سرمقاله اعتماد/ جامعه در فضای بسته، نفس نمیکشد
اعتماد/ « جامعه در فضای بسته، نفس نمیکشد » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته شهراد شاهرخیطهرانی است که میتوانید آن را در ادامه بخوانید:
با توجه به مسائلی که در جامعه و جهان با آن روبهرو هستیم از جمله مسائل سیاسی، مذهبی، فرهنگی، اجتماعی و مهمتر از همه اقتصادی، باید گفت که فضای بسته برای هر یک از اینها به نفع جامعه و مملکت نخواهد بود و باید کمی لابهلای فضای جامعه را باز گذاشت تا افراد و اندیشهها برای زیستن و تعامل بین یکدیگر و نیز تبادل اطلاعات راحتتر بتوانند خوراک ذهنی پیدا کرده و آزادانه به تمامی امور خود در همه زمینهها کار کرده و به نتیجه مطلوب برسند. وقتی که فضای فرهنگی و اجتماعی یا مذهبی جامعه از تمام گروهای فکری خوراک ذهنی بگیرد مسلما به نتیجه مطلوبی خواهیم رسید و بازخورد خوبی را در جامعه و مملکت مشاهده خواهیم کرد، چراکه به اندیشههای آزاد دست خواهیم یافت و این اساس ماندگاری و پیشرفت یک نظام و جامعه دموکراسیخواه است؛ لذا بایسته و شایسته است که ابتدا روزنهای باز شود تا فضای فکری نفسی بکشد و افراد جامعه بر اساس قوانین صحیح و آنچه به حقوق شهروندی خسارت وارد نکند، بتوانند در جهت توسعه همه زمینهها در کشور آزادانه اندیشیده و همفکری کرده تا شاهد دستاوردهای خوبی در جامعه باشیم و این نیازمند همکاری همه گروهها و اقشار مختلف فرهنگی و اجتماعی است تا با کمک یکدیگر دست به دست هم داده و در جهت اعتلا و ارتقای میهنمان تلاش کنیم. اینکه بخواهیم با مسدود کردن فضای جامعه امکان زندگی راحت و آزادی را از افراد بگیریم و نظر خود را بر دیگری حاکم کنیم، با این روش نمیتوان با دنیا پیش رفت و همواره عقبگرد خواهیم کرد و به سمت پسرفت میرویم! هر چه انسان در محدودیت باشد نمیتواند یک زندگی نرمال را داشته باشد و دچار افسردگی و یأس و ناامیدی میشود که سرانجام آن به خشونت و خودکشی یا اعتیاد یا به افسارگسیختگی اجتماعی و فرهنگی و نیز بیبند و باری اخلاقی ختم میشود. انسانها نیازمند آزادیهای اجتماعی و مدنی هستند تا در راستای توسعه و پیشرفت گام بردارند و البته باید این را هم گفت که اراده بشر تا آنجا محترم است که با استعدادهای عالی و مقدسی که در نهاد بشر است، هماهنگ باشد و او را به مسیر ترقی و تعالی بکشاند، اما آنجا که بشر را به سوی فنا و سستی یا ویرانی سوق میدهد و استعدادهای نهانی را به هدر میدهد، احترامی نمیتواند داشته باشد.انسانها برای آنکه بتوانند در اجتماع در کنار هم زندگی کنند، ناچارند از بخشی از آزادی خود که با آزادی دیگران برخورد میکند، صرفنظر کنند؛ چراکه در غیر این صورت، اجتماع، دچار هرج و مرج خواهد شد. باید فضای جامعه به گونهای باز باشد که افراد با حس احترام به یکدیگر رفتار محترمانه داشته باشند و به نظرات هم گوش دهند و اگر هم نظرات و اندیشهشان مورد قبول یکدیگر نبود همدیگر را سرکوب نکنند و به حقوق و رای یکدیگر احترام بگذارند و با هر نوع اندیشهای که دارند با هم با محبت برخورد کرده و دوست باشند، چراکه انسانیت شرط اول همزیستی و اساس حقوق بشر است و انسانیت بشری است که در اولویت است. امید که بتوانیم در راستای انسانیت و احترام به حق و حقوق یکدیگر گام برداریم.