جذاب‌ترین خودروهای عضلانی لوکس دهه 60 و 70 میلادی، از الدزمبیل تا پلیموت

پدال/ در دوران طلایی خودروهای عضلانی، برندهایی که معمولاً خودروهای لوکس تولید می‌کردند هم وارد بازی پرفورمنس شدند که منجر به ساخت خودروهای چشمگیری موسوم به «ماسل کار جنتلمن‌ها» شد.

برخی از این خودروها که پرفورمنس را در کنار تجمل ارائه می‌کردند، به نمادهایی افسانه‌ای تبدیل شدند. در ادامه با پنج نمونه از جذاب‌ترین خودروهای عضلانی لوکس یا ماسل کار جنتلمن‌ها در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ آشنا خواهیم شد.

مرکوری کوگار GT-E 427 سال ۱۹۶۸

---

بازار

---

پس از موفقیت موستانگ در بازار، فورد تصمیم گرفت از طریق برند مرکوری نسخهٔ لوکس‌تری از این ماشین را به بازار عرضه کند. برادر لوکس‌تر موستانگ که کوگار نام گرفت، در سپتامبر ۱۹۶۶ با مدل ۱۹۶۷ راهی بازار شد. هرچند کوگار به‌اندازهٔ موستانگ نفروخت ولی بااین‌حال، به‌اندازهٔ کافی فروش داشت که ادامهٔ تولید خود را طی سال‌های بعد توجیه کند. در سال ۱۹۶۸ نیز قوی‌ترین موتور فورد یعنی پیشرانهٔ ۴۲۷ یا ۷ لیتری برای ماسل کار مرکوری ارائه شد. کوگار مدل ۱۹۶۸ با پیشرانهٔ سفارشی ۴۲۷ و پکیج GT-E به زیباترین و چشمگیرترین نسخهٔ کوگار تبدیل شد. این پکیج که برای نسخه‌های استاندارد و XR-7 کوگار قابل سفارش بود، تمام آپشن‌های فنی و رفاهی قابل سفارش برای این خودرو را به‌صورت استاندارد ارائه می‌کرد. مرکوری کوگار GT-E 427 با تعلیق تقویت‌شده، ترمزهای دیسکی جلو، کابین لوکس و موتور ۷ لیتری ۳۹۰ اسب بخاری، یکی از چشمگیرترین ماسل کارهای لوکس آن سال‌ها محسوب می‌شد.

الدزمبیل ۴۴۲ سال ۱۹۷۰

پونتیاک با معرفی پکیج GTO برای مدل تمپست در سال ۱۹۶۴، آغازگر دوران طلایی خودروهای عضلانی بود و به موفقیت قابل‌توجهی دست پیدا کرد. در خانوادهٔ بزرگ جنرال موتورز، الدزمبیل اولین برندی بود که تنها چند ماه پس از عرضهٔ GTO، عجولانه با معرفی پکیج ۴۴۲ برای مدل کاتلاس به پونتیاک پاسخ داد. هرچند پکیج اولیهٔ ۴۴۲ به‌اندازهٔ GTO چشمگیر نبود ولی این مدل جا پای خود را در خانوادهٔ کاتلاس محکم کرد و هرسال بهتر شد. در سال ۱۹۷۰ نیز ازآنجایی‌که تولید مدل هرست/الدز خاتمه پیدا کرده بود، ۴۴۲ به ماسل کار پرچم‌دار الدزمبیل تبدیل شد. با لغو ممنوعیت جنرال موتورز برای ارائهٔ موتورهای بزرگ‌تر از ۶.۵ لیتر در خودروهای میان سایز، الدزمبیل به‌صورت کارخانه‌ای، ۴۴۲ را به پیشرانهٔ ۷.۴ لیتری مجهز کرد. این موتور در حالت استاندارد ۳۶۵ اسب بخار و در صورت تجهیز به پکیج سفارشی W-30 تا ۳۷۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. هرچند ۴۴۲ سال ۱۹۷۰ با دو دریچهٔ کاپوت، اسپویلر عقب و برچسب‌های بدنه، ظاهری تهاجمی داشت ولی در داخل با صندلی‌هایی با پشتی بلند، تریم چوبی و آمپرهای کرومی، هنوز هم ماسل کار لوکسی محسوب می‌شد.

مرکوری سایکلون اسپویلر ۴۲۹ سال ۱۹۷۰

کوگار تنها مدل پرفورمنس بالا در سبد محصولات مرکوری نبود و مدلی بنام سایکلون هم وجود داشت که در سال ۱۹۶۸ از نسخه‌ای اسپرت برای مرکوری کومت به مدلی مستقل تبدیل شد و درواقع نسخهٔ لوکس‌تری از فورد تورینو به‌حساب می‌آمد. در سال ۱۹۶۹ هم نسخه‌ای پرفورمنس با نام اسپویلر برای سایکلون معرفی شد. در سال ۱۹۷۰ این خودرو یک به‌روزرسانی جزئی را تجربه کرد و همراه با آن نسخهٔ اسپویلر قوی‌تری هم ارائه شد. سایکلون اسپویلر که با ویژگی‌های ظاهری اختصاصی، رنگ‌های روشن و برچسب‌های بدنه عرضه می‌شد، در داخل همچنان خودروی لوکسی بود. زیر کاپوت اسپویلر هم پیشرانهٔ ۷ لیتری قرار داشت که در نسخهٔ کبرا جت ۳۷۰ اسب بخار و در نسخهٔ سوپر کبرا جت ۳۷۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد تا سایکلون با وجود کابین لوکس، در پرفورمنس هم حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد.

شورلت مونت کارلو SS 454 سال ۱۹۷۰

شورلت با مدل‌های نوا، کامارو و شول، در بازار خودروهای عضلانی حضور پررنگی داشت ولی بااین‌وجود، این شرکت در سال ۱۹۶۹ کوپهٔ لوکس جدیدی را با نام مونت کارلو معرفی کرد تا بهتر بتواند با کوپه‌های لوکس بازار رقابت کند. این خودرو که بر اساس پلت‌فرم A-Body ساخته شده بود، طراحی منحصربه‌فرد و ویژگی‌های لوکسی داشت که آن را از شول متمایز می‌کرد. قوی‌ترین نسخهٔ این کوپهٔ لوکس، SS نام داشت که به پیشرانهٔ ۷.۴ لیتری مجهز شده و ارتقاءهای پرفورمنس محور شاسی را تجربه کرده بود. هرچند مونت کارلو SS خودرویی عضلانی به‌حساب نمی‌آمد ولی هنگام تجهیز به موتور ۷.۴ لیتری با کاربراتور چهار دهنه و ۳۶۰ اسب بخار قدرت، توان رقابت با خودروهای پرفورمنس بالای زمان خود را پیدا کرد.

پلیموث همی GTX سال ۱۹۷۱

پلیموث در سال ۱۹۶۷ خودروی عضلانی لوکس جدیدی بنام GTX را به بازار فرستاد که یکی از جذاب‌ترین ماسل کارهای جنتلمن‌ها در آن سال‌ها محسوب می‌شد. بااین‌وجود، GTX همیشه زیر سایهٔ برادر بسیار محبوب‌ترش یعنی رود رانر قرار داشت و فروش بسیار کمتری را تجربه می‌کرد. به همین دلیل، در سال ۱۹۷۱ که نسل جدید رود رانر به بازار آمد، انتظار می‌رفت GTX کنار گذاشته شود ولی بااین‌وجود، مقامات کرایسلر تصمیم گرفتند یک سال دیگر به این مدل فرصت دهند تا با عرضهٔ نسل جدید، شاید بتواند فروش خود را افزایش دهد. GTX مدل ۱۹۷۱ با تجهیزات سطح بالایی که در رود رانر یا سفارشی بودند یا اصلاً ارائه نمی‌شدند راهی بازار شد. جذاب‌ترین ویژگی این ماشین اما امکان سفارش پیشرانهٔ ۷ لیتری همی با ۴۲۵ اسب بخار بود. البته این کار ۷۴۶ دلار به قیمت پایهٔ ۳,۷۰۷ دلاری GTX اضافه می‌کرد. به همین دلیل، در سال ۱۹۷۱ تنها ۳۰ دستگاه GTX با موتور همی تولید شد که این خودرو را به یکی از چشمگیرترین و کمیاب‌ترین ماسل کارهای لوکس آن دوران تبدیل کرد.

به پیج اینستاگرامی «آخرین خودرو» بپیوندید
instagram.com/akharinkhodro.ir