سرمقاله ایران/ هفته دولت از آمال تا اعمال
ايران/« هفته دولت از آمال تا اعمال » عنوان ستون "اول دفتر" روزنامه ايران به قلم علي ربيعي(دستيار ارتباطات اجتماعي رئيس‌جمهوري و سخنگوي دولت) است که مي‌توانيد آن را در ادامه بخوانيد:
۱. فردا اولين روز از آخرين هفته دولت در دولت دوازدهم است. سال قبل در يادداشتي در روزنامه ايران نوشتم انتخاب مردم در سال‌هاي ۹۲ و ۹۶ انتخاب‌هاي درستي بوده و اگر دولت اعتدال نبود همه اروپا و آسياي جنوب شرقي و حتي چين و روسيه در مقابل امريکا نبودند.
در دوره قبل با وجود تحريم‌هاي بين‌المللي و قطعنامه‌هاي متعدد شوراي امنيت، در جهان تبديل به يک جزيره شده بوديم. همان قطعنامه‌هايي که آنها را کاغذپاره مي‌ناميدند. اما رأي مردم راه را تغيير داد. جايگاه ايران در نظام بين‌الملل به واسطه مذاکراتي که منجر به توافق بين‌المللي هسته‌اي شد، بهبود يافت. (۲ شهريور ۹۸)
ترکيب آراي تاريخي شوراي امنيت به قطعنامه پيشنهادي امريکا براي تمديد تحريم تسليحاتي ايران در روز ۲۴ مرداد نشان داد که تدبير ايران در عدم خروج از برجام چگونه توازن آرا را در مجامع بين‌المللي به زيان امريکا کرد. روزي که امريکا تصميم به خروج از برجام گرفت، عده‌اي گمان کردند که مهمترين نماد دستاوردهاي دولت در راه تعامل سازنده با جهان ناکام مانده اما هر روز که بيشتر گذشت نور حقيقت روشن‌تر از هميشه بر واقعيت‌ها تابيد. امروز امريکا تحقير شده و منزوي‌تر از هر زمان ديگري است و به رغم خسارت‌هايي که تحريم‌هاي غيرقانوني و يکجانبه بر ملت ما تحميل کرده‌‌اند، سياست خارجي ما در مسيري انزواناپذير قرار گرفته است و ظريف، سکاندار سياست خارجي ايران به يک فرد معتبر، با دانش و تأثيرگذار در عرصه بين‌المللي تبديل شد. از همين امروز مي‌توان صداي خرد شدن استخوان تحريم‌هاي يکجانبه را شنيد. ترکيب مقاومت و استمرار در پيگيري تعامل سازنده، جايگاه تازه‌‌اي به روابط خارجي ما داده است؛ جايگاهي که با تقويت مناسبات با همسايگان و دراز کردن دست دوستي به سوي همه کشورهاي منطقه، ارتقاي ديگري را تجربه مي‌کند. دولت به اين راه نتيجه‌بخش با تمرکز بر بهره‌برداري از همه فرصت‌هاي تجاري ادامه خواهد داد و اطمينان داريم که در پايان دولت دوازدهم، ايران اقتصادي پررونق‌تر و تصويري بهتر از خود در جهان و همسايگي خود به جا خواهد گذاشت.
۲. امريکا با اعمال تحريم‌هاي يکجانبه که در طول تاريخ بي‌سابقه بود، درصدد ضربه به «آينده ايران» بود؛ تروريسم اقتصادي براي القاي نااميدي گسترده، ايجاد آشوب اجتماعي و تهديد آينده نظام؛ چنان‌که در سال ۶۰ با ترور شهيدان بهشتي، رجايي و باهنر درصدد ضربه به «آينده نظام» بودند. ولي همانگونه که نظام با تثبيت خود «آينده‌زدايي» تروريسم کور را ناکام گذاشت، امروز دولت با برنامه مقاومت همراه با توسعه نيز «آينده‌زدايي» تروريسم اقتصادي را به شکست خواهد کشاند. «اميد» که جزو کليدي‌ترين گفتمان‌ها و راهبردهاي دولت‌هاي يازدهم و دوازدهم بود، فقط يک شعار نيست. «اميد»، امروز در کانون حمله نيروهاي ضد ايراني قرار گرفته و هر دستاوردي را با کوچک‌انگاري تضعيف نموده و نااميدي از امروز و آينده را دامن مي‌زنند. اتفاقات دي ۹۶ و آبان ۹۸ - با وجود کاستي‌هايي که ناشي از فشار تحريم بر ملت رخ داده بود - نتيجه نوعي «اميدزدايي» بود و به نحوي قصد داشتند از نظام «آينده زدايي» شود. متأسفانه برخي‌ها در داخل هم تصور کردند که مي‌توان برخي عدم توفيق‌ها در گسترش چتر رفاه و توسعه به‌واسطه تحريم‌ها را با نوشتن بزرگنمايانه و به قصد مقاصد کوچک سياسي بدون اينکه بخواهند و متوجه شوند ناخودآگاه اين امواج را به نااميدي از آينده نظام تسري دادند. به‌واسطه همين اصل است که دولت امروز هر دستاورد خود را دستاورد نظام مي‌داند و با باور به اين هماني دولت و نظام، هم بر وجود حاکميت يکپارچه پاي مي‌فشارد و هم اميد را در مردم از دولت به نظام تعميم مي‌دهد. اين هشدار رئيس‌جمهوري در هفته گذشته که انکار دستاوردهاي دولت ناديده گرفتن موفقيت‌هاي يک رئيس‌جمهوري يا يک وزير نيست، بلکه انکار دستاوردهاي نظام است، از همين اصل نشأت مي‌گيرد. بنابراين انتخاب «اميد» در سال ۹۲، فقط يک شعار انتخاباتي نبود، راهبرد و راهکار ملي بود که همچنان بايد در همه سطوح حاکميتي به عنوان نياز امروز و فرداي ايران دنبال شود.
۳. آخرين هفته دولت در دوره روحاني، فرصتي براي ارزيابي کارنامه اين دولت است اما ارزيابي منصفانه عملکرد آن بايد با لحاظ محدوديت‌هايي باشد که هيچ دولت ديگري در هيچ دوره‌اي در تاريخ معاصر با آن مواجه نبوده است. توجه به ميزان رشد اقتصادي متوسط ۴.۳ درصد در دوره قبل از تحريم‌ها، همچنين متوسط توليد اشتغال سالانه بيش از ۴۵۰ هزار در اين سال‌ها، تورم تک‌رقمي، آرامش رواني و اقتصاد قابل پيش‌بيني به‌خوبي نقش تحريم‌ها و تروريسم اقتصادي را نشان مي‌دهد. دولت همان دولت بود، چه اتفاقي شرايط را دگرگون کرد؟ طبيعي است اين مسأله بيروني و برون‌ساز بوده و اين نکته‌اي است که به عوامل بيروني در اين تحليل‌ها توجه نمي‌شود. اداره کشور در بي‌سابقه‌ترين و سهمگين‌ترين تحريم‌هاي تاريخ و بعد هم مواجهه با آوار کرونا نه فقط يک ادعا که يک متغير مهم در بررسي کارنامه دولت روحاني است. دولتي که زير همين فشارها دو راهبرد خود «اعتدال در داخل و تعامل در خارج» را ترک نکرد و پنجشنبه‌هاي افتتاح و تمرکز همه‌جانبه بر تحقق شعار «جهش توليد» مهمترين نمود پيگيري سياست ضد تحريمي و اميدآفريني است. نگاهي به آمار و دستاوردها، اين دولت را در حوزه‌هاي مختلف سربلند کرده است. تصميمات مهمي که اين دولت در ارتقاي وضعيت معيشتي بازنشستگان، فرهنگيان و کارگران گرفت و با وجود محدوديت منابع خود را موظف به اجراي آن کرد در همين چارچوب قابل تأمل است. گرچه اين افزايش مستمري‌ها کافي نيست ولي اگر شرايط تحريمي و تنگناهايي که ناشي از جنگ اقتصادي اين روزهاست نبود، حتماً گشايش‌هاي بهتري صورت مي‌گرفت. من معتقدم فشاري که امروز دولت و ملت متحمل مي‌شوند در دهه‌هاي اخير بي‌سابقه بوده. تحريم شرايط را براي مردم سخت و براي دهک‌هايي ناگوار کرده است از اين رو سياست حمايت معيشتي در همين دولت تدوين شده و تا پايان دولت سياست ارتقاي مقاومت اجتماعي ادامه خواهد يافت. به اين امر اضافه کنيد آرزوي ديرينه ايرانيان در دهه‌هاي گذشته را براي اداره کشور بدون نفت. اين دولت قادر شد وابستگي به نفت را کاهش دهد. وابستگي بودجه به نفت از ۴۳.۴ درصد در سال ۹۲ به به ۱۱.۷ درصد در سال ۹۸ رسيد درحالي که سهم هزينه‌هاي دولت از بودجه در سال ۹۸ نسبت به سال ۹۲، بيش از ۴ برابر کاهش داشته است. (از ۸۱/۱ به 7/7 درصد) با اين وجود حداقل حقوق کارمندان دولت در سال ۹۸ نسبت به سال ۹۲، معادل ۵.۹ برابر افزايش داشته است. (از ۴۷۵ هزار به ۲ ميليون و ۸۰۰ هزار تومان). اين آمار فقط شمه‌اي است کوچک تا نشان دهد هدف‌گذاري‌هاي دولت در زمينه رفاه اجتماعي، اشتغال (افزايش ۳ ميليون نفري جمعيت شاغلان ۱۵ ساله و بيشتر در سال ۹۸ نسبت به سال ۹۲) و افزايش حداقل دستمزد کارگران و مستمري بازنشستگان و... جهت‌گذاري درستي بوده است و دولت به عهد خود حتي در سخت‌ترين شرايط هم پايبند بوده است. ممنوعيت واردات بيش از ۲۲۰۰ قلم کالا و افزايش توليد داخل نيز از دستاوردهايي است که تأثير آن در آينده اقتصاد ايران نشان داده خواهد شد. با اين وصف به اعتقاد من شوک تحريم و کرونا بر زندگي روزمره مردم و سختي زندگي چندين دهک، تلخي‌هايي را به وجود آورده که اين اقدامات امروز ملموس نيستند اما در آينده‌اي نه چندان دور قضاوت درباره آنها صورت خواهد گرفت.
۴- امروز بار ديگر حرف سال قبل خود را تکرار مي‌کنم: مردم، شما درست انتخاب کرديد. اين گزاره خداي ناکرده نه از باب تخفيف ديگر رقباي روحاني در دو انتخابات قبل است بلکه از جهت تقويت راهبردها و کسب دستاوردهايي است که سياستگذاري‌هاي درست اين دولت آن را قابل حصول کرده است. دولتي که از نمايش رونماها پرهيز داشت و به ساخت زيربناها تمرکز داشت. دولتي که به پايان کار نرسيده بلکه بايد زيرساخت‌هايي براي ورود ايران به قرن جديد را آماده کند؛ دولتي که بايد زيرساخت‌هاي لازم براي پرواز دولت بعد را مهيا کند؛ پس گرچه به فرود خود رسيده اما به فراز دولت بعد مي‌انديشد. به همين دليل است که هفته پيش گفتم دولت تا آخرين روز کاري خود «هدفمند»، «اميدوار» و «استوار» ايستاده است. اميدوارم البته اين روزها با همزماني ايام هفته دولت و دهه اول محرم، به حرمت خون حسين بن علي(ع) که مهمترين آموزه‌اش فداکاري در راه حق و خير مردم بود، اين دولت نيز از آزمون فداکاري سربلند بيرون بيايد و با «اميد» افزون، آينده‌اي روشن‌تر را براي ورود به قرن جديد فراهم و زمينه زندگي بهتر را براي مردم ايجاد کند.
خبرهای بیشتر درباره ی
۰ نفر در مورد این مطلب نظر داده اند
برای ارسال نظر لطفا از طریق اپلیکیشن آخرین خبر اقدام فرمایید
