چرا حزب کارگر شکست خورد؟

همشهري/ متن پيش رو در همشهري منتشر شده و انتشار آن در آخرين خبر به معناي تاييد تمام يا بخشي از آن نيست مجيد تفرشي| حزب «کارگر» در انتخابات اخير يکي از ضعيف‌ترين نتايج خود را در تاريخ سياسي بريتانيا به بار آورد و صحنه را به رقيب خود يعني حزب «محافظه‌کار» واگذار کرد. جرمي کوربين پس از يک دوره نسبتا طولاني و به‌رغم تلاش‌هاي دو جناح طرفدار گوردون براون و توني بلر، توانست در نهايت حزب کارگر را به نفع خود متحد کند، اما انتخابات ديروز نشان داد اختلافات موجود ميان جناح‌هاي مختلف حزب در عمل حل نشده باقي مانده است. حزب کارگر به‌خصوص در مورد مسئله «برگزيت» نتوانست به يک سياست واحد و قطعي دست پيدا کند. برخي در حزب کارگر معتقد بودند بايد بدون هيچ اما و اگري به مردم بگويند درصورت پيروزي در انتخابات، بلافاصله يک همه‌پرسي تازه در مورد خروج از اتحاديه اروپا برگزار خواهند کرد. برخي ديگر اما معتقد بودند که حزب بايد به همه‌پرسي قبلي احترام بگذارد و فقط به‌دنبال يک توافق بهتر با اروپا درمورد چگونگي خروج باشد. اين اختلاف‌نظر، سردرگمي مردم را در اعتماد به حزب کارگر به‌دنبال داشت؛ آنها نمي‌دانستند اين حزب به ماندن در اتحاديه اروپا علاقه‌مند است يا به خروج از آن. نبايد فراموش کرد که جامعه بريتانيا از رکود و بلاتکليفي بر سر برگزيت خسته شده است. بيش از 3سال اختلال در اقتصاد، سرمايه‌گذاري و اشتغال باعث شده تا مردم تصميم بگيرند به هر قيمتي از اين وضعيت بن بست و انسداد خارج شوند. اين بلاتکليفي کاملا به بوريس جانسون کمک کرد تا بتواند رأي اکثريت را کسب کند؛ چرا که به‌طور مشخص به مردم وعده داده که پس از پيروزي در انتخابات، بلافاصله ماجراي برگزيت را به سرانجام مي‌رساند. اگر اين انتخابات 2سال قبل برگزار مي‌شد، قطعا نتيجه چنين نبود. خستگي و استيصال مردم باعث شد تا آنها با سراسيمگي به گزينه‌اي رأي دهند که وعده اجراي فوري برگزيت را مطرح کرده است. فارغ از اين، حزب کارگر در ائتلاف با 2حزب مخالف حزب حاکم، يعني حزب ليبرال دمکرات و حزب ملي اسکاتلند، موفق عمل نکرد. ليبرال‌دمکرات‌ها حضور در ائتلاف را به تعهد قطعي حزب کارگر به جلوگيري از اجراي برگزيت و برگزاري دوباره همه‌پرسي مشروط کرده بودند. ملي‌گرايان اسکاتلند نيز خواستار تعهد حزب کارگر به پذيرش حق اسکاتلندي‌ها براي برگزاري همه‌پرسي مجدد جدا شدن يا نشدن از بريتانيا بودند. حزب کارگر درهيچ يک از اين دو مورد به احزاب مخالف حزب حاکم تعهدي نداد و همين باعث شد ائتلافي ميان آنها شکل نگيرد و محافظه کاران از اين تشتت استفاده کنند. حزب کارگر از تشکيل ائتلاف جا ماند، اما حزب محافظه‌کار به يک ائتلاف ضمني با حزب برگزيت دست يافت. حزب برگزيت با هدف تقويت موضع حزب محافظه‌کار در زمينه خروج از اتحاديه اروپا اعلام کرد در مناطقي که قبلا حزب محافظه‌‌کار کرسي داشته، نامزد معرفي نمي‌کند؛ اين باعث شد تا حزب محافظه‌کار در حوزه‌هاي مطمئن خود راحت‌تر به پيروزي برسد. در کنار اينها، حضور فعال يهوديان افراطي مخالف جرمي کوربين در تبليغات عليه او نيز در رويگرداني مردم از رهبر حزب کارگر بي‌تأثير نبود. آنها در کارزاري سازمان يافته و هماهنگ کوربين و رهبري حزب کارگر را متهم ‌‌کردند که يا يهودي‌ستيز است و يا با يهودي‌ستيزان مماشات مي‌کند. کاربرد اين تاکتيک انتخاباتي، پيش از اين هم موفق بوده است. طرفداران بوريس جانسون در جريان کارزار انتخاباتي شهرداري لندن، همين سخنان دروغ را عليه رقيب جانسون يعني آقاي کن ليوينگستون، از دوستان قديمي جرمي کوربين، مطرح کردند و توانستند او را شکست دهند. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد