داستان"پای بی قرارم" از شرمین نادری (قسمت بیست و هشتم)
اعتماد
بروزرسانی
اعتماد/ روزآفتابي و گرمي است و من راه افتاده ام به سمت باغ هاي ده ونک ،به اميد اين که چيزي ازسايه درخت هاي توت که در بچگي از گرماي تابستان نجاتمان مي دادند ،باقي مانده باشد .
ده ونک اما نه آن ده ونک است که بود،آدم ها بي مجوز توي باغ هاي گيلاس و توتش، خانه هاي زشت وشترگاو پلنگ غريبي ساخته اند و ديوارهاي دانشگاه مثل ديوي در حال جلو آمدن و بزرگ شدن است و کم کم دارد مي رسد به سرحد اتوبان و هرچه درخت است توي دلش مي برد و باز شکر خدا که درخت هاي توي دانشگاه سرجايشان هستند .
اين ها را به خودم مي گويم و کنار ديوار پشتي دانشگاه قديمي ام را مي گيرم و از کنار جوب آبي که ديگر بي رمق شده و سايه ديوارهاي گلي قشنگي که از کودکي به ياد دارم به سمت ميدان ده ونک مي روم .
قصد دارم به سمت انتهاي ونک بروم و ببينم آرايشگر پيرمامان زنده است يا نه ،آن حياط کوچک نقلي اش سرجايش مانده و عروسش که مهربان بود و لام تا کام حرف نمي زد ،آيا تبديل شده به زني ميانسال و پرحرف يا نه ؟
جوابم را توي کوچه‌اي در انتهاي ده ونک مي‌گيرم ،جايي که هنوز بساط خنزرپنزر فروشي و ساعت‌سازي و نانوايي هست و وقتي مي‌گويم آقاي گودرزي سلام ،مردي از جلوي ماشيني جلو مي‌پرد تا جوابم را بدهد و بگويد ديگر خرازي ندارد و مدتي است معاملات املاک کار مي‌کند .
من از کنار آقاي گودرزي مي‌گذرم و به تابلوي آرايشگاه الناز چشم مي‌دوزم و بعد مي‌دوم که حياط کوچک خانم مقدم را ببينم و نمي‌دانم چرا در خانه‌اش باز است و حياط هنوز پر از دارو درخت است و گرچه حوض را پرکرده‌اند و ساختمان را به خيال خودشان بازسازي کرده‌اند ،هنوز آرايشگاه همان اتاق درب‌وداغان و قشنگ است و آينه‌ها همان آينه‌هاي گل‌دار و عکس‌ها همان‌قدر دور از ذهن و غريب .
عروس خانم مقدم مي‌آيد جلو و مي‌خندد به من و اسم مادرم را به ياد مي‌آورد و بعد خانم مقدم رانشانم مي‌دهد که پير و خسته جلوي تلويزيون نشسته و غوره پاک مي‌کند .
مي‌گويم چقدر همه‌مان عوض شديم و بعد مي‌گويم آمده‌ام که راه بروم و عروس خانم مقدم مي‌خندد که وقتي بچه بودي هم قرار نداشتي و دور حوض راه مي‌رفتي و براي خودت حرف مي‌زدي.
اين را که مي‌گويد هردومان مي‌خنديم و من باز برمي‌گردم که از کنار غوره‌هاي چيده در آفتاب و کوچه‌هاي پيچ پيچ و تک‌درخت‌هاي باقي‌مانده ده ونک و آن جوب کم آبش بگذرم و براي خودم بخوانم که راه برو ،راه برو وگرنه مي‌ميري از اين همه قصه .
قسمت قبل:
اخبار بیشتر درباره
اخبار بیشتر درباره
پس از این بخوانید
سه روشی که میتوان امام حسین (ع) را در کتاب به کودکان معرفی کرد
قتل عام به روش آمریکایی با آبنبات و شکلات
چالشهای نوشتن رمان تاریخی
چگونه میتوان ایرانی نبود؟
استراحت ذهن از راه مطالعه ممکن است
چگونه آثار محمدعلی اسلامی ندوشن را بخوانیم؟
ادبیات کودک، ابزاری برای امیدآفرینی و تقویت تابآوری روانی
ادبیات حماسی و اسطورهها؛ پایهگذار تداوم فرهنگ ملی
