ايرنا / به گزارش رويترز، محبوبيت رجب طيب اردوغان نخست وزير ترکيه در جهان عرب به دنبال سرکوب اعتراضات اخير اين کشور ، کاهش يافته است.
خبرگزاري رويترز روز پنج شنبه در گزارشي نوشت: دو سال پيش مردم کشورهاي عربي با حضور در خيابان ها از رجب طيب اردوغان نخست وزير ترکيه به خاطر حمايت از انقلاب هاي موسوم به بهارعربي، استقبال مي کردند. در آن زمان به نظر مي رسيد که ترکيه قصد گسترش تجارت و نفود در سراسر منطقه را دارد. ولي سرکوب اعتراض هاي داخلي ترکيه، ناخرسندي برخي کساني را به دنبال داشت که از وي به عنوان آزادکننده سرزمين هاي دولت سابق عثماني حمايت مي کردند.
رويترز افزود: اين افراد در حال حاضر تفاوتي بين اردوغان و حاکمان ديکتاتوري که خودشان آنها را در برخي کشورهاي عربي سرنگون کردند، نمي بينند. ولي اردوغان همچنان مورد تحسين بسياري از اعراب مي باشد، هرچند که محبوبيت وي مانند ائتلاف هاي سياسي که حاکمان مصر و تونس و ليبي را سرنگون کرد،از بين رفته است.
در ادامه اين گزارش آمده است:رهبر ترکيه در سايه اسلامگرايان حاکم در برخي کشورهاي عربي، همچنان با استقبال گرم روبه رو مي شود.
در تونس به عنوان خاستگاه قيام هاي موسوم به بهارعربي، دولت اسلامگراي اين کشورهفته گذشته به رغم درگيري پليس ترکيه با معترضين در خيابان هاي استانبول، از اردوغان استقبال کرد.
ولي با اين حال اشتياق مردم تونس در اين زمينه بيش از سال ۲۰۱۱ نبود که از وي به عنوان نماد و الگوي اسلامي و دمکراتيک و رفاه استقبال کردند.
هيکل الجبالي راننده متروي شهر تونس پايتخت اين کشوراظهارداشت: اردوغان صرفا يک پديده موقت و گذراست. او بارها از حقوق بشر سخن گفت ولي حوادث ميدان تقسيم چهره واقعي او را نشان داد.
اين شهروند تونسي از اردوغان به عنوان منافق نام برد و گفت: او هرگز الگوي ما نخواهد بود.
رويترز در ادامه اين گزارش افزود: در قاهره پايتخت مصر نيز ليبرال ها از اين بيم دارند که محمد مرسي رييس جمهوري مصر شريعت اسلامي را پياده کند.
خالد داوود فعال سياسي در اين باره گفت: خصومت و دشمني اردوغان با لائيک ها در ترکيه و به کارگيري خشونت در خيابان هاي اين کشور باعث شده است تا بسياري از مصري ها نظر خود را نسبت به وي تغيير دهند.
انقلابيون حاضر در ميدان التحرير قاهره در سال ۲۰۱۱ از اردوغان به عنوان قهرمان و نخستين رهبر جهان اسلام ياد مي کردند که خواستار کناره گيري حسني مبارک رييس جمهوري سابق شده بود.
به گزارش رويترز، خالد داوود که در اعتراضات هفته جاري عليه سلطه اسلامگرايان بر وزارت فرهنگ مصر شرکت داشته است مي گويد: ما وي را اسلامگراي ميانه رويي که خواستار ادامه الگوي دمکراسي کنوني است نمي دانيم، مردم در حال حاضر اردوغان را حامي اخوان المسلمين مي دانند.
وي گفت: در حال حاضر احساس مي شود که تلاش هاي مشابهي براي بازگرداندن نظام استبدادي به نام مذهب چه در مصر و چه در تونس وجود دارد و طبعا اين موضوع را مي توان در ترکيه نيز مشاهده کرد.
حمه الهمامي يکي از رهبران جبهه خلق که حزبي لائيک در تونس است گفت: اردوغان يک ديکتاتور مانند زين العابدين بن علي است و او فرق زيادي با حکام تونس و مصر ندارد.
رويترز در ادامه اين گزاش مي افزايد: ۹ ماه پيش بر اساس نظرسنجي موسسه پيو، اردوغان در جهان عرب از بالاترين محبوبيت برخوردار بود و از اين حيث فراتر از عبدالله بن عبدالعزير پادشاه سعودي قرار داشت که همچنان مورد احترام اعراب است.
در بنغازي خاستگاه قيام مردم ليبي که معمر قذافي را سرنگون کرد، يک دانشجو به نام علي محمد (۲۵ ساله) مي گويد اردوغان حق دارد براي متوقف ساختن تظاهرات تلاش کند.
وي افزود: اقتصاد و جهانگردي ترکيه از اين حيث متضرر مي شود و از اين رو دولت هرگاه احساس خطر کند، حق دارد در اين زمينه اقدام کند.
از سوي ديگر عادل الدريس (۲۷ ساله ) يک حسابدار نيز معتقد است که اعتراض ها مي تواند نشانه اي براي پايان حکومت اردوغان باشد.
مهندس احمد موسي ۳۱ ساله نيز با اشاره به وضعيت اقتصاد ترکيه در دوران اردوغان گفت: اردوغان دستاوردهاي زيادي براي ترکيه داشته و کساني که خواستار کنارگيري وي هستند، ديوانه اند.
منعم العيومي از تونس نيز، خروج اردوغان از ائتلاف سنتي ميان ترکيه و رژيم صهيونيستي را ستود و گفت: اردوغان يک الگو است، او کشورش را به يک الگوي دمکراتيک و اسلامي تبديل کرد.
رويترز در عين حال نوشت: اردوغان همچنين از محبوبيت درميان معارضين سوري که براي سرنگوني بشاراسد رييس جمهوري سوريه تلاش مي کنند. برخوردار است.
از سوي ديگر خالد الدخيل يک استاد سعودي نيز گفت: ناآرامي هاي داخلي ترکيه مي تواند اميد اردوغان را براي ايفاي نقش اصلي در سوريه بعد از بشار اسد با مشکل روبه رو سازد.
وي افزود: اين اميد و آرزوها با توجه به خودداري قدرت هاي عربي و غربي در ارايه کمک به معارضين مسلح سوري کاهش يافته است.
رويترز در پايان اين گزارش نوشت: به هر حال دلايل و نشانه هاي زيادي وجود ندارد مبني بر اين که ناآرامي هاي داخلي ترکيه و ناخرسندي گروه هاي ليبرال کشورهاي عربي در قبال اردوغان، آنکارا را از توسعه نفوذ اقتصادي و سياسي در کشورهايي که قبلا بخشي از امپراتوري عثماني بوده اند، بازدارد.