نگاهی به ویژگی‌های مثبت خودروهای هیدروژنی

زوميت/ هيدروژن در مقايسه با بنزين و گازوييل راندمان بالاتري دارد و استفاده از آن نيز نسبت به خودروهاي الکتريکي فعلي ساده‌تر است. حدود ۲۰ سال پيش گروه دايملر کرايسلر، تصميم گرفت خودرويي به نام Necar را براساس مرسدس بنز A کلاس را به بازار معرفي کند. اين خودرو قرار بود که اولين خودروي توليد انبوه پيل سوختي جهان باشد. اولين سري از اين خودرو با نام Necar X که يک خودروي تجاري بود در سال ۲۰۰۴ وارد بازار شد. در آن زمان دايملر کرايسلر پيش‌بيني مي‌کرد بيش از ۱.۱ ميليارد يورو را خرج توسعه‌ي خودروهاي پيل سوختي کند. کلاوس ديتر فوهرينگر عضو هيئت مديره و مسئول بخش تحقيق و توسعه‌ي دايملر کرايسلر در آن زمان اشاره کرد که خودروهاي پيل سوختي بين سال‌هاي ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰ بايد رشد چشمگيري داشته باشند تا زير ساخت‌هاي مربوط به اين خودروها پيشرفت کند. وي در اين مورد درست مي‌گفت و عدم توسعه‌ي زير ساخت‌هاي لازم براي خودروهاي پيل سوختي باعث شد تا هنوز هم اين خودروها نتوانند به‌صورت گسترده وارد خيابان‌ها شوند. برخي از افراد خودروهاي پيل سوختي را بهترين راه‌حل براي آينده مي‌دانند چون از اگزوز اين خودروها هيچ چيز جز بخار آب و مقداري گرما بيرون نمي‌آيد. همچنين سوخت‌گيري خودرويي هيدروژني به اندازه‌ي بنزين زدن زمان مي‌برد و نيازي نيست مانند خودروهاي برقي چندين ساعت براي شارژ باتري صبر کرد. سلول‌هاي سوختي در اين خودروها مانند باتري عمل کرده و هر يک چند ولت برق توليد مي‌کنند تا در نهايت نيروي مورد نياز براي حرکت خودرو فراهم شود. اصلي‌ترين نوع پيل سوختي که در خودروها استفاده مي‌شود، غشاي تبادل پليمري يا PEM نام دارد. در يک پيل سوختي از نوع PEM غشاي پليمري بين کاتد و آند پلاتينيومي قرار داده مي‌شود و دو صفحه‌ي جريان نيز در بين آن‌ها قرار مي‌گيرد. هيدروژن در ابتدا از صفحه‌ي جريان آند رد شده و هم‌زمان هوا نيز به سمت کاتد پمپ مي‌شود تا اکسيژن لازم فراهم باشد. پروتون‌هاي هيدروژن در اينجا به سمت غشا کشيده شده و با اکسيژن مخلوط مي‌شوند و به اين ترتيب آب ايجاد مي‌شود. توليد آب در اين بخش باعث باقي ماندن الکترون‌هاي هيدروژن در پشت غشا شده و اين مسئله سبب ايجاد جريان الکتريکي در مدار مي‌گردد. در ابتدا طرح سلول‌هاي سوختي مشکلات فراواني داشتند براي مثال يخ زدن آب در دماي صفر درجه و پايين‌تر درون سيستم مي‌تواند باعث ايجاد مشکل شود اما فناوري امروز با وجود گران بودن خيلي پيشرفته هستند. سيستم پيل سوختي از يک تانکر هيدروژن فيبر کربني هم استفاده مي‌کند که مي‌توان هيدروژن را با فشار ۷۵۰ بار درون آن ذخيره کرد. بخش ديگر اين سيستم باتري ليتيوم‌يون است که هم محل ذخيره‌ي انرژي توليد شده توسط سيستم بازيابي نيروي ترمز است و هم در هنگام سرعت‌گيري برق اضافي مورد نياز موتور را تأمين مي‌کند. يکي از مزاياي هيدروژن اين است که در صورت بروز حادثه و آسيب ديدن مخزن، هيدروژن منفجر نمي‌شود بلکه تنها نشت مي‌کند و خطر خاصي ندارد. به اين ترتيب مي‌بينيد که فراوان‌ترين عنصر کره‌ي زمين از نظر ايمني نيز وضعيتي بهتر از بنزين دارد. ساير بخش‌هاي يک خودروي پيل سوختي مانند خودروهاي برقي است و يک موتور الکتريکي و ماژول کنترل قدرت، چرخ‌ها را به حرکت در مي‌آورد. بيست سال پيش در کاليفرنيا، تأسيسات توسعه‌ي فناوري پيل سوختي (California Fuel Cell Partnership) تأسيس شد. هدف نهايي اين است که تا سال ۲۰۳۰ يک ميليون خودروي پيل سوختي توليد شود و ۱۰۰۰ ايستگاه سوختگيري در کاليفرنيا وجود داشته باشد. فناوري پيل سوختي براي خودروهاي بزرگ نيز بسيار مناسب هستند.تا امروز دو قطار هيدوژني توليد شده و از سال ۲۰۱۸ در آلمان مشغول به کار است. آلمان ۲۷ فروند ديگر از اين قطارهاي هيدروژني سفارش داده است. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد