سی‌ان‌ان: نظامی‌گری آمریکا در ونزوئلا ناکام خواهد ماند

فارس

بروزرسانی 1404/08/27 - 14:28

سی‌ان‌ان: نظامی‌گری آمریکا در ونزوئلا ناکام خواهد ماند

فارس/به‌ تحلیل شبکه آمریکایی، هر هدفی که دولت ترامپ در ونزوئلا دنبال می‌کند، اقدام نظامی قادر به تحقق آن نخواهد بود.

شبکه آمریکایی سی‌ان‌ان در تحلیلی به قلم نیک پیتون والش، خبرنگار ارشد امنیت بین‌الملل خود و برنده چند جایزه امی نوشت با توجه به خطوط متزلزل سیاست خارجی دونالد ترامپ، چیزی نباید تعجب‌آور باشد و حالا احتمال قریب‌الوقوع اقدام نظامی علیه ونزوئلا در طیفی گسترده از گزینه‌های خشونت‌آمیز، کاخ سفید ترامپ را وارد عرصه‌ای از مداخله خارجی می‌کند که همیشه ادعا کرده از آن بیزار است. این اقدام، آمریکا را کاملاً در تضاد با درس‌های دو دهه تلاش‌های نظامی جمهوری‌خواهان و دهه‌ها تجربه منطقه‌ای پیشین قرار می‌دهد.
در ادامه این تحلیل، این سوالات مطرح شده که «دولت ترامپ دقیقاً به دنبال انجام چه اقدامی است و فکر می‌کند چقدر طول می‌کشد تا به هدف از آن دست یابد» که به باور نویسنده، دولت ترامپ همچنان در سردرگمی است و متغیرها چشم‌انداز خوبی را نشان نمی‌دهند.
آمریکا نمی‌تواند قاچاق مواد مخدر را ریشه‌کن کند
طبق این تحلیل، کمترین و محدودترین هدف آمریکا از اقدام نظامی (همانطور که خودش ادعا می‌کند)، متوقف کردن قاچاق مواد مخدر است. اما این هدف با حملات هدفمند، به سختی به‌دست می‌آید زیرا ونزوئلا مرکز اصلی قاچاق مواد مخدر نیست و این مسیر از کلمبیا آغاز می‌شود و در مرز آمریکا با مکزیک پایان می‌یابد و در بدترین حالت، ونزوئلا تنها یک دهم مشکل است، نه مرکز آن.
دوم این که تجارت مواد مخدر چنان سودآور است که هیچ اقدام نظامی واقعاً نمی‌تواند آن را متوقف کند و مشوق‌ها برای ادامه کار بیش از حد بزرگ هستند.
منطق قاچاق این است که برای دریافت سهمی از میلیون‌ها دلارِ حاصل، حاملان حاضرند تقریباً هر کاری را در قبال چند هفته کار پرخطر انجام دهند؛ به‌ویژه آن‌که کوکائین آن‌قدر فراوان است که جای نگرانی چندانی باقی نمی‌گذارد.
هر هواپیما تنها یک‌بار این سفر را انجام می‌دهد و سپس در جنگل رها می‌شود، زیرا ارزش معامله ده‌ها میلیون دلار است، در حالی که خود هواپیما فقط حدود ۱۵۰ هزار دلار قیمت دارد. به‌گفته یکی از مقام‌ها، اگر در حین پرواز بر فراز دریا از رهگیری بترسند، ساده‌ترین کار انداختن محموله به آب است، بعد کافیست حدود ۱۵۰ هزار دلار به ماهیگیران محلی بدهند تا کوکائین را برایشان از دریا جمع کرده و بازگردانند.
قاچاقچیان سالهاست به استفاده از قایق‌ها و حتی شناور زیرآبی بدون سرنشین که با دیش‌های اینترنت ماهواره‌ای استارلینک هدایت می‌شوند، برای فرار از دستگیری روی آورده‌اند. بنابراین، یک کارزار بمباران یکپارچهٔ آمریکا نهایتاً می‌تواند این نوع سودجویی افراطی را مختل کند، اما نمی‌تواند این تجارت را تا زمانی که تقاضا در خود ایالات متحده آن را تغذیه می‌کند، از بین ببرد.
و بعد موضوع هزینه این حملات برای ایالات متحده مطرح می‌شود؛ فرستادن یک موشک یک‌ میلیون‌ دلاری برای سوزاندن کوکائین خام آن هم آن‌قدر نزدیک به منبع تولید که هنوز فاصله زیادی تا رسیدن به ارزش اصلی در خیابان‌های آمریکا دارد، به‌شدت ناکارآمد است.
بر اساس گزارش سازمان ملل، کلمبیا در حال حاضر نزدیک به شکستن رکورد تولید کوکائین است؛ بنابراین هیچ کمبودی از نظر مقدار موادی که باید جابه‌جا شود، وجود ندارد.
به تحلیل سی‌ان‌ان، دولت ترامپ می‌تواند قاچاق مواد مخدر در منطقه را عقب بیندازد، مختل و کُند کند یا حتی مانع ایجاد کند، اما ریشه‌کنی ممکن نیست. آن هم وقتی که ونزوئلا منبع اصلی نیست و همیشه جوانان فقیر و محرومی در این کشور یا در کلمبیا، اکوادور و بولیوی وجود دارند که حاضرند جای هر فردی را که در حملات پهپادی آمریکا کشته می‌شود، پر کنند.
تجربه نشان داده که سیاست تغییر رژیم در ونزوئلا ناکام است
اگر هدف تغییر رژیم باشد چه؟ آیا آمریکا به‌دنبال آن است که با ایجاد شوک و وحشت، رئیس‌جمهور ونزوئلا نیکلاس مادورو را وادار به فرار کند؟
طبق این تحلیل، یک سری حملات هوایی دقیق می‌تواند دارایی‌های کلیدی ارتش ونزوئلا شامل باندهای فرودگاه، پدافند هوایی، جت‌های تهاجمی سوخو-۳۰ و تانک‌های تی-۷۲ روسی را نابود کند، اما احتمال اقدام نظامی علنی شده و برای مادورو فرصت کافی ایجاد کرده تا ارزشمندترین تجهیزاتش را جابجا کند، همینطور سلسله مراتب سیاسی و حتی خودش را.
طبق این گزارش، سیاست آمریکا همچنین به حمایت مردمی نیاز دارد؛ همان مردمی که قرار است این سیاست بر آن‌ها اعمال شود. اما چنین حمایتی به‌ندرت با شلیک موشک از ارتفاع ۳۰ هزار پایی به‌دست می‌آید—همان‌طور که مخالفت گسترده مردم با اشغالگری نظامی در عراق و موارد مشابه نشان داده است.
اقدام قریب‌الوقوع آمریکا در ونزوئلا قابل مقایسه با موارد تاریخی زیادی است، زیرا آمریکا بارها چنین تلاش‌هایی را انجام داده است. آمریکا همچنین تلاش برای تحریک شورش در ونزوئلا را در دولت قبلی ترامپ آزموده است. او قبلاً تلاش کرد کاراکاس را آن‌قدر تکان دهد که مادورو سرنگون شود، اما شکست خورد.
در سال ۲۰۱۹، یک فراخوان کوتاه برای شورش، تلاشی برای شروع نوعی کودتای نظامی بود که به نظر می‌رسید هدفش جایگزینی مادورو با خوان گوایدو باشد. اما این کودتا کاملاً بی‌نتیجه ماند.
حمله زمینی آمریکا به ونزوئلا شبیه خودکشی است
و اما نویسنده درباره گزینه محبوب در سیاست نظامی آمریکا یعنی حمله زمینی می‌گوید «رها کردن هزاران جوان آمریکایی در یک کشور ساحلی خشمگین ۳۰ میلیونی، دو برابر مساحت کالیفرنیا، نقطه‌ مقابل وسواس ترامپ برای پایان دادن به جنگ‌ها و کاهش حضور جهانی ایالات متحده است».
از نظر لجستیکی هم این کار در حالی که فقط ۱۵ هزار نیروی آمریکایی در حال حاضر در منطقه مستقر هستند، خودکشی محسوب می‌شود و این اقدام، خاطرهٔ تلخ عملیات ناکام خلیج خوک‌ها در کوبا را زنده می‌کند.
در نتیجه‌گیری این تحلیل گفته شده که ارزیابی اهداف دولت ترامپ دشوار است، زیرا خودش عمداً در این زمینه شفاف نبوده است؛ اما در هر سناریویی، با دشمنی مواجه خواهد شد که انگیزهٔ بسیار بیشتری برای وفق دادن خود و ادامه دارد؛ گزینه‌هایی تغییر رژیم هم که طی ۲۵ سال گذشته یا حتی در دورهٔ نخست ریاست‌جمهوری ترامپ شکست خورده‌اند.
طبق این تحلیل، «شاید هم امید ترامپ این باشد که هیاهو و سروصدا—اگر خود آن هدف عملیات نباشد—به اندازه کافی پیام دهد که مادورو حاضر شود برای نجات جانش، توافقی انجام دهد و فرار کند. با این حال، مقامات ترامپ با تناقض سیاست خود مواجه هستند. اگر مادورو همان قاچاقچی و تروریست مواد مخدری است که آن‌ها می‌گویند، تصمیم او دربارهٔ فرار مطمئناً با این نقش پیچیده‌تر می‌شود، نه ساده‌تر و بدون شک افراد قدرتمند و خشنی وجود دارند که به ماندن او نیاز دارند».
در پایان این تحلیل آمده است که ترامپ به هر جایی که در تصمیمات محرمانه سیاست خارجی‌اش رسیده باشد، به‌زودی درمی‌یابد که بازگرداندن تسلیحات مستقر شده بدون این که از آن‌ها استفاده کرده باشد، دشوار است و حتی دشوارتر، مدیریت پیامدها بعد از استفاده آن‌هاست.