شرق/ متن پيش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن در اخرين خبر الزاما به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست
حکومت يمن با پذيرش انحلال کابينه «محمد باسنده» يک گام جدي به عقب برداشت اما با برپايي کابينه جديد کوشش ميکند تا مجددا ترکيبي مشابه ترکيب سابق که تنها بخشي از مردم را نمايندگي ميکرد، روي کار بياورد. «عبدربه منصور هادي» رييسجمهوري يمن ميکوشد با اين اقدام فضا را براي اطرافيان مخالفان ايجاد کند و با پاسخگويي به بخشي از درخواستهاي مخالفان و ايستادگي در برابر بخش ديگر به سياستهاي خود ادامه دهد. اين در حالي است که در يمن يک مصاف جدي و مهم يا شايد کمنظير دموکراسيخواهي و استبداد به وجود آمده است؛ مصافي که ميتوان گفت رويارويي بين نيروهاي انقلابي با نيروهاي غيرانقلابي است؛ رويارويياي که اکثريت مردم خواهان ادامه انقلابي هستند که سهسالونيم پيش آغاز شد و نميخواهند حکومت و رژيم استبدادي سابق ادامهدهنده آن باشند. در اين رويارويي دموکراسيخواهي و استبداد، استبداد يمن با هيبت و چهره بيسابقه ظاهر شد. در اين ظهور، بالهاي مختلفي تجلي ميکند که يکي از آنان، گروههاي تکفيري است و ديگري تهديدهاي نظامي و خارجي، بهويژه دخالتهاي عربستان. جالب آن است که در اين عرصه تهديدهاي سياسي و نظامي غرب را ميتوان بال سومي دانست که حکومت يمن از آن براي مقابله با دموکراسيخواهي استفاده ميکند؛ مانند حرکت ناوهاي آمريکايي بهسوي سواحل يمن. همچنين تهديدهاي سياسي را بايد در بيانيه شوراي امنيت جستوجو کرد؛ بيانيهاي که در دفاع از استبداد يمن صادر شد.
اما بايد تاکيد کرد استبداد کنوني يمن بسيار با استبداد زمان «عبداللهصالح» رييسجمهوري برکنارشده يمن متفاوت است. صالح براي مقابله با مخالفان تنها از ارتش استفاده ميکرد اما اينبار استبداد با اهرمهاي بسياري به صحنه آمده است. در حقيقت اين شرايط مويد افزايش قدرت دموکراسيخواهي يمنيهاست. اگر به بيانيه آخرين مواضع حوثيها و گروههاي مختلف مراجعه کنيم، در آن مشخصا ميبينيم که آنان خواهان تشکيل کابينهاي هستند که احزاب و گروههاي مختلف را نمايندگي کند. درواقع، آنان نگران تشکيل کابينهاي هستند که از ترکيب دولت سابق تشکيل شود، همان روندي که هادي دنبال آن است. بنابراين اين مصاف جدي در تاريخ انقلابهاي معاصر يک مصاف و رويارويي بيسابقه است. در اين مصاف دموکراسيخواهان از راهبردهاي مناسبي استفاده کردهاند. از نشانهها و علايم بهکار گرفتهشده، اقدامات مسالمتآميز و حضور آنان در خيابانها ميتوان فهميد که آنان بهدرستي در حال حرکت هستند و به همين دليل توانستهاند همچنان مقاومت کنند و بر تعداد حاميان خود و معترضان بيفزايند. اين نبرد با اين ابعاد سريع ميان دموکراسيخواهي و استبداد بهويژه با دخالت عربستان، در حقيقت به معناي اعتراف به اهميت يمني است که تاکنون در راهبردهاي منطقهاي ناديده گرفته شده است. غرب نگران آن است که دموکراسي استقرار پيدا کند و تنگه «بابالمندب» از حيطه نفوذ آنان خارج شود. ديگر دولتهاي استبدادي منطقه نيز نگران هستند که با استقرار حکومتي دموکراتيک در يمن، پايههاي قدرت آنان سست شود.