عشق ماشین/ «آلفارومئو» ، تندیس دلربای رومی

پدال/ در جايي خوانده بودم که ايتاليايي‌ها عاشق رانندگي با سرعت زياد در جاده‌هاي پردست‌انداز هستند، پس اگر وضع به اين‌گونه باشد، چندان هم نبايد از وجود و حضور شاهکارهايي همچون لامبورگيني، فراري و مازراتي و…. در اين کشور متعجب بود زيرا اين محصولات را مي‌توان تااندازه‌اي بازتاب و پرتوي از طبع و سرشت مردمان اين ديار دانست و شايد هم دوستدارانشان در جاي‌جاي عالم. اما خوشبختانه تمامي توليدات اين خطه را سوپر اسپرت‌هايي گران و دور از دسترس عامه، تشکيل نمي‌دهند که اگر چنين بود تاکنون نام و نشاني هم از آلفا نبود، خودرويي که با بهايي به‌مراتب ارزان‌تر، لذت نابي را پيشکشتان مي‌کند که در ديگر همتايانش کمتر مي‌يابيد. آلفارومئو، تاريخ پر فراز و نشيبي را از سر گذرانده و بيش از يک قرن سابقه و تجربه را پشتوانه آمال و اعمال خود قرار داده است. ماجرا از آنجا آغاز شد که در سال 1910 ميلادي و پس از انحلال شعبه ايتاليايي کمپاني فرانسوي درک (DARRACQ)، گروهي از سرمايه‌داران و متخصصين (ايتاليايي) کارخانه و تأسيسات اين کمپاني را به قصد توليد خودرو خريداري نموده و نام آن را آلفا (ALFA) نهادند. پس از چند سال، شخصي به نام نيکلا رومئو وارد صحنه شد. وي کارخانه‌داري بود که قبل از جنگ جهاني اول به توليد ماشين‌آلات معدن و …اشتغال داشت و در طي جنگ هم توانسته بود فعاليت‌هاي خويش را گسترش دهد. از سال 1915 ميلادي، وي به‌تدريج توانست آلفا را در مجتمع‌هاي تحت کنترل خويش جذب نمايد و در سال 1918 ميلادي هم رسماً آلفارومئو را تأسيس نمود. نيکلا رومئو تا سال 1930 ميلادي سرپرستي و هدايت اين کمپاني را بر عهده داشت و در سال 1938 ميلادي درگذشت. از همان ابتداي تأسيس اين کمپاني، مسابقات اتومبيلراني و حواشي مرتبط با آن، از عمده دل‌مشغولي‌هاي آلفارومئو بود. اين شرکت از سال 1911 ميلادي در مسابقات اتومبيلراني شرکت داشت و اولين اتومبيل مسابقه‌اي آلفارومئو نيز در مسابقه مشهور تارگافلوريو در سال 1919 ميلادي حضور يافت و اين مقدمه‌اي بود براي ورود هر چه وسيع‌تر و نيز کاميابي‌هاي چشمگيرتر اين کمپاني در دهه‌هاي 20 و 30 ميلادي. نکته جالب اينجاست که يکي از رانندگان برجسته آلفارومئو در دهه 20 ميلادي شخص انزو فراري (ENZO FERRARI) بود که بعدها کمپاني فراري را تأسيس نمود. از ميان اتومبيل‌هاي عالي و برجسته آلفارومئو در اين سال‌ها مي‌توان به مدل‌هاي 6C و نيز 8C و در بين اتومبيل‌هاي جايزه بزرگ هم مي‌توان به مدل‌هاي P2 و P3 اشاره نمود. براي آلفارومئو که در آن زمان کمپاني کوچکي بيش نبود (با رکود توليد تنها 1110 دستگاه در سال 1925 ميلادي)، اين فعاليت‌هاي پرهزينه و پرخرج، بار مالي فراواني به همراه داشت که به‌تدريج هم بر حجم آن‌ها افزوده مي‌شد تا جايي که در سال 1933 ميلادي اين کمپاني در مرز ورشکستگي قرار گرفت و تحت کنترل انستيتو بازسازي صنعتي درآمد که سازماني دولتي براي حمايت از صنايع بود. گرچه آلفارومئو از اين تاريخ تا پايان جنگ جهاني دوم، به طراحي و توليد موتورهاي هواپيما اشتغال داشت اما دولت فاشيست وقت اين کشور، به‌منظور نمايش توانايي تکنولوژيکي و افزايش پرستيژ ايتاليا در جهان، آلفارومئو را تشويق به طراحي برخي از اتومبيل‌هاي اسپرت پرتوان نمود که پيامد آن عرضه مدل‌هاي به‌يادماندني و برجسته‌اي همچون سري 2900 در اواخر دهه 30 ميلادي بود. در طي جنگ جهاني دوم، کارخانه‌هاي آلفارومئو صدمات فراواني را از پي بمباران‌ها متحمل شدند ولي پس از جنگ به سرعت مورد بازسازي قرار گرفتند. از سال 1950 ميلادي نيز با توليد مدل 1900 اين خودروساز به سمت توليد انبوه تغيير جهت داد. اين روند در سال 1954 ميلادي با توليد جوليتا صورت جدي‌تري به خود گرفت. جوليتا در فرم‌هاي مختلف بدنه اعم از سدان، کوپه و اسپايدر (روباز) توليد مي‌شد. طراحي بدنه آن هم توسط طراحان برجسته ايتاليايي از جمله پنين فارينا، برتونه و زاگاتو صورت پذيرفته بود. در سال 1962 ميلادي هم سري جوليا معرفي شد که مدل‌هاي کوپه جوليا اسپرينت و نيز اسپرينت ولوچه يا GTV از مشهورترين انواع آن بودند. تمايل اين کمپاني به گسترش فعاليت‌هاي خود و نيز کسب سهم بيشتري از بازار منجر به عرضه موفق آلفا سود در سال 1972 ميلادي گرديد که توليد آن تا سال 1984 ادامه داشت. در طول دهه 70 ميلادي، اين اتومبيل به همراه مدل‌هاي ديگري چون آلفتا، جوليا، جوليتا، اسپايدر و جي‌تي‌وي توليد مي‌شد. اما برجسته‌ترين مدل آلفارومئو در اين سال‌ها مدل مونترال بود که يک کوپه پرقدرت مجهز به پيشرانه 8 سيلندر خورجيني با توان 200 اسب‌بخار بود و از سال 1970 الي 1976 ميلادي به تعداد محدود توليد شد. طراحي بدنه اين اتومبيل زيبا نيز مانند بسياري ديگري از آلفارومئوهاي دهه‌هاي 50،60 و 70 ميلادي، کاري از سوي موسسه برتونه بود. در طي دهه 70 ميلادي اين کمپاني با اعتصابات کارگري و غيبت‌ها و بي‌نظمي‌هاي بسياري مواجه بود که همه اين عوامل سبب زيان عمده مالي و کيفيت ساخت نامناسب محصولات آن گرديد. از نظر طراحي نيز کمپاني دچار رکود و سکوني شده بود که ارائه مدل‌هاي نامناسبي همچون آلفا 6، آلفا 90 و حتي مدلي مانند آرنا، که با مشارکت نيسان توليد شده بود، مؤيد اين امر بود. اين وضع ناهنجار تا سال 1987 ميلادي که فيات مالکيت اين کمپاني را به عهده گرفت، همچنان ادامه داشت. از آن پس محصولاتي مانند آلفا 33 (جانشين آلفا سود و معرفي شده در سال 1983) آلفا 75 (جانشين جوليتا و آلفتا و معرفي شده در 1985) و اسپايدر و همچنين 164 معرفي شدند. شرح تمامي محصولات توليدي بعدي آلفا از حوصله اين متن خارج است و تنها مي‌توان تيتروار به برخي از آن‌ها اشاره نمود. در مجموع در دهه 90 ميلادي، مدل‌هايي همچون 145،146 و 155 و 156 و 166 و چند مدل ديگر از سوي اين کمپاني معرفي شدند و در دهه اول قرن بيست و يکم نيز خودروهايي همچون BRERA، 147 و 159، GT و 8C و ….. از طرف اين کمپاني روانه بازارهاي جهاني شدند. در حال حاضر هم کماکان اين کمپاني تحت کنترل شرکت فيات/ کرايسلر قرار دارد و مجموع توليدات آن نيز در سال 2012 ميلادي معادل 101,000 دستگاه بوده است.