رازی غریب پشت نگاه‌ «سحر دولتشاهی»

سینما نوین/ معمول است که بازیگران با نقشهای بیشتر دیده شده آخرشان به یاد می‌آیند و قضاوت می‌شوند. اگر این فکت درباره سحر دولتشاهی صدق کند، دیدن چهره او، این روزها باید سریال‌های «افعی تهران» و «داریوش» را به خاطر تماشاگران بیاورد. 
البته فرقی هم ندارد که دولتشاهی را با کسوتِ تراپیستِ درونگرایِ «افعی تهران» در ذهن داشته باشیم یا حافظه اخیرمان او را در لباس «ساقی» به یاد آورد؛ دختر بی پروا، پر جوش و خروش و برونگرای سریال «داریوش». در هر حال حس رازآمیز مبهمی همیشه در نگاه او پنهان است.
این اعتماد به نفس بالای دولتشاهی که برخاسته از قدرت بازیگری اوست؛ برایش شگون داشت. شاهد آنکه یک سال بعد، برای «میم مثل مادر» نامزد سیمرغ شد. دو سال بعد بهرام بیضایی برای «وقتی همه خوابیم» صدایش کرد... و فقط چند سال فرصت می‌خواست تا با «عصر یخبندان»، هیأت داوران فجر را وادار کند سیمرغ بلورین را برای شخص او کنار بگذارند... و  بعد از آن باز هم سیمرغ....«عرق سرد».... «چهارراه استانبول»... 

آیتم اختصاصی «سینمانوین» برای «سحر دولتشاهی»
تدوینِ امیر گلزار 
نوشته‌ی هادی اعتمادی مجد
صدای مهدی مفیدی

---

بازار

---

به پیج اینستاگرامی «آخرین خبر» بپیوندید
instagram.com/akharinkhabar