نماد آخرین خبر

اردوغان و یک دوراهی سخت

منبع
ديپلماسي ايراني
بروزرسانی
اردوغان و یک دوراهی سخت
ديپلماسي ايراني/ متن پيش رو در ديپلماسي ايراني منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست. مکرم محمد احمد مي نويسد: اردوغان در حال حاضر در برابر يک دو راهي قرار گرفته است و راه سومي برايش وجود ندارد. يا بايد از گذشته درس بگيرد و به طور جدي به سراغ آشتي ملي برود يا به راه قديم خود ادامه دهد، لج‌بازي کند و ترکيه را وارد تجربه‌هاي سخت رابطه با همسايگانش کند. علي رغم اطلاعاتي که نظرسنجي هاي ترکيه ساعاتي قبل از برگزاري انتخابات منتشر کردند، و علي رغم تحليل و پيش بيني اکثر تحليلگران سياسي در جهان، و علي رغم گزارش هاي وزارت هاي امور خارجه در جهان که اکثرا عليه حزب عدالت و توسعه نظر مي دادند و مي گفتند که نمي تواند اکثريت پارلمان را کسب کند و به تنهايي دولت تشکيل دهد، در روز انتخابات مشخص شد همه اين پيش بيني ها اشتباه است و حزب عدالت و توسعه با قاطعيت توانست اکثريت مطلوب را به دست آورد و به تنهايي و بدون نياز به ائتلاف با کسي دولت تشکيل دهد. همه پيش بيني ها قبل از انتخابات حاکي از آن بود که حزب عدالت و توسعه در بهترين حالت همان تعداد کرسي هايي که در انتخابات ژوئن به دست آورده بود را به دست خواهد آورد و به اين ترتيب سرنوشت رهبري اش بر ترکيه نيز با چالش جدي مواجه خواهد شد. اما چنين نشد و اردوغان توانست بيش از 50 درصد کرسي هاي مجلس را از آن حزب خود کند. اتفاقي ناگهاني که تعجب همگان را برانگيخت و تمامي کساني را که به نوعي درگير سياست هاي خاورميانه بودند را شوکه کرد. به گونه اي که همه معادلات و پيش بيني هاي آنها را به هم ريخت و بر نگراني آنها نسبت به آينده خاورميانه در سايه اين پيروزي شگفت آور افزود. دلايل موفقيت رئيس جمهوري ترکيه هر چه باشد، به هر حال او و حزبش پيروز انتخابات شدند. اما اين انتخابات زودهنگام در عين حال کشور را دو پارچه نيز کرد. نيمي از ترک ها اردوغان را دوست دارند و اين گونه مي بينند که بازگشت او به قدرت باعث ثبات و استمرار آرامش در کشورشان خواهد شد و نيمي ديگر از او خشمگين هستند و اين گونه مي بينند که طرح ديکتاتوري او خطري براي آينده دموکراتيک ترکيه است و مي تواند همه دستاوردهاي دموکراتيک آن را که در طول تاريخ جمهوري اش به دست آورده نقش بر آب کند. اين انتخابات همچنين دو قطبي شديد کردي و ترکي در ميان شهروندان ترکيه به وجود آورده است. به گونه اي که بسياري تصور مي کنند که احتمال از سرگيري جنگ داخلي در ترکيه ميان دولت و ارتش اين کشور با کردها ممکن است مجددا آغاز شود و هر روز قربانيان بسياري را بگيرد و وحدت کشور به دست تندبادي شديد بيفتد. جامعه ترکيه عملا به کرد و ترک تقسيم شده است. در حالي که کردها با وجود در اقليت بودن بخش عمده اي از جمعيت اين کشور را تشکيل مي دهند و به دنبال نوعي از خودمختاري همانند وضعيت کردها در عراق هستند. در عين حال از آن جا که با داعش مي جنگند و موفق شده اند نيروهاي آن را از دو شهر کوباني و تل الابيض در مرز سوريه – ترکيه به بيرون برانند، مورد حمايت ايالات متحده نيز هستند. اردوغان در حال حاضر در برابر يک دو راهي قرار گرفته است و راه سومي برايش وجود ندارد. يا بايد از گذشته درس بگيرد و به طور جدي به سراغ آشتي ملي برود و آتش جنگ ترکي – کردي را در کشورش خاموش کند و سياست هاي خود در برابر سوريه که باعث خشم نيمي از ملت ترکيه شده است را تعديل کند يا به راه قديم خود ادامه دهد، لج بازي کند و بزرگ نمايي کند و ترکيه را وارد تجربه هاي سخت رابطه با همسايگانش کند. در اين صورت روز به روز قدرتش تحليل مي رود و طرح به صفر رساندن مشکلات با همسايگان به حد اعلاي مشکلات با همسايگان تبديل خواهد شد! شايد رفتارهاي اردوغان تغيير کند و سياست هاي گذشته اش اصلاحاتي به روي خود ببيند اما عملا ممکن است به روي زمين آن گونه که باب ميلي بسياري از کشورهاست پيش نرود. بايد مصر بيش از هر زماني به هوش باشد براي اين که اردوغان همچنان به حمايت از جماعت اخوان المسلمين ادامه مي دهد و مي خواهد آنها را به هر قيمتي شده به قدرت بازگرداند.