داستان جالب تولد بوگاتی ویرون؛ از طرحی ساده روی پاکت تا تبدیل شدن به یک افسانه

آخرین خودرو/ شش سال پس از درگذشتش، نام فردیناند کارل پیئش همچنان با احترام در صنعت خودروسازی جهان یاد می‌شود. مهندسی که نه ‌تنها آئودی و فولکس واگن را متحول کرد، بلکه با خلق بوگاتی ویرون، استانداردهای تازه‌ای در دنیای خودروهای لوکس و فوق‌سریع تعریف کرد. آقای پیئش در ۱۷ آوریل ۱۹۳۷ در شهر وین اتریش متولد شد و از همان سنین کودکی شیفته فناوری و مهندسی بود؛ علاقه‌ای که در نهایت مسیر زندگی حرفه‌ای او را تعیین کرد.
 
فردیناند پیئش تحصیلات خود را در رشته مهندسی مکانیک در شهر زوریخ به پایان رساند و سپس وارد شرکت پورشه شد. در همان آغاز فعالیت، او با مشارکت در توسعه‌ یکی از اسطوره‌های مسابقات سرعت، یعنی پورشه ۹۱۷، نبوغ فنی خود را به رخ کشید. اما این تنها نقطه آغاز ماجراجویی‌های وی بود.

با گذر زمان، پیئش به عنوان یکی از مهره‌های کلیدی در تحول برند آئودی شناخته شد. با ایده‌هایی جسورانه نظیر استفاده از موتور پنج سیلندر، توسعه فناوری TDI برای موتورهای دیزلی کم مصرف، و معرفی سیستم چهارچرخ محرک کواترو، آئودی را وارد سطح جدید نمود. او در سال ۱۹۹۳ به ریاست هیئت مدیره گروه فولکس واگن رسید؛ سمتی که در آن توانست تحولات عمیق‌تری در صنعت خودروسازی جهان ایجاد کند و به یکی از تأثیرگذارترین شخصیت‌های تاریخ این صنعت بدل شود.

جرقه‌ای در قطار شینکانسن؛ جایی که ویرون متولد شد
بدون شک یکی از افسانه‌ای‌ترین پروژه‌های دوران کاری فردیناند پیئش، ماجرای خلق بوگاتی ویرون بود. در سال ۱۹۹۷ و در سفری با قطار سریع‌السیر شینکانسن از توکیو به ناگویا، جرقه‌ای در ذهن آقای پیئش زده شد. او روی پاکتی، طرحی ابتدایی از یک پیشرانه ۱۸ سیلندر کشید؛ مفهومی انقلابی که تاکنون هیچ خودروسازی به آن فکر نکرده بود. در آن سفر و حین گفتگو با کارل-هاینز نئومان، رئیس وقت بخش توسعه قوای محرکه فولکس واگن، ایده‌ی یک خودروی استثنایی و شگفت‌انگیز شکل گرفت؛ خودرویی که پایه‌گذار عصری تازه در صنعت خودرو شد.

---

بازار

---

پیئش رویایی جسورانه در سر داشت: خلق خودرویی با قدرت بیش از ۱۰۰۰ اسب بخار، قابلیت رسیدن به سرعت ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت و در عین حال، حفظ کیفیت سواری و راحتی یک خودروی لوکس گرند تورر. چنین ترکیبی تا آن زمان در هیچ خودرویی دیده نشده بود و دستیابی به آن نیازمند نگاهی کاملاً نو به مهندسی خودرو بود.

بوگاتی؛ انتخابی الهام‌بخش از دنیای کودکی
در ادامه مسیر تحقق این رویا، پیئش به دنبال برند مناسبی برای اجرای پروژه خود بود. ابتدا به نام‌های بزرگی چون بنتلی و رولزرویس فکر کرد؛ اما در جریان تعطیلات عید پاک سال ۱۹۹۷، پسرش گرگور خواستار خرید یک ماکت از خودروی کلاسیک بوگاتی تایپ ۵۷ SC آتلانتیک شد. همین اتفاق کوچک، الهامی بزرگ برای پیئش بود. او در همان لحظه دریافت که نام بوگاتی، با میراثی غنی از عملکرد بالا، زیبایی بی‌نظیر و شکوه مهندسی، دقیقاً همان چیزی است که پروژه‌اش نیاز دارد.

در تاریخ ۵ می ۱۹۹۸، گروه فولکس واگن حقوق تجاری برند بوگاتی را به‌طور رسمی خریداری کرد و قراردادهای لازم امضا شدند. پیئش سپس به سراغ دوست قدیمی و طراح افسانه‌ای دنیای خودرو یعنی جورجتو جوجارو از شرکت ایتال دیزاین رفت و از او خواست تا کانسپتی بر اساس ایده‌ اولیه‌اش طراحی کند. جوجارو پیش از آن هم برای بوگاتیِ تحت مالکیت رومانو آرتیولی، خودروی مفهومی EB112 را طراحی کرده بود، اما آن پروژه به دلیل مشکلات مالی به سرانجام نرسید. همان طرح، مبنایی شد برای نخستین مدل بوگاتی جدید تحت مالکیت فولکس واگن.

کانسپت‌های پیاپی؛ از EB 118 تا ویرون
نتیجه‌ نخستین همکاری، خودروی مفهومی بوگاتی EB 118 بود، یک کوپه‌ دو درب که نامش به موتور ۱۸ سیلندر آن اشاره داشت. تنها چند ماه پس از خرید برند بوگاتی، این خودرو در نمایشگاه خودروی پاریس ۱۹۹۸ رونمایی شد و توانست نظر مثبت بسیاری از نشریات و بازدیدکنندگان را به خود جلب کند.

در ادامه و در مارس ۱۹۹۹، خودروی مفهومی EB 218  به عنوان یک سدان لوکس با همان قلب ۱۸ سیلندر در نمایشگاه ژنو معرفی شد. سپس در سپتامبر همان سال و در نمایشگاه فرانکفورت، سومین کانسپت به نام EB 18/3 شیرون در معرض دید عموم قرار گرفت. دلیل استفاده از نام ۱۸/۳ به جای ۳۱۸ به حقوق تجاری مرتبط می‌شد، چرا که ب ام و پیش از آن این نام را ثبت کرده بود.

کانسپت‌های بوگاتی همچنان ادامه داشتند. در اکتبر ۱۹۹۹، خودروی مفهومی EB 18/4 ویرون در نمایشگاه توکیو معرفی شد. این خودرو برخلاف نسخه‌های قبلی که توسط جوجارو طراحی شده بودند، توسط طراح جوانی از جمهوری چک به نام جوزف کابان و تحت نظارت هارتموت وورکوس طراحی شد.

بالاخره در سال ۲۰۰۰، آقای فردیناند پیئش اعلام کرد که بوگاتی یک خودروی جدید با ۱۰۰۱ اسب بخار قدرت و سرعتی بیش از ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌سازد! اما چالش بزرگ‌تر فراتر از اعداد و ارقام بود. این خودرو باید قادر می‌بود صبح‌ها رکورد سرعت ثبت کند و عصرها مالک خود و همسرش را به مراسم اپرا ببرد، بی آنکه هیچ خللی در عملکرد و یا شکوه آن وارد شود! آقای پیئش در جمله‌ای ماندگار چنین نوشته بود:

«بوگاتی فقط باید کارهای خارق‌العاده انجام دهد. هر خودرو باید بی‌همتا باشد؛ بی‌مقایسه، بی‌نظیر. فقط همین.»

تولد افسانه‌ای به نام بوگاتی ویرون ۱۶.۴
سرانجام در سال ۲۰۰۵، حاصل سال‌ها تلاش و رویاپردازی، در قالب بوگاتی ویرون ۱۶.۴ به جهانیان معرفی شد. این خودرو، به‌عنوان سریع‌ترین خودروی تولید انبوه جهان با حداکثر سرعت ۴۰۷ کیلومتر بر ساعت و شتاب ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت ۲.۵ ثانیه‌ای، مرزهای فناوری و مهندسی را جابجا کرد. پیشرانه‌ عظیم این سوپر اتومبیل، یک موتور ۱۶ سیلندر W شکل بود که با چهار توربوشارژر، توان خارق‌العاده‌ای را در اختیار راننده قرار می‌داد.

ویرون فقط یک محصول نبود؛ نمادی بود از جسارت، نوآوری و کمال‌گرایی. خودرویی که بیش از دو دهه بعد، هنوز هم به‌عنوان مرجع تمام ابرخودروها شناخته می‌شود.

میراثی جاودانه
بوگاتی ویرون نه‌ فقط یک رکوردشکن، بلکه نقطه‌ عطفی در تاریخ مهندسی خودرو بود. این خودرو نشان داد که وقتی نبوغ مهندسی با بینشی بی‌وقفه و جسارت در تصمیم‌گیری همراه می‌شود، می‌توان غیرممکن را ممکن کرد. فردیناند پیئش با خلق ویرون، نه‌ تنها بوگاتی را به جایگاه اصیل خود در تاریخ بازگرداند، بلکه چشم‌اندازی نو برای آینده‌ خودروهای لوکس و سریع ترسیم کرد.

همه‌ این‌ها، با یک نقاشی ساده روی پاکت نامه در قطاری میان توکیو و ناگویا آغاز شد؛ اما به خلق یکی از بزرگ‌ترین شگفتی‌های تاریخ خودروسازی انجامید!

به پیج اینستاگرامی «آخرین خودرو» بپیوندید
instagram.com/akharinkhodro.ir