آل پاچینو؛ ۵۰ سال پس از «بعد از ظهر سگی»

ایسنا/ آل پاچینو بازیگر ۸۵ ساله در مصاحبهای جدید درباره میراث درام تاثیرگذار سال ۱۹۷۵ خود، علاقهاش به یوتیوب، شایعات جعلی مرگ و دلیل عدم صحبت درباره سیاست صحبت میکند.
آل پاچینو در حال حاضر در حال فیلمبرداری «شاه لیر» است و ذهنش مشغول تفکر درباره گذر جمعی ما به سوی مرگ است. او اخیرا نسخه جوان خود را در فیلم «بعد از ظهر سگی» دوباره تماشا کرده، فیلم کلاسیک هالیوود که امسال پنجاهمین سالگرد اکرانش است و تعداد زیادی از بازیگران آن اکنون دیگر در میان ما نیستند.
این بازیگر ۸۵ ساله در این باره میگوید: «دیدن همه آن آدمها در "بعد از ظهر سگی" خیلی تکاندهنده است. میتوانید تصور کنید چه احساسی دارید؟ مثل یک رویاست. خواب میبینید. خوشحالید در خواب کسی را میبینید و بعد بیدار میشوید و او دیگر آنجا نیست؟»
پاچینو برای همیشه حضوری درخشان در «بعد از ظهر سگی» خواهد داشت؛ درامی جنایی بر اساس داستان واقعی یک سرقت بانک که اشتباه پیش رفت.
پاچینو نقش سانی ورتزیک، مردی ناامید که به همراه شریکش سال (جان کازاله) تلاش میکند برای پرداخت هزینه جراحی او، بانک را سرقت کند، ایفا میکند. سرقت به یک گروگانگیری پر هرج و مرج تبدیل میشود و مشکلات شخصی سانی و هیاهوی رسانهای به تصویر کشیده میشود.
فیلم به کارگردانی سیدنی لومِت ساخته شد و جایزه اسکار فیلمنامه را برای فرانک پیِرسون دریافت کرد.
پاچینو پیش از آن، نقش مایکل کورلئونه در «پدرخوانده ۲» را بازی کرده بود، نقشی دشوار برای هر بازیگری. او برای بازی در فیلم «بعد از ظهر سگی» توسط مارتین برگمن، مدیر شخصی سابقش و تهیهکننده فیلم «سِرپیکو» (که آن هم به کارگردانی لومِت و با بازی پاچینو بود)، پیشنهاد شد.
پاچینو در این باره میگوید: «او گفت میخواهد من این نقش را بازی کنم و من متن را خواندم و فکر کردم خوب نوشته شده اما نمیخواستم بازی کنم. آن زمان در لندن بودم و فکر کردم دیگر انرژی ندارم. نمیدانستم آیا میتوانم دوباره این کار را انجام دهم. فکر کردم، خوب، این پیشنهاد عالی است اما فکر نمیکنم بتوانم این کار را انجام دهم. میخواهم پیشنهاد را رد کنم.» و با خنده اضافه میکند: «یک بار دیگر، باز هم اسلحه دارم و میخواهم به بانک بروم و آن را سرقت کنم: نمیخواستم این تجربه را دوباره داشته باشم.»
با این حال، برگمن دوباره نزد او آمد و او را ترغیب کرد تا یک بار دیگر متن را بررسی کند. «او تماس گرفت. متن را خواندم و فهمیدم این فراتر از آن چیزی است که فکر میکردم. اثر جالب و قدرتمندی بود. میدانستم سیدنی در آن دخیل است، کسی که دوستش داشتم؛ ما «سِرپیکو» را با هم ساخته بودیم.»
سیدنی لومِت به بازیگران که بسیاری از آنها قبلا با پاچینو روی صحنه تئاتر کار کرده بودند، سه هفته تمرین پیش از فیلمبرداری داد که اتفاقی نادر در صنعت فیلم است. اما پاچینو در یافتن جایگاه خود مشکل داشت.
«به دلایلی احساس میکردم نمیدانم شخصیتی که بازی میکنم کیست. آن را در تمرینات کنار گذاشتم یا نمیدانم چه شد، پس فکر کردم چه میکنم، کجا هستم، کی هستم، به کجا میروم؟»
او ادامه میدهد: «روز بعد آمدم و لومِت با نگاه خود میگفت چه شد؟ بازیگران فکر میکردند دچار بحران شدم اما اینطور نبود. فکر میکنم داشتم تبدیل به کسی میشدم که در فیلم است.»
یکی از مشهورترین دیالوگهای فیلم به صورت بداهه خلق شد و به یک حادثه واقعی در سال ۱۹۷۱ در زندان آتیکا اشاره داشت که به خشونت کشیده شد و کشته شدن ۳۳ زندانی و ۱۰ گروگان را به دنبال داشت.
در یکی از صحنهها که سانی از بانک بیرون میرود و با پلیس صحبت میکند، پاچینو به یاد میآورد: «گفتم: "آتیکا را به یاد بیاور! آتیکا!" و جمعیت به وجد آمد. انگار فیوزی روشن شد و همه هیجانزده شدند.»
آل پاچینو در فیلم «بعد از ظهر سگی» (۱۹۷۵)
سیدنی لومت درک عمیقی از بازیگران داشت و پاچینو معتقد است او بهترین کارگردانی بوده که با او کار کرده و درک او از بازیگران فوقالعاده بوده است.
پاچینو همچنین از دیدار با فدریکو فلینی در لوکیشن فیلم «بعد از ظهر سگی» حیرت زده شد. فلینی گفته بود: «تو برای این نقش زیادی خوشتیپی.»
نسخه تئاتری «بعد از ظهر سگی» سال آینده در برادوی روی صحنه خواهد رفت و پاچینو برای آنها آرزوی موفقیت میکند. او درباره ماندگاری این فیلم بعد از نیم قرن نیز میگوید: «فکر میکنم چون لومِت به انسانیت، ارتباط و فضای دوره زمانی آن رسید، فیلم امروز بیش از آن زمان معنا دارد.»
گرچه پاچینو اخیرا فیلم را روی پرده بزرگ تماشا کرده و آن را توصیه میکند، اما تلویزیون و یوتیوب را هم دوست دارد: «برای یوتیوب زندگی میکنم. همه چیز را میتوان دید، از الف تا ی.»
این بازیگر از شایعات مرگ جعلی خود آگاه است و با خنده میگوید: «چند روز پیش دوباره مردهام!»
او در مورد اظهارنظرهای سیاست هم میگوید: «هرگز به این شناخته نشدهام که درباره سیاست صحبت کنم. میدانم چیزهایی در جریان است اما من وارد این حوزه نمیشوم .رابرت دنیرو ممکن است با ترامپ مقابله کند، اما من خوشحالم که مسیر خودم را دارم . دنیرو خودش است و احساساتش را بیان میکند. من باب (دنیرو) را دوست دارم، ما از قدیم با هم بودیم.»
منبع: گاردین