داستان"پای بی قرارم" از شرمین نادری (چهل و سوم)
آخرين خبر
بروزرسانی
آخرين خبر/ از ميدان وليعصر به سمت تقاطع جمهوري گز مي‌کنيم، از خيابان جمهوري و شلوغي‌هايش مي‌گذريم و کنار مغازه پيراشکي خسروي مي‌ايستيم.
دوستم پيراشکي ساده هوس کرده و من از آن پيراشکي‌هاي مربايي مي‌خواهم که روزي پدر برايمان خريده بود.
مرد فروشنده اما مي‌گويد سال‌هاست پيراشکي مربايي نمي‌زنيم و من يادم مي‌افتد به پياده‌روي خيابان فردوسي با پدر، آن روزي که پدربزرگ توي بيمارستان بانک ملي به پايان سلام کرده بود و پدر خيلي غمگين بود و ما را برده بود تا قصه‌هاي کوچه قديمي‌شان را برايمان بگويد.
آن‌وقت من مي‌گويم من فقط مربايي دوست دارم و دوستم غر مي‌زند که يک‌چيز ديگر بخر.
بعد هم صداي گذشتن موتور و ماشين و آدم‌هاست از نزديک‌ترين فاصله به هم و ردوبدل ويروس‌ها و موبايل‌ها و پول‌ها و صداي دوستم که مي‌گويد خودت را برسان به آن‌طرف خيابان و صداي کوچه‌پس‌کوچه‌هاي خيابان جمهوري و بعد هم‌صداي طوطي‌هاي خيابان فردوسي.
به دوستم مي‌گويم برويم توي خيابان نوفل‌لوشاتو و بعد از کنار مدرسه فيروز بهرام سر درمي‌آوريم و آنجاست که من پيراشکي پنيري‌ام را به گربه‌اي مي‌بخشم.
دوستم اما بااشتها پيراشکي‌اش را مي‌خورد، ماسکش را مي‌کشد روي چانه و از پياده‌روي شلوغ رد مي‌شود و در همه مغازه را باز مي‌کند و به همه لبخند مي‌زند، درست مثل وقتي‌که کودک بوديم و با پدر رفته بوديم به يک اسباب‌بازي‌فروشي و پدر يک‌چيزي براي خواهر کوچکم خريده بود که يادم نيست و کسي از کسي نمي‌ترسيد و کسي ماسک نداشت و درخت‌هاي بيمارستان بانک ملي پر بود از طوطي‌هاي سبز قشنگ.
به دوستم مي‌گويم برويم سمت منوچهري و بعد از وسط شلوغي دلارفروش‌ها مي‌رويم به سمت خلوتي عتيقه‌فروش‌ها و بشقاب‌هاي زشت و شکسته را ورق مي‌زنيم و توي فنجان‌ها دنبال يک فنجان گيره دار مي‌گرديم شبيه آن‌که مادرم داشت و به مردي که مي‌خواهد به‌زور يک بشقاب آبي خاک گرفته را به ما بفروشد مي‌گوييم حالا برمي‌گرديم.
اما برنمي‌گرديم از منوچهري به خيابان لاله‌زار وارد مي‌شويم و از لاله‌زار به انقلاب مي‌رسيم و بعد باز فردوسي و بعد شلوغي و بعد دود و بعد آدم‌ها که هي مي‌گذرند و تمام نمي‌شوند.
دوستم مي‌گويد تو گرسنه نمي‌شوي، مي‌گويم من فقط پيراشکي مرباي آلبالو دوست دارم، مثل همان‌که پدر خريد برايمان و وقتي داشتيم تقسيم مي‌کرديم يکي از دستش رها شد و افتاد توي جوب و پدر بي‌آنکه اخم کند دست ما را گرفت و از جوب گذراند و گفت اشکالي ندارد و راستش آن پيراشکي تنها چيزي بود که دلم مي‌خواهد بازداشته باشمش.
قسمت قبل:
اخبار بیشتر درباره
اخبار بیشتر درباره
پس از این بخوانید
سه روشی که میتوان امام حسین (ع) را در کتاب به کودکان معرفی کرد
قتل عام به روش آمریکایی با آبنبات و شکلات
چالشهای نوشتن رمان تاریخی
چگونه میتوان ایرانی نبود؟
استراحت ذهن از راه مطالعه ممکن است
چگونه آثار محمدعلی اسلامی ندوشن را بخوانیم؟
ادبیات کودک، ابزاری برای امیدآفرینی و تقویت تابآوری روانی
ادبیات حماسی و اسطورهها؛ پایهگذار تداوم فرهنگ ملی
