه MMC) در اختيار علاقه‌مندان قرار مي‌گرفتند. براي اينکه کار کمي پيچيده‌تر شود نيز کاربران مجبور بودند باتري را به خاطر دسترسي به کارت حافظه، از دستگاه خارج کنند. در نهايت، نياز به چرخاندن گوشي هنگام تماس تلفني و استفاده از بخش کناري براي صحبت کردن سبب شد کاربران لقب «تاکو فون» را به آن بدهند. نوکيا ان-گيج QD بعد از تقريبا شش ماه، نوکيا گوشي N-Gage QD را با هدف رفع بسياري از نقاط ضعف نسخه اصلي روانه بازار کرد. يکي از اساسي‌ترين موارد، خشاب کارت حافظه MMC بود که حالا کاربران از بخش پاييني دسترسي راحت‌تري به آن داشتند. به علاوه، کاربران با اضافه کردن يک adapter قادر به استفاده از دو بازي به صورت هم‌زمان بودند. مهم‌تر از آن، تعبيه اسپيکر earpiece در جاي مناسب خود بود؛ در اين صورت، شما بدون نگراني از جلب توجه مي‌توانستيد در وضعيتي عادي با دوستان خود گفتگو کنيد. پد جديد دستگاه ديگر قابل کليک نبود و دکمه “OK” بخشي از مسئوليت آن را بر عهده گرفت تا کار کردن با دستگاه لذت‌بخش‌تر باشد. علي‌رغم بهبود بسياري از ويژگي‌ها، اين گوشي فاقد راديو FM، اسپيکرهاي استريو و پخش MP3 بود که شايد همين موارد را مي‌توان از علل اصلي قيمت پايين‌تر آن در مقايسه با نسل اول عنوان کرد. نوکيا تا پايان سال 2007 ميلادي تنها 3 ميليون دستگاه از گوشي هاي سري N-Gage را روانه بازار کرد که اين ميزان، نصف پيش‌بيني فنلاندي‌ها بود. گيزموندو (Gizmondo) اگرچه اين کنسول دستي را نمي‌توان يک گوشي گيمينگ در نظر گرفت، اما گيزموندو با GSM سه‌بانده براي سرويس‌هاي ايميل، SMS و MMS توليد شده بود. اين دستگاه که کمپاني سوئدي “Tiger Telematics” مسئوليت ساخت آن را بر عهده داشت، نخستين بار مارس سال 2005 به همراه تعداد زيادي دکمه مخصوص بازي عرضه شد. به علاوه، کاربران مي‌توانستند نمايشگري LCD و 2.8 اينچي با وضوح 240×320، يک خشاب کارت حافظه SD براي بازي‌ها، بلوتوث، جي پي اس و يک دوربين VGA را در آن پيدا کنند. مشخصات فني گيزموندو براي يک کنسول دستي در آن زمان بسيار پيشرفته بود، اما سازندگان برچسب قيمت بالاي 400 دلار را نيز براي آن در نظر گرفته بودند. اين مبلغ در مقايسه با ساير دستگاه‌هاي مخصوص بازي بسيار بيشتر بود. بعدها، نسخه ارزان‌تري از اين گوشي با قيمت 229 دلار اما با قابليت نمايش تبليغات معرفي و عرضه شد. متاسفانه Tiger Telematics بدترين زمان را براي عرضه Gizmondo انتخاب کرد؛ نينتندو هم در همان ماه، کنسول DS را در بازار اروپا عرضه کرده بود. به علاوه، سوني هم به آرامي مشغول عرضه کنسول دستي PSP در بازار جهاني بود. با 14 بازي رسمي در ابتداي معرفي گيزموندو و ظاهرا فروش 25 هزار دستگاه، شرکت سازنده تنها 11 ماه بعد از راه‌اندازي، فعاليت خود را متوقف کرد. پس از آن تلاش‌هايي براي احياي دوباره اين برند صورت گرفت که البته هيچ‌کدام نتيجه نداد. سامسونگ SPH-B5200 مارس 2006، سامسونگ با معرفي يک «موبايل مخصوص بازي پريميوم» در اين زمينه با ساير سازندگان وارد رقابت شد. در ساخت اين گوشي از طراحي کشويي با امکان حرکت دادن بخش بالايي در دو جهت عمودي و افقي و يک شتاب‌سنج براي کنترل حرکتي استفاده شده بود. براي کاربردي‌تر کردن نمايشگر 3 اينچي QVGA اين گوشي، سازندگان يک دريافت‌کننده DMB را هم به اين گوشي اضافه کرده بودند؛ قابليتي که در آن سال‌ها، موبايل هاي کره‌اي بايد از آن استفاده مي‌کردند. با اين همه، سامسونگ SPH-B5200 درست بعد از معرفي، ناپديد شد! پلتفرم گيمينگ ان-گيج 2.0 نوکيا توجه ويژه‌اي به موبايل هاي گيمينگ داشت، اما هيچ‌گاه نسل سوم از محصولات سري N-Gage را عرضه نکرد؛ در عوض، مديران با در پيش گرفتن يک استراتژي جديد، ان-گيج را به يک فروشگاه آنلاين براي چندين دستگاه مختلف تبديل کردند. اين سرويس کار خود را آوريل 2008 آغاز کرد؛ سه ماه پيش از روي آوردن اپل به اپ استور براي آي او اس. نوکيا N81 که آگوست سال قبل آن عرضه شده بود، نخستين دستگاه با دو کليد اختصاصي گيمينگ براي پشتيباني از اين پلتفرم محسوب مي‌شد. استراتژي تازه نوکيا باز هم با شکست رو به رو شد. در اکتبر 2009 و زماني که بيش از يک سال از آغاز به کار اين سرويس مي‌گذشت، فنلاندي‌ها از توقف تدريجي فعاليت‌هاي اين پلتفرم و تمرکز روي Ovi Store خبر دادند. سوني اريکسون اکسپريا پلي (Sony Ericsson Xperia Play) اکسپريا پلي که با نام “PlayStation Phone” نيز شناخته مي‌شد، آوريل 2011 پيش روي همگان قرار گرفت. اين گوشي در واقع يک پروژه جاه‌طلبانه براي تقويت کسب و کار سوني با استفاده از دانش آنها در زمينه بازي‌ها محسوب مي‌شد. توسعه اين تلفن هوشمند، حرکتي معني‌دار از سوي سوني بود چرا که نه‌تنها در آن از دکمه‌هاي پلي استيشن استفاده شده بود، بلکه روي آن مي‌توانستيم کليدهاي مجازي مخصوص انگشت شست را هم پيدا کنيم. کاربران همچنين از طريق فروشگاه سوني قادر به خريد بازي‌هاي کلاسيک PS1 بودند. اين گوشي علي‌رغم باز کردن پاي سوني به دنياي موبايل هاي گيمينگ ، پايان راه “PlayStation Phone” بود و سازندگان هرگز دستگاه جديدي را جايگزين آن نکردند. iReadyGo Much 3G i2 تقريبا شش ماه پيش از آن‌که سوني کنسول دستي PS Vita را روانه بازار کند، يکي ديگر از موبايل هاي گيمينگ بازار توسط شرکت چيني “iReadyGo” معرفي شد. Much 3G i2 را مي‌توان نخستين گوشي گيمينگ 3G چيني‌ها در نظر گرفت. Much 3G i2 از صفحه نمايش 5 اينچي ال سي دي با وضوح 480×800، اندرويد 2.3.4، پردازنده 1 گيگاهرتزي سامسونگ Hummingbird (چيپ يکسان با گوشي Samsung Galaxy S)، باتري 3 هزار ميلي‌آمپر ساعتي، 512 مگابايت رم و 16 گيگابايت حافظه داخلي بهره مي‌برد. چنين مشخصاتي براي دستگاهي با قيمت 1599 يوان (تقريبا 250 دلار) و داشتن کليدهاي اختصاصي مخصوص بازي چندان بد نبود، اما محصولي درخور نيز محسوب نمي‌شد. فوريه سال 2013، چيني‌ها گوشي جديدتري با نام i4 را توليد و عرضه کردند. اين محصول با بدنه‌اي مشابه PS Vita توليد شده بود. اما به لطف تراشه اگزينوس 4412 با پردازنده چهار هسته‌اي 1.4 گيگاهرتزي، 1 گيگابايت رم، 16 گيگابايت حافظه داخلي و اندرويد 4.0.4 قدرت پردازشي بالاتري داشت. اين گوشي کمي گران‌تر بود: 1999 يوان يا 310 دلار. iReadyGo باز هم نتوانست جرفه انقلاب تلفن هاي همراه مخصوص بازي را بزند. iReadyGo Much W1 / Snail Mobile 78P01 بعد از عرضه دو کلون مختلف از PS Vita، محصول جديد چيني‌ها با Much i5 و ظاهري که کمي به نسل اول نزديک شده بود، جولاي 2013 از راه رسيد. اين موبايل مخصوص بازي با پشتيباني از دو سيم کارت، صفحه نمايشي 5 اينچي با وضوح 720p داشت و چيپست مدياتک MTK6589 با پردازنده چهار هسته‌اي 1.2 گيگاهرتزي به عنوان مغز پردازشگر در خدمت کاربران بود. تلاش iReadyGo براي عرضه دستگاهي قدرتمندتر با عرضه Much W1 ادامه پيدا کرد و اين‌بار از چيپست MTK6592 با پردازنده هشت هسته‌اي 1.7 گيگاهرتزي در کنار 2 گيگابايت رم و برچسب قيمت 1999 يوان (310 دلار) استفاده شد. مديران هرگز تعداد دستگاه‌هاي عرضه‌شده را اعلام نکردند، ولي محصول آخر آنها مورد توجه ديگر شرکت‌ها قرار گرفت و کمپاني چيني MVNO Snail Mobile، گوشي W1 را با نام 78P01 اما قيمت پايين‌تر 999 يوان (تقريبا 155 دلار) براي به دام انداختن بازي‌خورها عرضه کرد. مدتي بعد، Snail Mobile شرکت iReadyGo را به تصاحب خود در آورد. پس از يک تاخير مرموز 14 ماهه، سپتامبر 2016 بود که گوشي Much W3D رونمايي شد. همان‌طور که از نام اين گوشي 1999 يواني پيداست، سازندگان از صفحه نمايش 5.5 اينچي 3D با وضوح 1080p استفاده کرده بودند. ولي در نهايت، باتري 4 هزار ميلي‌آمپري و پشتيباني از شبکه 4G نيز سبب موفقيت اين تلفن هوشمند در بازار جهاني نشد. ايسر پريديتور 6 (Acer Predator 6) بسيار قبل‌تر از راگ فون، يکي از رقباي ديرينه ايسوس يعني کمپاني ايسر قصد عرضه يک گوشي مخصوص بازي داشت. سپتامبر 2015 بود که ايسر از گوشي پريديتور 6 با توان پردازشي بسيار بالا رونمايي کرد. اين گوشي به تراشه مدياتک با پردازنده 10 هسته‌اي، 4 گيگابايت رم، نمايشگر 6 اينچي HD و چهار اسپيکر مجهز شده بود. متاسفانه پريديتور 6 هيچ‌گاه عرضه نشد، اما طراحي مشابه اين گوشي را مي‌توانيد در تبلت مخصوص Predator 8 پيدا کنيد. موتو گيم پد در تاريخچه موبايل هاي گيمينگ بهتر است به ماژول‌هاي اختصاصي شرکت موتورولا هم اشاره کنيم. از آگوست سال گذشته، Moto Gamepad به عنوان بخشي از موتو مودز توسط اين شرکت محبوب معرفي شده است که يک کنترلر کاربردي و بسيار جالب را در اطراف گوشي شما قرار مي‌دهد. اگرچه چنين ايده‌اي جذاب است، اما موتورولا به چيزي بسيار بيشتر از يک پد کنترلي جداشدني احتياج دارد و بايد روي قدرت پردازشي گوشي و البته قيمت آن کار کند. با در نظر گرفتن اين تاريخچه پرفراز و نشيب، چه آينده‌اي را براي موبايل هاي گيمينگ تصور مي‌کنيد؟ آيا ايسوس مي‌تواند کار نيمه‌تمام ساير سازندگان را به راهي جديد در دنياي تلفن هاي همراه تبديل کند؟ همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در ايتا https://eitaa.com/joinchat/88211456C878f9966e5 آخرين خبر در آي گپ https://igap.net/akharinkhabar آخرين خبر در ويسپي http://wispi.me/channel/akharinkhabar آخرين خبر در بله https://bale.ai/invite/#/join/MTIwZmMyZT آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar