سرمقاله شرق/ نظامیان و سیاست حق مدنی و تفرقه نظامی
شرق/ « نظاميان و سياست حق مدني و تفرقه نظامي » عنوان سرمقاله روزنامه شرق به قلم کيومرث اشتريان است که ميتوانيد آن را در ادامه بخوانيد:
روي سخن اين نوشتار با برخي مسئولان محترم نظامي است که اين روزها خبرساز شدهاند. در گفتارها و رقابتهاي سياسي بسيار مراقبت بايد کرد.
حضور نظاميان با نام و نشان غيرنظامي در عالم سياست حق آنان است. ميتوانند لباس سياست بر تن کنند و در قالب و قامت يک نيروي سياسي در انتخابات حضور يابند. در معماري سياسي برخي کشورها اين گزينه را محفوظ نگه ميدارند که نظاميان به مثابه يک گزينه نهايي براي فصل اختلافات مطرح باشند، هرچند در ايران به دليل ماهيت نظام سياسي چنين گزينهاي فعلا موضوعيت ندارد. نيروي نظامي هر کشوري آخرين هسته سخت آن کشور است که در برابر حوادث واقعه کارساز است. اين هسته سخت در درون خود نبايد بشکند و دچار تفرقه شود. تاکنون نام چند نامزد نظامي براي رياستجمهوري مطرح شده است. ذات سياست و انتخابات با منازعه و مناقشه آميخته است. قصه از هماکنون آغاز شده است و کانديداها يا به فساد متهم شدهاند يا به تخلف. بقيه داستان را ميتوان پيشاپيش چنين روايت کرد: نامزدها ناچار از خودنمايي هستند تا توجه عموم را بهسوي خود يا به تنور انتخابات جلب کنند. لفاظيها بهتدريج آغاز ميشود. ابتدا بيشتر به شوخي و نمايش شبيه است اما هيچ نمايشي کاملا از واقعيت بريده نيست. استفاده از نظاميان براي گرمکردن تنور انتخابات اساسا گزينه خطرناکي است.
رفتهرفته لحنها تندتر ميشود. آنها هواداراني پيدا ميکنند. موج اختلاف هواداران همواره تندتر از رقيبان اصلي است، چون بوي کباب براي برخي ولع بيشتري ميآورد و طاقت از کف ميدهند. «بازي منافع» که در هندسه اجتماعي جاي دارد به قالبسازيهاي نظاميان ميرود و در آنجا شکل ميگيرد. سرکنگبينِ تبليغات انتخاباتي صفراي اختلاف ميافزايد. «ايمان سربازان» با خودمديرپنداري و خودحقپنداري درهم ميآميزد. افشاگريهاي راست و دروغ بالا ميگيرد. اعتماد مردم به نيروهاي مسلح کاهش مييابد. اختلاف بازهم بالا ميگيرد و در يک دور باطل دوباره از جامعه به نيروي مسلح کشيده ميشود. بدنه نيروي نظامي چندپاره ميشود. روز انتخابات بههرحال يک نفر انتخاب ميشود و البته فاجعه آغازي دوباره مييابد. کشمکشهاي پيشاانتخابات به کينههاي پس از انتخابات تبديل ميشود. نيروي پيروز درگير اجرا و اداره ميشود، روزبهروز در پراگماتيسم اجرائي گرفتار ميشود و سکولاريسمي بيهويت از درون نيروهاي نظامي سر برميآورد. ادعاهاي ارزشي از سوي رقيبان کينهورز ديروزي علم ميشود و دور اختلاف شدت ميگيرد. شبکههاي اجتماعي طرفداران با شبکههاي ارتباطي نظاميان گره ميخورد... . فعاليت سياسي يک حق است و از آنان نبايد سلب شود اما خبرهاي چند روز گذشته زمينه اين هشدار را پديد ميآورد که: دعواي انتخابات را به درون نيروهاي مسلح نکشانيد. شوخياش هم خطرناک است. دوباره تکرار ميکنم: روي سخن اين نوشتار با برخي مسئولان محترم نظامي است که اين روزها خبرساز شدهاند. مراقبت کنيد!