پر می‌شود از عطر شگفتت همه عالم؛ چون بذر بکارند اگر پیرهنت را

این غزل را با هم می‌خوانیم؛

*

باری دگر آغاز کن ای جان! سخنت را

آغاز کن آن صحبت دشمن‌شکنت را

انکار کن این بدرقه را، شوخی تلخی است

این بدرقه را... این که جماعت بدنت را...

ای عرش‌نشین فاش کن این راز چه رازی است

که قعر زمین یافته بودند تنت را

پر می‌شود از عطر شگفتت همه عالم

چون بذر بکارند اگر پیرهنت را

فوج از پی فوج آمده از عرش ملک تا

بر بال بدوزد به تبرک کفنت را

این بار نه، این بار تو بگذار که لبنان

آرام در آغوش بگیرد وطنش را

ای خاک مطهرشده با خون به حماسه

این یار حسین است، بغل کن حسن‌ت را