بررسی بازی داریوش فرضیایی در مجموعه «لالایی»

فیلم نیوز/ داریوش فرضیایی با نام «عموپورنگ» سال‌هاست به عنوان چهره موفق میان کودکان شناخته می‌شود. او به همراه تیم تولید مجموعه عموپورنگ، اواخر دهه نود با تولید سه برنامه‌ی «محله گل‌وبلبل»، «بچه محل» و «کلبه عموپورنگ» خلاقانه وارد عمل شدند و مخاطبان زیادی به دست آوردند. بارها تغییر ساختار دادند و دست به آزمون خطا زدند و درست وقتی در اوج محبوبیت قرار داشتند مثل خیلی از برنامه‌های پرمخاطب دیگر، ارتباطشان کامل با تلویزیون قطع شد. بعد از گذشت چند سال، حالا به شبکه نمایش خانگی کوچ کرده‌اند. داریوش فرضیایی اینبار بدون لقب پورنگ وارد مجموعه جدید شده و سعی دارد با کاراکتر پاداش، موقعیت جدیدی ایجاد کند. گرچه غیر از تغییر نام پورنگ، تفاوت چندانی در او نسبت به قبل نمی‌بینیم

دو قسمت از مجموعه «لالایی» به کاگردانی احمد درویشعلی پور در پلتفرم فیلیمو منتشر شده است. واکنش‌ها نسبت به آن متفاوت است. نمی‌توانیم آن را یک نمونه قدرتمند از کار کودک و نوجوان در شبکه نمایش خانگی به حساب بیاوریم اما به عنوان اثری استاندارد و قابل‌قبول توانسته است در همین مدت مخاطبان زیادی را جذب کند. به این بهانه، ویژگی‌های کاراکتر و بازی داریوش فرضیایی را در این مجموعه بررسی می‌کنیم.

ویژگی ظاهری | داریوش فرضیایی در مجموعه «لالایی» گریم متفاوتی ندارد و با چهره طبیعی خودش حضور پیدا کرده است. با این حال از آنجایی که مجبور است گهگاه خودش را به عنوان پسر چاق گوهر خیراندیش جا بزند، لباس‌های گشاد او را می‌پوشد. نکته بامزه اینکه وقتی به او از نقطه‌نظر گوهر خیراندیش نگاه می‌کنیم، فرضیایی را پسری چاق و درشت می‌بینیم.

---

بازار

---

اهمیت نقش | داستان درباره پرورشگاهی است که بسیاری از بچه‌های بی‌سرپرست را در خود جا داده است. این پرورشگاه در آستانه تعطیلی است و در این بین فقط پاداش است که می‌تواند کمکی به حفظ آن کند. او خودش را جای پسر زنی ثروتمند جا می‌زند و از محبت او به خودش برای حفظ این پرورشگاه استفاده می‌کند. زن مدام به او می‌رسد و به خیال  اینکه پسر فوت شده‌اش برگشته بهترین‌ها را برایش فراهم می‌کند. با این حال بعضی اوقات که فراموشی‌اش عود می‌کند دیگر او را نمی‌شناسد و می‌خواهد بیرونش کند. پاداش هم در جایگاه پسر این زن ایفای نقش می‌کند و هم به عنوان تعمیرکار آبگرم‌کن با امیرمحمد متقیان همکار است.

جنس بازی | داریوش فرضیایی سال‌هاست با کاراکتر عموپورنگ برای همه شناخته شده و با تمام ویژگی‌های آن برای مخاطبان محبوبیت دارد. درست است که در «لالایی» از جایگاه پورنگ فاصله گرفته و به دلیل حضور در شبکه نمایش خانگی، از این برند تلویزیونی استفاده نکرده است اما بهرحال شیوه لباس پوشیدن و شعر خواندن و ارتباطش با بچه‌ها شباهت زیادی به پورنگ دارد. درواقع فر  ضیایی ویژگی‌هایی از آن شخصیت محبوب را به کاراکتر پاداش وارد کرده و در عین‌حال داستانی مجزا را پیش می‌برد. اینبار ماجراها در یک دکور ساختگی رخ نمی‌دهد و شخصیت‌ها مثل مجموعه‌های تلویزیونی پورنگ، اغراق شده و کارتونی نیستند. فضای «لالایی» به نسبت رئال است و رگه‌هایی از فانتزی در آن دیده می‌شود. به همین ترتیب شخصیت پاداش هم در مرز میان رئال و فانتزی حرکت می‌کند. فرضیایی از الگوی کمدی قرار گرفتن یک شخصیت در جایگاهی کاملا متفاوت استفاده کرده و پاداش را به عنوان یک تعمیرکار به عنوان پسر فوت شده یک زن مرفه مسن جا زده است. چاق و تن‌پرور بودن پسر زن ثروتمند، موقعیت ویژه‌ای را در اختیار او گذاشته است تا بتواند از این تضادها به نفع جذابتر شدن کمدی استفاده کند. او گهگاه از قالب نقش خارج می‌شود و شروع به شعر خواندن می‌کند تا فضای سریال را تغییر دهد.

«لالایی» به کارگردانی احمد درویشعلی‌پور، تهیه‌کنندگی پژمان لشکری پور و بازی داریوش فرضیایی، امیرمحمد متقیان، گوهر خیراندیش، سعید امیرسلیمانی، کمند امیرسلیمانی، سپند امیرسلیمانی، نعیمه نظام‌دوست و … در آن بازی دارند. تا به حال دو قسمت از این مجموعه در پلتفرم فیلیمو منشر شده است.

به پیج اینستاگرامی «آخرین خبر» بپیوندید
instagram.com/akharinkhabar