بررسی «نیسان ایکس تریل ۲۰۲۳»

خودرو بانک/ در این مطلب به بررسی نسل چهارم نیسان ایکس تریل از دید مجله تاپ گیر می‌پردازیم. این شاسی بلند پرچمدار در سال ۲۰۰۱ به عنوان یک مدل 4x4 ارزان‌قیمت و بزرگ شروع به کار کرد که از رقبای آن می‌توان به تویوتا راو ۴ و لندرور دیسکاوری اسپرت اشاره کرد.

در طول این سال‌ها، ایکس تریل نیز همانند آن دو مدل به تدریج ظاهر خشن خود را تغییر داده است و نیسان سعی دارد موفقیت کراس‌اوور کوچکتر قشقایی را در قالبی بزرگتر با ایکس تریل تکرار کند.

در واقع مزیت اصلی ایکس تریل این است که با هفت صندلی عرضه می‌شود و حالا به لطف پیشرانه هیبریدی بنزینی نیسان مصرف سوخت کمتری دارد. آیا همین کافی است تا این مدل نسبت به کراس‌اوورهایی مثل اشکودا کودیاک، کیا سورنتو یا داچیا جاگر برتری پیدا کند؟

---

بازار

---

پیشرانه هیبریدی نیسان
بسیاری از رانندگان هنوز هم با این پیشرانه احساس راحتی می‌کنند؛ بنزین را در باک بنزین می‌ریزند و هنگامی که پدال گاز را فشار دهند خودرو حرکت می‌کند. برخی از افراد به این موضوع اهمیت می‌دهند که در این میان چه اتفاقاتی می‌افتد و برخی دیگر اینطور نیستند. نکته جالب در مورد پیشرانه هیبریدی نیسان این است که موتور بنزینی ۱.۵ لیتری چرخ‌ها را به حرکت درنمی‌آورد و این کار بر عهده یک موتور برقی ۲۰۱ اسب بخاری است. بخش بنزینی فقط به عنوان یک ژنراتور عمل می‌کند و فناوری جالبی دارد که آن را قادر می‌سازد نسبت تراکم خود را تغییر دهد تا بنزین را به صورت موثرتری بسوزاند.

پیکربندی استاندارد این خودرو دو چرخ محرک است، اما می‌توان با کمی هزینه بیشتر آن را با یک موتور برقی ۱۳۴ اسب بخاری روی محور عقب و مجهز به سیستم تمام چهار چرخ محرک خریداری کرد. کامپیوتر داخلی به خودرو می‌گوید که در صورت نیاز نیروی بیشتری تولید کند، در نتیجه نسخه 4x4 توان ۲۱۱ اسب بخار را در چرخ‌ها تولید می‌کند.

عدم نیاز به شارژ برقی
واکنش مردم به واژه خودشارژ بسیار متفاوت است، اما نیسان مدل ایکس تریل را به عنوان یک خودروی برقی که خودش را شارژ می‌کند معرفی کرده است. این نوع پیشرانه هیبریدی یک فناوری نزدیک به مدل‌های تمام برقی دارد: به جای وصل کردن آن به برق، خودرو مقداری انرژی را ذخیره می‌کند که در غیر این صورت صرف ترمز کردن می‌شد و آن را در یک باتری بسیار کوچک ۲.۱ کیلووات ساعتی نگه می‌دارد. 

یک پیشرانه نیمه‌هیبریدی نیز در دسترس است که فقط با موتور ۱.۵ لیتری بنزینی با توان ۱۶۱ اسب بخار کار می‌کند و از یک باتری برای استفاده از سیستم خاموش روشن در مدت زمان طولانی بهره می‌برد.

شتاب ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر مدل نیمه‌هیبریدی ۹.۶ ثانیه، مدل هیبریدی دو چرخ محرک ۸ ثانیه و مدل چهار چرخ محرک ۷ ثانیه است؛ درحالی که مصرف سوخت این سه مدل ۴۰، ۵۰ و ۴۵ مایل بر هر گالن است.
 

فضای داخلی
اگر قبل از این یک نیسان کوچکتر یا حتی یک ایکسل تریل قدیمی‌تر داشته‌اید، از امکانات فضای داخلی مجهز نسخه‌های بالارده نسل جدید شگفت‌زده خواهید شد: برای مثال نمایشگر سرگرمی ۱۲.۳ اینچی فقط در نسخه N-Connecta به بالا در دسترس است، اما در کل کابین ایکس تریل جادار و شیک به نظر می‌رسد.

به همین ترتیب فضای زیادی در ردیف میانی خودرو وجود دارد (صندلی‌های ششم و هفتم فقط برای استفاده کودکان است) و پنجره‌ها و سقف پانورامیک اجازه ورود نور زیادی را می‌دهند.

روی انتخابگر دنده و صفحه لمسی از پلاستیک براق استفاده شده که جای اثر انگشت روی آن می‌ماند. البته در جلوی کابین فضای ذخیره‌سازی زیادی برای پنهان کردن پارچه میکروفیبر به منظور تمیز کردن مداوم این بخش‌ها وجود دارد.

رقبا
به جز کودیاک، سورنتو و جاگر، تویوتا راو ۴، مزدا CX-5 و فولکس واگن تیگوان آل‌اسپیس رقبای اصلی این مدل هستند. البته می‌توان هیوندای سانتافه و تویوتا هایلندر را نیز در این فهرست قرار داد، هرچند به نظر نیسان آن‌ها بزرگتر از آن هستند که به عنوان رقبای مستقیم ایکس تریل به حساب بیایند.

 
حکم نهایی
امروزه جدیدترین نسل ایکس تریل شباهت کمتری به نیسان قشقایی دارد، اما عناصر زیادی را از همزاد خود قرض گرفته و ویژگی‌های مفید مثل استفاده روزمره خانوادگی و مقرون به صرفه بودن آن را حفظ کرده است.

مدل‌های هفت صندلی ذاتاً گران‌قیمت هستند، بنابراین هر کسی که در بازار به دنبال چنین مدلی باشد، از قیمت کمتر ایکس تریل به دلیل استفاده از سیستم هیبریدی راضی خواهد بود. اما حیف که ایکس تریل به جز بزرگ و مقرون به صرفه بودن مزیت خاص دیگری ندارد.

به پیج اینستاگرامی «آخرین خبر» بپیوندید
instagram.com/akharinkhabar