روزگار ناخوش قلب اروپا

ایسنا/رسانه آمریکایی به وضع نابسامان بروکسل، بهعنوان مرکز استقرار نهادهای اروپایی پرداخته است.
بروکسل، پایتخت بلژیک و میزبان نهادهای اتحادیه اروپا، با بحران مالی و سیاسی عمیقی مواجه شده است.
در ژوئن ۲۰۲۵، کمیسیون اروپا درخواستی از بروکسل دریافت کرد مبنی بر اینکه هزینههای بازسازی منطقه مرکزی شهر، که محل استقرار مهمترین نهادهای اتحادیه اروپا از جمله کمیسیون اروپا است، از کنترل خارج شده است. بروکسل، با جمعیتی بیش از ۱.۲ میلیون نفر و تنوع فرهنگی چشمگیر که حدود ۴۵ درصد از ساکنان آن متولد خارج از بلژیک هستند، از سال ۱۹۸۹ بهعنوان یکی از سه منطقه نیمهخودمختار بلژیک شناخته میشود. این شهر که بهعنوان آزمایشگاهی برای دموکراسی چندفرهنگی توسط فیلسوفی مانند «فیلیپ ون پاریس» ستایش شده، اکنون در معرض تهدیدی جدی قرار دارد.
ساختوسازها در مقابل ساختمان شورای اروپا
بروکسل
بروکسل شبیه نیویورک دهه ۷۰
طبق گزارش نیویورکتایمز، بروکسل بیش از یک سال است که بدون دولت کارآمد اداره میشود. نشانههای ناکارآمدی، از افزایش بیخانمانی گرفته تا فرسودگی زیرساختها، در حال انباشته شدن است. بحران مالی شهر، که به وضعیت نیویورک در دهه ۱۹۷۰ تشبیه شده، همراه با افزایش خشونتهای مرتبط با مواد مخدر، بروکسل را به مارسی بلژیک تبدیل کرده است.
ساختار سیاسی پیچیده بروکسل، با ۱۹ شهرداری مستقل و دولت منطقهای متشکل از ائتلافی بین سیاستمداران فلاندری و فرانسویزبان، به این بحران دامن زده است. پس از انتخابات ژوئن ۲۰۲۴، احزاب فرانسویزبان سوسیالیست از همکاری با ملیگرایان فلاندری خودداری کردند و لیبرالهای فرانسویزبان نیز از ائتلاف با یک حزب جدید مسلمان امتناع ورزیدند. نتیجه، بنبست سیاسی است که اعتبار مالی شهر را به خطر انداخته و احتمال اجرای برنامههای ریاضتی را افزایش داده است.
شهرداران در مقابل دولتها
طبق این گزارش، بحران بروکسل فراتر از مرزهای بلژیک اهمیت دارد. در حالی که کشورهای غربی به سمت گرایشهای راستگرایانه حرکت میکنند، بسیاری از لیبرالها و ترقیخواهان به شهرها بهعنوان سنگرهایی در برابر این موج نگاه میکنند. نمونههایی مانند شهردار بوداپست در برابر «ویکتور اوربان» در مجارستان یا شهردار ورشو در انتخابات اخیر لهستان، این امید را تقویت کردهاند. در ایتالیا، بولونیا بهعنوان پناهگاهی در برابر دولت راستگرای «جورجیا ملونی» مقاومت میکند، و در آمریکا، شهرهای امن و پیروزیهایی مانند «زهران ممدانی» در نیویورک، ایده سوسیالیسم شهری را احیا کردهاند.
با این حال، بروکسل نشان میدهد که خودمختاری شهری محدودیتهای خود را دارد. اگرچه این شهر از سیستم حملونقل عمومی قوی و نظام رفاهی سخاوتمندانهای برخوردار بوده، اما قدرت مالی واقعی در دست دولت فدرال است. ائتلاف راستگرای فلاندری در دولت فدرال در حال کاهش مزایای بیکاری و تضعیف نظام رفاهی بلژیک است. در همین حال، خشونتهای مرتبط با مواد مخدر در بروکسل شدت گرفته و بیش از ۲۰ تیراندازی در تابستان گذشته گزارش شده است.
وضعیت بروکسل
خودمختاری شهری شکننده است
«بارت دیوور» نخستوزیر بلژیک، بروکسل را «دولت شکستخورده» خوانده و به احتمال مداخلهای مشابه نظارت صندوق بینالمللی پول اشاره کرده است. دولت فدرال از طریق یک خلأ قانونی در قانون اساسی، البته اگر نقش بینالمللی بروکسل در خطر تلقی شود، میتواند کنترل بودجه شهر را به دست بگیرد.
نیویورکتایمز نوشته بروکسل درس مهمی در واقعگرایی سیاسی ارائه میدهد. در حالی که سیاستهای شهری میتوانند جایگزینی برای دولتهای ملی تحت سلطه راستگرایان باشند، قدرت ملی همواره خودمختاری شهری را محدود میکند. برای شهرهایی مانند نیویورک، بوداپست یا هر جای دیگر که به دنبال ایجاد جهانی بهتر هستند، داستان بروکسل هشداری است: خودمختاری شهری شکننده است و بدون پشتیبانی ملی، چالشهای آن میتوانند غیرقابلحل شوند.