طرح اشغال غزه؛ ۸۰ درصد منطقه نظامی شده یا در معرض تخلیه است

 سی‌ان‌ان با بیان این مطلب، در گزارشی از شرایط کنونی غزه آورده است: آخرین حمله نظامی اسرائیل، با نام «ارابه‌های گدعون»، همانطور که یکی از وزرای دولت گفته است، با هدف «فتح» نهایی این منطقه انجام می‌شود. طبق گزارش سازمان ملل، تقریباً ۸۰ درصد از این منطقه محصور از ۱۸ مارس که اسرائیل آتش‌بس خود را با حماس نقض کرد، تحت دستور تخلیه قرار گرفته یا به عنوان منطقه نظامی تعیین شده است.

از آن زمان، تل‌آویو سیاستی اعلام شده - با حمایت ایالات متحده - برای تشویق اسکان مجدد ساکنان غزه دارد. به عنوان بخشی از «عملیات تشدید شده»، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل گفته که کل جمعیت غزه - حدود ۲ میلیون نفر - به جنوب این منطقه ۱۴۰ مایل مربعی آواره خواهند شد.

شبکه خبری آمریکایی افزوده است، ارتش صهیونیستی ادعا می‌کند که این عملیات با هدف نابودی حماس و آزادسازی اسیران انجام می‌شود. در همین حال، بتسلئیل اسموتریچ، وزیر دارایی راست افراطی می‌گوید که این عملیات می‌تواند به تصرف کامل این سرزمین منجر شود. او پس از تصویب گسترش عملیات توسط کابینه امنیتی صهیونیستی گفت: «ما بالاخره نوار غزه را فتح خواهیم کرد.»

اما گسترش عملیات ارتش صهیونیستی در عمل به چه معناست؟

برخی از ساکنان غزه در شمال می‌گویند که در آخرین تلاش برای فرار از بمباران مجدد، به خط ساحلی مجاور گریخته‌اند. برخی دیگر در چادرهایی که در محاصره آوار خانه‌های سابقشان است، می‌خوابند و از  خروج اجباری از غزه می‌ترسند.

از زمان نقض آتش‌بس توسط رژیم صهیونیستی در اواسط ماه مارس، حداقل ۲ تا ۳ کیلومتر (۱.۲ تا ۱.۹ مایل) در مرز زمینی غزه، منطقه ممنوعه است که شامل یک منطقه حائل به عرض یک کیلومتر (حدود ۰.۶ مایل) در کنار سرزمین‌های اشغالی است که در آن خانه‌ها، کارخانه‌ها و زمین‌های کشاورزی به طور سیستماتیک مسطح شده‌اند. دسترسی به دریای مدیترانه برای ماهیگیری تقریباً ممنوع است.

طبق گزارش سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد (FAO)، اکثر قایق‌های ماهیگیری نابود شده‌اند و فلسطینی‌هایی که از ساحل ماهیگیری می‌کردند، هدف قرار گرفته‌اند.

در اوایل ماه آوریل، یک کریدور نظامی دیگر - «کریدور موراگ» که توسط رژیم صهیونیستی در رفح مشخص شد - با هدف اعلام شده «تقسیم نوار غزه» ایجاد شد. این یکی از حداقل چهار مسیری است که توسط ارتش صهیونیستی برای کنترل غزه ایجاد شد که تمام ساختمان‌ها و زمین‌های کشاورزی را تخریب و پاکسازی می‌کند تا راه را برای آنها باز کند.

از ۱۸ مارس، حداقل ۳۱ دستور تخلیه توسط نیروهای صهیونیست صادر شده است که مناطق وسیعی از نوار غزه را پوشش می‌دهد، گاهی اوقات با سرعت دو دستور در روز. در نتیجه، طبق گزارش گروه مدیریت سایت به رهبری سازمان ملل متحد، تخمین زده می‌شود که ۶۰۰ هزار نفر در غزه در این مدت آواره شده‌اند (این رقم شامل افرادی می‌شود که ممکن است چندین بار آواره شده باشند). دستورات تخلیه لزوماً دائمی نیستند، اما رژیم صهیونیستی مدت زمان فعال بودن آنها را اعلام نکرده است.

سی‌ان‌ان از ارتش صهیونسیتی پرسیده است که آیا این دستورات منقضی می‌شوند و چگونه این اطلاعات با مردم غزه به اشتراک گذاشته می‌شود، اما پاسخی دریافت نکرده است.

در شمال غزه، این دستورات اخیراً با دستورالعمل‌هایی برای حرکت به سمت جنوب همراه بوده‌اند، علیرغم حملات مداوم در آنجا. این هفته، ارتش صهیونیستی دستور تخلیه اکثر مناطق جنوبی غزه را صادر کرد و دستورالعمل‌هایی برای حرکت به سمت منطقه المواصی صادر کرد، پیش از آنچه سخنگوی آن «حمله‌ای بی‌سابقه» خواند. گروه‌های امدادی از استفاده از این دستورالعمل‌ها انتقاد کرده‌اند و آنها را گیج‌کننده، اغلب نادرست و بیش از حد وابسته به اتصال اینترنتی می‌دانند که اکثر مردم غزه فقط به طور متناوب به آن دسترسی دارند. مکانیسم تحویل متفاوت است، برخی قبل از حمله پیامک یا تماس تلفنی دریافت می‌کنند، در حالی که برای برخی دیگر اولین نشانه، آتش اسرائیل است.

به نوشته سی‌ان‌ان، در روی زمین، غزه دیگر برای ساکنان آشنا به نظر نمی‌رسد، زیرا اکثر نقاط دیدنی از جمله مغازه‌ها، درختان و جاده‌ها تخریب شده یا آسیب دیده‌اند و این امر پیمایش را بسیار دشوارتر می‌کند. برای حرکت در اطراف، مردم باید از ایست‌های بازرسی به شدت نظامی، معمولاً با پای پیاده، عبور کنند.

«ایمان آل آقا»، مادر شش فرزند که می‌گوید وقتی کوادکوپترهای اسرائیلی شروع به تیراندازی به سمت او و خانواده‌اش کردند، مجبور به ترک شهر شمالی بیت لاهیا شد، هفته گذشته به سی‌ان‌ان گفت: «جایی برای خوابیدن من و فرزندانم نیست و نمی‌دانم چه کار کنم.» او می‌گوید: «سه روز است که با فرزندانم در خیابان هستم و جایی برای اسکان پیدا نمی‌کنم. هر لحظه آرزوی مرگ می‌کنم. نمی‌دانم با فرزندانم چه کنم یا این زندگی ما را به کجا خواهد برد. هیچ راه حلی وجود ندارد.»

از زمانی که ارتش صهیونیستی جنگ خود را در غزه آغاز کرد، به گفته شورای پناهندگان دانمارک، ساکنان غزه به طور متوسط ​​شش بار - و برخی تا ۱۹ بار - آواره شده‌اند. برای بسیاری، آوارگی مکرر به معنای زنده کردن دوباره آسیب‌های نسل‌هایی است که توسط آنچه فلسطینی‌ها «النکبه» یا «فاجعه» می‌نامند، ریشه‌کن شده‌اند. در این روز تقریباً ۷۰۰ هزار فلسطینی در فلسطین تاریخی در سال ۱۹۴۸، از خانه‌های خود گریختند یا اخراج شدند. اکثر مناطق باقی‌مانده که تحت دستور تخلیه یا نظامی‌سازی نیستند، به شدت آسیب دیده‌اند.

ارزیابی مرکز تحصیلات تکمیلی دانشگاه نیویورک نشان داد که ۶۰ درصد از ساختمان‌ها تخریب شده‌اند، در حالی که آژانس امداد و کار سازمان ملل متحد برای پناهندگان فلسطینی (آنروا) اعلام کرد که ۹۲ درصد از خانه‌ها یا آسیب دیده‌اند یا ویران شده‌اند. طبق گزارش مرکز ماهواره‌ای سازمان ملل، ۶۸ درصد از جاده‌ها نیز آسیب دیده‌اند که به پیچیدگی‌های حمل و نقل کمک‌ها در سراسر نوار غزه می‌افزاید. گزارشی که در مجله علوم سنجش از دور منتشر شد، نشان داد که از زمین‌های کشاورزی، حدود ۸۰ درصد از محصولات درختی - مانند زیتون و درختان میوه - و همچنین ۶۵ درصد از گلخانه‌هایی که برای پرورش مواد غذایی مانند گوجه فرنگی، خیار، فلفل و توت فرنگی استفاده می‌شدند، احتمالاً آسیب دیده‌اند.

سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) همچنین گزارش داده است که تمام زمین‌های کشاورزی در رفح و تقریباً تمام زمین‌های کشاورزی در استان‌های شمالی قابل دسترسی نیستند. المواصی، که ارتش اسرائیل به بسیاری از مردم دستور داده است که به آنجا بروند، یک نوار ساحلی باریک در جنوب غزه است. طبق گزارش دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد، این منطقه که زمانی زمین‌های کشاورزی روستایی بود، تا فوریه به پرجمعیت‌ترین منطقه غزه تبدیل شد و تخمین زده می‌شود که ۱۱۶ هزار نفر، تقریباً ۶ درصد از جمعیت این منطقه محاصره شده، در آنجا آواره شده‌اند.

اکنون سرپناه کافی در غزه به طرز باورنکردنی کمیاب است. عمر السقه، ساکن غزه که برای گروه امدادی پزشکان بدون مرز در خان یونس کار می‌کند، در بیانیه‌ای که به سی‌ان‌ان ارائه داد، گفت که هیچ چادری باقی نمانده و جایی برای سکونت مردم وجود ندارد. او گفت: «وقتی همکارانم از من می‌پرسند که کجا می‌توانند با فرزندانشان در نیمه شب بروند، نمی‌دانم چه پاسخی بدهم. ما گزینه‌های زنده ماندن را از دست داده‌ایم.»

ندا صیام، زن آواره‌ای که هفته گذشته در چادر خود در شهر غزه زایمان کرد، به سی‌ان‌ان گفت که حتی تختی برای نوزادش، عید، وجود ندارد تا روی آن بخوابد. او گفت: «فرزند من دو روزه است و از گرما رنج می‌برد. پشه‌ها و موش‌های زیادی در اطراف ما هستند. ما در خیابان‌ها در میان این همه کثیفی زندگی می‌کنیم.»

در جنوب، امدادگران می‌گویند که بیش از حد تحت فشار هستند، فرسوده شده‌اند و می‌ترسند که نتوانند مراقبت‌های کافی را برای هجوم احتمالی افراد بی‌خانمان بیشتر ارائه دهند. غذا کمیاب است. از دوم مارس، محاصره ۱۱ هفته‌ای مانع از ورود هرگونه کمک بشردوستانه به نوار غزه شد. در هفته گذشته، مقداری کمک از طریق گذرگاه جنوبی کرم شالوم وارد شده است، اما سازمان‌های بشردوستانه می‌گویند که غذا هنوز به بیش از نیم میلیون نفری که در حال حاضر در سراسر غزه با گرسنگی روبرو هستند، نرسیده است. استفان دوجاریک، سخنگوی سازمان ملل، گفت: «این مقدار هنوز برای تأمین نیازهای فزاینده بشردوستانه کافی نیست.»

خدمات پزشکی با کمبود شدید مواجه هستند. سامر الجمال که در بیمارستان ناصر در حومه خان یونس برای موسسه خیریه کمک‌های پزشکی برای فلسطینیان مستقر در بریتانیا کار می‌کند، هفته گذشته به سی‌ان‌ان گفت: «مراکز درمانی در حال حاضر با کمبود شدید تقریباً همه مواد ضروری، از مواد مصرفی اولیه گرفته تا پیشگیری و کنترل عفونت و داروهای نجات‌بخش، مواجه هستند.» الجمال گفت: «اگر عملیات نظامی ادامه یابد، مراکز درمانی موجود به سادگی قادر به پاسخگویی به تعداد آوارگان نخواهند بود.» الجمال افزود: «آنها همچنین با تعداد زیادی از مواردی که نیاز به مراقبت‌های پزشکی فوری و تخصصی دارند، مواجه هستند. مراقبت‌هایی که دیگر نمی‌توانیم ارائه دهیم.» او در حالی که به یاد می‌آورد که چگونه یک پسر ۱۰ ساله که اخیراً در یک حمله هوایی که منجر به کشته شدن خانواده‌اش شد، دچار ضربه مغزی شد، به دلیل عدم دسترسی به داروهای مورد نیازش در غزه، نتوانست درمان شود، افزود: «اگر وضعیت بدون تغییر باقی بماند، انتظار نداریم در آینده نزدیک هیچ گونه تجهیزات پزشکی دریافت کنیم.»

قطع آب در انتظار است

کارشناسان می‌گویند علاوه بر کمک‌های پزشکی، طرح‌های جابجایی اسرائیل سیستم آبرسانی غزه را که بخش عمده‌ای از آن از زمان شروع جنگ تخریب یا آسیب دیده است، بیشتر در معرض آسیب قرار می‌دهد. ویم زویننبرگ، که تأثیرات زیست‌محیطی درگیری‌ها را برای سازمان صلح هلندی PAX تجزیه و تحلیل می‌کند، به سی‌ان‌ان گفت: «با مجبور کردن جمعیت به جابجایی دسترسی به آب پیچیده‌تر خواهد شد زیرا باید نقاط آب جدید، مسیرهای جدید و کامیون‌های آب جدید ایجاد شود.»

سازمان ملل متحد در ۲۱ مه گزارش داد که در جنوب غزه، ۱۴۰ هزار لیتر سوخت مورد نیاز هفتگی برای ادامه عملیات آبرسانی هفته گذشته دریافت نشد و منجر به هشدار مقامات محلی در مورد قطعی کامل قریب‌الوقوع آب شد. سازمان ملل متحد اعلام کرد: «وضعیت به ویژه در المواصی که به شبکه آب متصل نیست، وخیم است.» و افزود که این منطقه کاملاً به آب تحویلی از طریق کامیون‌ها وابسته است. یونیسف روز پنجشنبه به سی‌ان‌ان گفت: صدها کامیون حامل آب، لوازم بهداشتی و درمانی در خارج از نوار غزه گیر افتاده‌اند و آماده‌اند تا «هر لحظه که اجازه ورود داده شود» از مرز عبور کنند.

واکنش‌های بین‌المللی

طرح‌های جابجایی اسرائیل در هفته‌های اخیر با واکنش‌های بین‌المللی روبرو شده است، به طوری که رهبران بریتانیا، فرانسه و کانادا تهدید کرده‌اند که اگر اسرائیل عملیات نظامی اخیر خود را متوقف نکند و همچنان از ورود کمک‌ها به غزه جلوگیری کند، «اقدامات مشخصی» از جمله تحریم‌ها را انجام خواهند داد. نتانیاهو متعهد شده است که حمله جدید را ادامه دهد: او چهارشنبه گذشته گفت: «در پایان عملیات، تمام مناطق نوار غزه تحت کنترل امنیتی اسرائیل خواهد بود.»

در همین حال، با وجود همه چیز، برخی از غزه‌ای‌ها قصد دارند در برابر آخرین دستورالعمل‌های اسرائیل مقاومت کنند. عبدالناصر صیام، که با ۲۲ نفر دیگر در شمال غزه یک چادر موقت را به اشتراک می‌گذارد، به سی‌ان‌ان گفت: «اینجا سرزمین ماست و ما آن را ترک نخواهیم کرد. ما مقاومت خواهیم کرد و در سرزمین خود زندگی خواهیم کرد. فقط تصور کنید که اگر آنجا را ترک می‌کردیم و به سرزمین دیگران می‌رفتیم، چه می‌شد.»