جذاب ترین ها
برگزیده

آیا اتوبوس های دو طبقه تهران دوباره فعالیت می کنند؟

آخرین خودرو

بروزرسانی 1403/04/03 - 21:21

آیا اتوبوس های دو طبقه تهران دوباره فعالیت می کنند؟

آخرین خودرو/ اتوبوس های دو طبقه تهران قدیم دارای چه ویژگی هایی بودند؟ چرا دیگر فعالیت نمی‌کنند؟ برای رسیدن به پاسخ این سوالات تا پایان مقاله همراه ما باشید.

تاریخچه اتوبوس های دو طبقه در ایران
آیا اتوبوس های دو طبقه دوباره به ناوگان اتوبوسرانی ایران برمی‌گردند؟ اتوبوس های دو طبقه ایران برای اولین بار از لندن وارد کشور شدند و در ابتدا مورد استقبال مردم قرار گرفتند، ولی بعد از گذشت زمان به خاطر معایبی که داشتند محبوبیت خود را از دست دادند و به فراموشی سپرده شدند. در ادامه مقاله بعضی از مزایا و معایب اتوبوس های دو طبقه تهران را با هم بررسی می‌کنیم.

تاریخچه اتوبوس های دو طبقه در ایران
اتوبوس های دو طبقه ایران برای اولین بار در ۲۷ اردیبهشت سال ۱۳۳۸ از انگلیس وارد شد و به ناوگان حمل و نقل کشور اضافه شد. این اتوبوس‌ها از نوع لیلاند بودند و توسط شرکت واحد اتوبوسرانی تهران به مبلغ ۲۱۱ هزار تومان خریداری و در خطوط مختلف شهر به کار گرفته شدند. اتوبوس‌های دو طبقه لیلاند در دو رنگ آبی و قرمز بودند. اتوبوس های قرمز رنگ دماغه ای در جلو داشتند که از کابین جدا بوده و راننده داخل آن بود. راننده توسط دو آینه بزرگ اطراف و داخل اتوبوس را می‌دید‌. ولی اتوبوس هایی که به رنگ آبی بودند، دماغه نداشتند و راننده داخل کابین بود. این اتوبوس ها به دلیل ظرفیت بالا و اشغال فضای کمتر در خیابان‌ها، از مزایای زیادی برخوردار بودند.

اتوبوس دو طبقه در تهران
اتوبوس های دو طبقه، زمانی نمادی از حمل و نقل عمومی مدرن در تهران محسوب می شدند. این اتوبوس های غول پیکر با ظرفیت بالا و نمای منحصر به فرد، در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ در خطوط مختلف شهر مسافران را جابجا می کردند و خاطرات خوشی را برای بسیاری از شهروندان تهرانی رقم زدند. اما عمر این اتوبوس‌ها در تهران زیاد نبود و به مرور زمان، به علت معایبی که داشت استفاده از آنها به تدریج کمرنگ شد تا سرانجام به فعالیت خود در ناوگان حمل و نقل پایان دادند و به خاطره ها پیوستند. البته در برخی از شهرهای ایران مانند مشهد، اصفهان و شیراز، هنوز هم از اتوبوس‌های دو طبقه در گردشگری استفاده می‌شود.

آخرین اتوبوس های دو طبقه تهران
آخرین اتوبوس‌های دو طبقه در سال ۱۳۸۷ از ناوگان اتوبوسرانی خارج شدند و جای خود را به اتوبوس های دراز و سریع السیر بی آر تی دادند. در اولین روز دی ماه ۱۳۸۷ آخرین اتوبوس های دو طبقه بعد از بازسازی در خیابان های تهران به نمایش گذاشته شدند و مردم به آنها سوار شده و عکس یادگاری می‌انداختند. از آن زمان این اتوبوس ها به طور رسمی از ناوگان حمل و نقل کشور کنار گذاشته شدند.

نظریه ناوگان حمل و نقل درباره اتوبوس های دو طبقه
در سال‌های اخیر، بحث‌هایی در مورد بازگشت اتوبوس های دو طبقه به ناوگان حمل و نقل عمومی ایران مطرح شده است. برخی از کارشناسان معتقدند که این اتوبوس‌ها می‌توانند به حل مشکل ترافیک در شهرهای بزرگ کمک کنند. آنها استدلال می‌کنند که اتوبوس‌های دو طبقه به دلیل ظرفیت بالا، می‌توانند تعداد مسافران بیشتری را جابجا کنند و در نتیجه از تعداد اتوبوس‌های مورد نیاز برای ارائه خدمات به شهروندان کاسته شود. علاوه بر این، برخی معتقدند که اتوبوس های دو طبقه می‌توانند به عنوان نوعی جاذبه گردشگری در تهران عمل کنند و به رونق صنعت گردشگری در پایتخت کمک کنند.

مزایا و معایب اتوبوس های دو طبقه در تهران
تصمیم‌گیری در مورد استفاده از اتوبوس های دو طبقه در تهران، باید با در نظر گرفتن تمام مزایا و معایب این نوع اتوبوس‌ها و همچنین شرایط و نیازهای خاص شهر تهران انجام شود. در ادامه بعضی از مزایا و معایب استفاده از اتوبوس های دو طبقه در تهران را بررسی خواهیم کرد.

مزایای اتوبوس های دو طبقه در تهران
اتوبوس‌های دو طبقه می‌توانند تعداد مسافران بیشتری را نسبت به اتوبوس‌های تک طبقه حمل کنند. این اتوبوس ها از مزایا و ویژگی های منحصر به فردی برخوردار بودند که در ادامه به بعضی از آنها اشاره خواهیم کرد.

به دلیل ظرفیت بالا، اتوبوس‌های دو طبقه به تعداد کمتری برای جابجایی مسافران مشابه نیاز دارند و در نتیجه فضای کمتری در خیابان‌ها اشغال می‌کنند.اتوبوس‌های دو طبقه به دلیل موتورهای قدرتمندتر، می‌توانند سریع‌تر از اتوبوس‌های تک طبقه حرکت کنند.

معایب اتوبوس های دو طبقه در تهران
اتوبوس های دوطبقه همان طور که مزایا و ویژگی های منحصر به فردی داشتند به همان اندازه نیز از معایبی برخوردار بودند، این معایب که نمی شود از آنها چشم پوشی کرد، باعث شد این اتوبوس های دو طبقه خیلی زود به کار خود در ناوگان حمل و نقل ایران پایان دهند.

ارتفاع زیاد اتوبوس های دو طبقه، محدودیت‌هایی را در عبور از زیر پل‌ها و تونل‌ها ایجاد می‌کرد.

به دلیل ارتفاع زیاد، سوار و پیاده شدن مسافران، به خصوص افراد مسن و کودکان، در اتوبوس های دو طبقه دشوارتر بود.

اتوبوس های دو طبقه به دلیل پیچیدگی بیشتر ساخت، گران‌تر از اتوبوس های تک طبقه و معمولی هستند.

اتوبوس های دو طبقه به دلیل وزن بیشتر و موتورهای قدرتمندتر، مصرف سوخت بیشتری دارند، در نتیجه هوا را بیشتر آلوده می کنند.