برگزیده

مراقب نمک‌هایت باش آقای بانمک!

فرهيختگان

بروزرسانی 1404/07/03 - 20:56

فرهیختگان/متن پیش رو در فرهیختگان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

مریم فضائلی| کمتر از یک ماه پیش، در پشت صحنه برنامه «کارناوال» با رامبد جوان نشسته بودیم. تازه می‌خواستیم مصاحبه را آغاز کنیم و از او درباره ایده اولیه و مسیر شکل‌گیری برنامه بپرسیم که در همان جمله اول نام امیرحسین قیاسی را بر زبان آورد. رامبد به یک سال پیش رفت؛ زمانی که قیاسی ایده ساخت برنامه‌ای را داده بود که یک هنرمند اثری را خلق کند و با دیگر هنرمندان رقابت کند. همین فکر قیاسی، ایده ناپخته‌ای بود که با پرداختن به آن باعث شد تا یک برنامه ترکیبی ساخته شود.
اما شنیدن نام قیاسی برای دنبال‌کنندگان اخبار یا کاربران شبکه‌های اجتماعی چندان عجیب و ناآشنا نیست. قیاسی این روزها با گفت‌وگوها و مونولوگ‌های طنزآمیزش به‌طور مداوم در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود؛ بعید است کسی در اکسپلور اینستاگرام یا تایم‌لاین توییترش حداقل بخشی از اجراهای او را ندیده باشد. بی‌راه نیست اگر بگوییم بخش مهمی از شهرت امروز او مدیون همان فرصت‌هایی است که تلویزیون و چهره‌هایی چون رامبد جوان در اختیارش گذاشتند.
آن شرکت‌کننده «خنداننده‌شو» که روزی تازه‌کار بود، حالا توانسته برای خودش به امضای شخصی برسد و مخاطبان گسترده‌ای داشته باشد؛ چیزی که بیش از ۸، ۹ سال برایش تلاش کرده و حالا در حال نتیجه دادن است. اما این محبوبیت اگر درست مدیریت نشود، می‌تواند به شمشیری دولبه تبدیل شود.
با اینکه قیاسی در سال ۱۳۹۵ با «خنداننده‌شو» شناخته شد، اما نشان داد که مسیر کمدین شدنش تصادفی نبود. او پیش‌تر یکی از کاربران فعال توییتر بود و به‌تدریج در عرصه‌های مختلف حاضر شد و هنرش را به امتحان گذاشت. همین پیشینه باعث شد شوخی‌هایش رنگ‌وبوی فضای مجازی بگیرد؛ تند، موجز و به‌موقع. مونولوگ‌هایی که عمدتاً بر پایه اخبار روز ساخته و با سبک خاص قیاسی در طنز، خیلی زود وایرال و پرطرفدار می‌شوند.
به‌تدریج، قیاسی از قالب تک‌گویی‌های ایستاده فاصله گرفت و قدم به عرصه اجرا گذاشت. نخستین تجربه‌اش همراه با ابوطالب حسینی در برنامه «از شنبه» بود؛ جایی که تلاش کرد ورزش را با شادی و کمدی تلفیق کند. اما نقطه عطف در کارنامه اجرایی او، برنامه «عیدی HD» بود که نوروز ۱۴۰۴ روی پلتفرم‌ها رفت. همین تجربه دوم، به قیاسی کمک کرد تا در حوزه تاک‌شو به امضای شخصی خود برسد؛ امضایی که او را به میزبانی گرم، شوخ‌طبع و زیرک تبدیل کرد؛ میزبانی که پایه سؤال‌هایش از مهمان را روی موضوعات وایرال‌شده در فضای مجازی بنا می‌کند و به‌نوعی شوخی‌ـ‌شوخی حرف‌های جدی‌اش را می‌زند.
هرچند این برنامه در قسمت‌های محدودی ساخته و پخش شد، اما پس از آن برنامه «پامپ» بستری شد تا قیاسی بیشتر از قبل به‌عنوان مجری شناخته شود. اولین مصاحبه فصل دوم «پامپ» که با مهرداد صدیقیان انجام شد، فضای جدیدی برای برنامه‌های یوتیوبی ایرانی ایجاد کرد. بازدید بیش از ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار، آن هم برای یک مصاحبه، اتفاق جدیدی بود و ثابت کرد که قیاسی برنامه‌سازی و اجرا را واقعاً بلد است.
کماکان «توییتری اجرا کردن» قیاسی حتی در مصاحبه‌هایش هم دیده می‌شود و همین باعث شده تا او در منطقه امن و برنده مصاحبه باشد. اگر مهمان خودش مایه‌های طنز و کمدی را داشت، مصاحبه پیش می‌رود و اگر مهمان تلاشی برای بامزه بودن کند، همان‌جاست که مصاحبه خسته‌کننده و بی‌نمک می‌شود.
هرچند برندسازی مسیری طولانی و پرزحمت است، اما از دست دادن یا خرج کردن آن می‌تواند سریع‌تر از خلقش رخ دهد. مسیری که قیاسی در حال طی کردن آن است، هنوز در راه رشد و افزایش مخاطبان و محبوبیتش قرار دارد، اما برخی از اشتباهات نشان داده که مسیرش همواره صاف و بی‌دست‌انداز نبوده.
یکی از مهم‌ترین نکاتی که گاه باعث می‌شود اجراها و طنزهای او اصطلاحاً «بی‌نمک» به نظر برسد، از دست دادن تعادل است؛ تعادلی که در خنده‌ها، در نوع شوخی‌ها و موضوعاتی که انتخاب می‌کند، گاهی وقت‌ها حفظ نمی‌شود. چه از سبک طنز او خوشمان بیاید و چه نه، واقعیت این است که همیشه نمی‌توان و نباید شوخی کرد. قیاسی چه بخواهد و چه نخواهد، گاهی مجبور است از قالب و شخصیت نمکینی که برای خودش ساخته خارج شود و در زمان و موقعیت مناسب، برای بیش از ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار دنبال‌کننده‌اش موضعی جدی بگیرد. رعایت همین تعادل است که باعث می‌شود هنر او دوام پیدا کند و شخصیتش فارغ از اجرا، محبوب بماند.