۳۰اُمین سالگرد تولید 500 E؛ مرسدس بنزی که پورشه ساخت

خودرو بانک/ شرکت AMG به عنوان بازوي پرفورمنس مرسدس بنز شناخته ميشود، حتي در دهه ۷۰ ميلادي و قبل از اينکه شرکت اصلي کنترل اين تيونر کوچک را در دست بگيرد. اما يکبار شرکت خودروسازي آلماني رقيب آنها يعني پورشه در توسعه و توليد يک خودروي پرفورمنس مرسدس بنز به آنها کمک کرد. آن خودرو مرسدس بنز 500 E مدل ۱۹۹۱ بود که حالا ۳۰اُمين سالگرد تولدش را جشن ميگيرد.
مدل 500 E بر اساس نسل W124 از بنز E کلاس ساخته شد، اما يک مدل پرفورمنس با تعداد محدود بود که مرسدس در توليد آن به کمک نياز داشت، چون بدنه عريضتر آن در خط مونتاژ آنها جا نميگرفت. اين بهترين فرصت براي پورشه بود که با مشکلات مالي روبرو شده بود، بنابراين همکاري در اين پروژه به نفع هر دو خودروساز تمام شد.
پورشه مسئوليت تبديل E کلاس نسل W124 به يک سدان اسپورت با موتور V8 و اغلب مراحل ساخت اين خودرو را بر عهده داشت. پورشه براي بزرگداشت ۳۰اُمين سالگرد توليد اين خودرو، دو ويدئو از دو مهندسي که روي اين پروژه کار کردند، يعني مايکل هولشر مدير توسعه پروژه و مايکل مونيگ مدير نمونه اوليه را منتشر کرده است.
براي تبديل W124 به يک سدان پرفورمنس، مهندسان پورشه بخش زيادي از بدنه را بازسازي کردند. بدنه جديد ۲.۲ اينچ عريضتر از E کلاس استاندارد بود و سپرهاي متفاوتي داشت. محفظه موتور به گونهاي تغيير داده شد تا موتور ۵ ليتري V8 مرسدس بنز SL 500 در آن جا بشود. هوا از ميان شکافهاي اطراف چراغهاي جلو به درون محفظه موتور جريان پيدا ميکرد. ورودي هوا بايد تغيير ميکرد و عايقبندي ميشد چون صداي زيادي توليد ميکرد. تمام ناحيه زير کاپوت دوباره پيکربندي شد تا موتور بزرگتر در آن جا بشود و هر دو مهندس گفتهاند که در آن دوران که نرمافزار اتوکد وجود نداشت، اين فرآيند به شدت طاقتفرسا بوده است. 500 E توان ۳۲۲ اسببخار و گشتاور 470 پوند فيت توليد ميکرد. شتاب ۰ تا ۱۰۰ کيلومتر آن ۵.۹ ثانيه و سرعت نهايي آن ۲۵۰ کيلومتر در ساعت بود.
مهندسان پورشه باتري را به منظور توزيع وزن بهتر به صندوق عقب منتقل کردند، ارتفاع خودرو را ۰.۹ اينچ کاهش دادند، تونل مرکزي را براي نصب اگزوز جديد تغيير دادند و ترمزهاي بزرگتري روي خودرو نصب کردند. تمام مدلهاي 500 E چهار نفره بودند، چون ديفرانسيل عقب بزرگ باعث شده بود که جايي براي قرار دادن صندلي عقب مياني وجود نداشته باشد.
مرسدس بنز 500 E در سال ۱۹۹۰ در نمايشگاه خودرو پاريس رونمايي شد و توليدش در همان سال آغاز شد. فرآيند ساخت اين مدل خيلي پيچيده بود. مرسدس قطعات بدنه را در اختيار پورشه قرار ميداد و آن شرکت بدنه را با استفاده از قطعات اضافي که خودش ميساخت مونتاژ ميکرد. سپس بدنه براي رنگآميزي به مرسدس برميگشت و براي مونتاژ نهايي دوباره در اختيار پورشه قرار ميگرفت. اين فرآيند ۱۸ روز طول ميکشيد و پورشه تا پايان آوريل ۱۹۹۵ در مجموع ۱۰،۴۷۹ نسخه از اين مدل را توليد کرد.
هولشر و مونيگ به منظور بزرگداشت ۳۰اُمين سالگرد اين خودرو با يک نمونه از آن رانندگي کردند و هولشر حتي پس از اين همه مدت رانندگي با آن را دوست داشت. او در اين باره گفت:
هندلينگ آن فوقالعاده است. شتاب طولي عالي و ترمزها ممتاز هستند و رانندگي با اين خودرو با شخصيت پويايش لذتبخش است. من واقعاً از صداي زيبا و جذاب اين موتور هشت سيلندر لذت ميبرم
با توجه به استانداردهاي دقيق اين دو برند، اين اظهارنظر جاي تعجب ندارد. در اين مورد، مهندسي پورشه باعث توليد يک مرسدس بهتر شد و اين پروژه کمک کرد تا يک برند خودروهاي اسپورت نمادين که دچار مشکلات مالي شده بود همچنان سرپا باقي بماند.