جذاب ترین ها
برگزیده

۱۲ واقعیت جالب و کمتر شنیده شده در مورد آل پاچینو: از زندگی شخصی تا بایکوت اسکار

روزياتو

بروزرسانی 1399/08/08 - 22:40

۱۲ واقعیت جالب و کمتر شنیده شده در مورد آل پاچینو: از زندگی شخصی تا بایکوت اسکار

روزياتو/ آل پاچينو يکي از نمادها و افسانه هاي هاليوود است که براي بيش از نيم قرن پرده نقره اي را مزين به هنرنمايي هاي خارق العاده خود کرده است. بازي هاي پرتنش و پرشور پاچينو موضوعي افسانه اي است و دوستداران سينما از بازي هاي او در نقش هاي مختلف و متفاوت لذت برده اند. وي اگر چه شخصيتي بسيار برجسته در دنياي سينما بوده و جوايز فراواني کسب کرده اما توانسته خود و زندگي شخصي اش را از تيررس رسانه هاي زرد و پاپاراتزي ها دور نگه دارد و مانند يک حرفه اي با دنياي بازيگري و عواقب خوشايند و ناخوشايند آن روبرو شود.

همين قابليت ها باعث شده که آل پاچينو چهره اي رازآلود در ميان طرفدارانش باشد که سبقه اي منحصربفرد به شخصيت عمومي از پيش جذاب و دوست داشتني او مي بخشد. با توجه به رويکرد پاچينو نسبت به بازيگري، جاي تعجب ندارد که وي ترجيح مي دهد هويت خود را جدا از نقش هايش نگه دارد. اين بازيگر شناخته شده سبک متد اکتينگ تحت نظر برخي از اساتيد افسانه اي سينما آموزش ديده و به خاطر بازي در فيلم هاي جنايي، پرتنش، سياسي و پر از خشونت شناخته مي شود. آل پاچينو در شرق هارلم به دنيا آمده و بيشتر دوران کودکي اش را در برانکس گذراند. در ادامه اين مطلب مي خواهيم شما را با ۱۰ واقعيت جالب در مورد آل پاچينو که کمتر چيزي در مورد آن ها شنيده ايد آشنا کنيم.

۱۲- آل پاچينو يک بار به خاطر تلاش براي سرقت دستگير شده است
آل پاچينو تنها نقش شخصيت هاي خلافکار و خطرناک را بازي نمي کند بلکه خود نيز روزگاري خلافکار بوده است. با اين وجود کمي داستان خلافکاري او متفاوت بوده و توانسته از آن زمان به بعد خود را از سيستم دادگاهي و بازداشت شدن دور نگه دارد. پاچينو همراه با دو بازيگر ديگر در راه رفتن به صحنه فيلمبرداري بود که توسط پليس متوقف مي شود. ظاهراً پليس به خاطر دور دور کردن ماشين پاچينو در محله به او و همراهانش مشکوک مي شود. بعد از تفتيش خودرو پاچينو، تعدادي ماسک، دستکش و يک تپانچه کاليبر ۳۸ در ماشين او پيدا مي شود.

بدين ترتيب پاچينو و دوستانش دستگير شده و به خاطر داشتن سلاح مخفي شده متهم شده و براي آن ها پرونده تشکيل مي شود. نيروهاي پليس حتي از وي و همراهانش عکس نيز مي گيرند. از آنجايي که پاچينو و همراهانش در آن زمان چندان اسم و رسمي نداشتند نمي توانند وثيقه تعيين شده را بپردازند و بدين ترتيب به مدت ۳ روز در زندان باقي مي مانند. بعد از اين مدت مشخص مي شود که تپانچه پيدا شده در ماشين پاچينو قلابي بوده و آن ها آزاد مي شوند. به گفته پليس، در مدت بازداشت، پاچينو همکاري بسيار خوبي با آن ها داشته و همانطور که گفته شد در نهايت آزاد مي شود.

۱۱- آل پاچينو مراسم اسکار سال ۱۹۷۳ را بايکوت کرد
با بازي در نقش مايکل کورلئونه در فيلم The Godfather ، شهرت و اعتبار پاچينو سر به فلک کشيده بود. اين فيلم که با بودجه ناچيز ۶ ميليون دلاري ساخته شده و بعد از عبور فروش فيلم از ۱۰۰ ميليون دلار باعث شادي زايدالوصف و البته تعجب تهيه کنندگان شده بود، در مراسم اسکار در ۱۱ بخش نامزد دريافت جايزه شد از جمله براي پاچينو در بخش بهترين بازيگر مرد نقش مکمل. اما اين موضوع براي بازيگر افسانه هاي هاليوود نوعي توهين به شمار مي رفت و به همين دليل پاچينو تصميم گرفت از رفتن به مراسم اسکار خودداري کند. در همان سال مارلون براندو در بخش بهترين بازيگر مرد نقش اول براي همان فيلم پدرخوانده نامزد جايزه اسکار شده بود در حالي که مدت زمان حضور شخصيت پاچينو در فيلم بسيار بيشتر از براندو بود.

اين موضوع که عليرغم حضور طولاني در فيلم، نام او از فهرست نامزدهاي کسب جايزه اسکار بخش بازيگر مرد نقش اول حذف شده بود براي او توهين آميز جلوه کرد. اگر چه پاچينو اين مراسم را بايکوت کرد اما کمتر کسي متوجه غيبت او شد زيرا مارلون براندو که در بخش گفته شده برنده جايزه اسکار شد نيز در مراسم حضور نيافت و اعلام کرد که به دليل رفتار نامناسب سينماي هاليوود با بوميان، اين مراسم را بايکوت مي کند. غيبت براندو در اسکار موجب شد که عدم حضور پاچينو تحت الشعاع قرار گيرد و بدين ترتيب پاچينو يک بار ديگر به خاطر براندو ناديده گرفته شد. بازيگري بومي به نام ساشين ليتل فثر به جاي براندو در اسکار حاضر شده و جايزه او را دريافت کرد. به نظر مي رسيد که در سال ۱۹۷۳ جايزه اسکار از پاچينو به شکلي توهين آميز شد و او مجبور شد ۲۰ سال ديگر براي در دست گرفتن جايزه اسکار صبر کند.

۱۰- آل پاچينو نقش هاي مشهور بسياري را رد کرده است
پاچينو در فيلم هاي بلاک باستر زيادي حضور داشته است اما به همان اندازه نيز پيشنهادهاي بزرگ را رد کرده است. مشهورترين نقشي که پاچينو رد کرد نقش هان سولو در فيلم Star Wars بود. پاچينو در مصاحبه اي که در سال ۲۰۱۳ انجام داد اعتراف کرد اين نقش را رد کرده زيرا سناريو فيلم را نفهميده است. او همچنين بازي در نقش يکي از مشهورترين فيلم هاي استيون اسپيلبرگ را نيز نپذيرفت. در فيلم Close Encounters of The Third Kind به او پيشنهاد بازي داده شده بود که آن را نپذيرفت و در نهايت اين نقش به ريچارد دريفوس رسيد. براي فيلم Apocalypse Now نيز پاچينو يک بار ديگر اين شانس را داشت که با فرانسيس فورد کوپولا (کارگردان پدر خوانده) همکاري کند اما همکاري اين دو اين بار ميسر نشد.

پيش از اينکه فيلم Beverly Hills Cop با حضور ادي مورفي مسيري کميک را در پيش گيرد، اين فيلم قرار بود يک تريلر جنايي نيش دار باشد و پيشنهاد بازي در آن به پاچينو داده شد که آن را نيز رد کرد. شايد باورکردني نباشد اما آل پاچينو پيشنهاد بازي در فيلم Die Hard را نيز نپذيرفت و وقتي از او در مورد اين موضوع سوال شد پاسخش چنين بود: «من به آن پسر [بروس ويليس] يک حرفه دادم» و حق با او بود زيرا بروس ويليس با اين فيلم به شهرت رسيده و به يک ستاره تبديل شد. اگر چه آل پاچينو هيچوقت از رد کردن پيشنهاد بازي در نقش هاي بزرگ پشيمان به نظر نمي رسد اما در مصاحبه با لري کينگ در اين زمينه صحبت هاي جالبي داشته است: «گاهي اوقات اين فقط يک نقش مناسب براي شما نيست. حس مي کنيد که به اين نقش تعلق نداريد». حق با اوست و به همين دلايل بود که بازي در فيلم Pretty Woman را نپذيرفت زيرا تصور رابطه عاشقانه پاچينو با جوليا رابرتس کمي دشوار است هر چند سناريو اوليه بسيار تاريکتر از چيزي بود که در نهايت ساخته شد.

۹- آل پاچينو در ميان ارزشمندترين جوايز سينما، تلويزيون و تئاتر تنها جايزه گرمي را کم دارد
بزرگ ترين دستاوردي که يک بازيگر مي تواند به آن دست يابد بدست آوردن چهار جايزه اسکار، امي، گرمي و توني است. در طول تاريخ تنها ۱۵ نفر وجود دارند که توانسته اند به چنين دستاورد بزرگي برسند؛ از جمله مل بروکس، ووپي گلدبرگ و جان لجند. آل پاچينو را با نقش هاي موزيکال نمي شناسند شايد به همين خاطر باشد که وي تاکنون نتوانسته جايزه گرمي را بدست آورد و به باشگاه موسوم به EGOT راه يابد. پاچينو اولين جايزه توني (ارزشمندترين جايزه دنياي تئاتر) را در سال ۱۹۶۹ و براي نقشش در نمايش Does A Tiger Wear A Necktie? بدست آورد، نقشي که توجه کارگردانان سينما را به او جلب کرد و باعث شد وي نقش مايکل کورلئونه در فيلم The Godfather را بدست آورد.

اولين جايزه امي وي نيز در سال ۲۰۰۴ براي بازي در ميني سريال Angels In America بدست آمد، سريالي که جوايز امي آن سال در بخش بازيگران را درو کرد. همچنين پاچينو اولين اسکارش را نيز در سال ۱۹۹۳ براي بازي در فيلم Scent of A Woman بدست آورد و ديگر تا سال ۲۰۲۰ و فيلم The Irishman نتوانست بار ديگر جايي در ميان نامزدهاي اسکار داشته باشد. وقتي پاي جايزه گرمي در ميان باشد بيشتر ما فکر مي کنيم که اين جايزه تنها به خوانندگان و ترانه سراها مي رسد اما اين جايزه به پروژه هاي گفتاري مانند کتاب هاي صوتي نيز تعلق مي گيرد. پاچينو در سال ۲۰۰۱ براي خواندن برخي از غزليات شکسپير نامزد جايزه گرمي شد اما اين جايزه را بدست نياورد.

۸- آل پاچينو هرگز ازدواج نکرده است
بخشي جدايي ناپذير از روزنامه هاي زرد هاليوود، روابط شخصي و عاشقانه سلبريتي هاست. زندگي زناشويي ستارگان هاليوود يک جذابيت خاص داشته و در برابر چشم انظار است. اما وقتي پاي آل پاچينو به ميان مي آيد پاپاراتزي ها و رسانه هاي زرد هميشه به کاهدان زده اند. اگر چه پاچينو با زنان متعددي قرار گذاشته اما تمام اين روابط پيش از رسيدن به مرحله ازدواج به پايان رسيده اند. او براي روابط زناشويي اش هيچگاه به دادگاه نرفته است زيرا از بخت بد رسانه هاي زرد، در واقع، او هيچ وقت ازدواج نکرده است. با توجه به اين که پاچينو به ۸۰ سالگي نزديک شده به نظر مي رسد که وي تا پايان عمر مجرد باقي خواهد ماند.

اخيراً و در اوايل سال ۲۰۲۰، پاچينو از ميتال دِهان ۴۳ ساله که تازه ترين شريک زندگي اش بود جدا شد و به گفته دهان تفاوت سني نقش مهمي در جدايي اين دو داشت هر چند دور بودن محل زندگي نيز در اين جدايي بي تاثير نبود. معروف ترين رابطه عاشقانه پاچينو با ديان کيتون بود که ظاهراً به دليل عدم تمايل پاچينو به ازدواج با کيتون، به پايان رسيد. نکته جالب اينکه کيتون نيز هيچگاه ازدواج نکرد و گفته است که بسيار خوشحال است هيچوقت ازدواج نکرده است.

۷- آل پاچينو کار خود را با استندآپ کمدي آغاز کرد
سخت است که پاچينو با آن بازي هاي جدي و پرتنش را روي صحنه استند آپ کمدي ديد اما استندآپ کمدي روزگاري بخشي واقعي از زندگي اين بازيگر افسانه اي بود. به گفته خودش پاچينو کار بازيگري را از نقش هاي کمدي و به طور خاص به عنوان يک استندآپ کمدين آغاز کرد. ظاهراً او در زمينه کمدي فيزيکي بسيار بااستعداد بود اما خيلي زود فهميد که او «نمي خواهد هميشه بامزه باشد و تنها زماني که آن را دوست داشت» دست به بازي در اين نقش ها بزند. بدون شک تماشاي استندآپ کمدي آل پاچينو مي تواند تجربه جذابي باشد و او به خوبي نشان داده که از انعطاف بالايي در بازيگري برخوردار است، انعطافي که مي توانست حرفه او را به سمت کمدي سوق دهد. اگر فيلم Dick Tracy را ديده باشيد مي توانيد بر استعداد پاچينو در يک نقش کميک صحه بگذاريد.

۶- صورت زخمي فيلم محبوبي نبود تا اينکه رپرها وارد عرصه شدند
وقتي فيلم صورت زخمي (Scarface) به سينماها آمد آن تاثير فرهنگي که انتظار مي رفت را نداشت. در واقع، منتقدان به دلايل متعددي اين فيلم را بي ارزش دانسته و آن را تقبيح کرده بودند. بسياري نداشتن واقعيت و اعتبار در لهجه پاچينو را به تمسخر گرفته بودند و برخي ديگر صورت زخمي را فيلمي سطحي توصيف کرده بودند که کمترين استفاده را از قدرت و استعداد بازيگران برجسته خود برده است. به دلايل مختلف، سينماروها اين نقدهاي منفي را ناديده گرفته و به تماشاي فيلم رفتند، به ويژه جامعه هيپ هاپ که به فيلم پاچينو علاقه خاصي داشت. در واقع فيلم صورت زخمي پاچينو در حال پاک شدن از ناخودآگاه فرهنگي ما بود که برخي از رپرهاي مشهور وارد عمل شده و به آن اعتبار بخشيدند.

محبوبيت صورت زخمي زماني رخ داد که چهره هاي مشهور دنياي رپ مانند ناس، ديدي و اسنوپ داگ همگي از علاقه خود به فيلم جنايي صورت زخمي ساخته سال ۱۹۸۳ سخن گفتند. همين موضوع باعث محبوب شدن دوباره صورت زخمي شده تا جايي که در سال ۲۰۰۳ مستندي در مورد طرفداران آن با عنوان Scarface: Origins of A Hip-hop Classic نيز ساخته شد. هنرمندان هيپ هاپ به داستان توني مونتانا و عزم او براي تبديل شدن از يک خيابان خواب به يک چهره مشهور و ثروتمند علاقه زيادي نشان دادند. اگر چه او با خونريزي و کشتار به عرش رسيد اما چيزي که مهم به نظر مي رسيد رسيدن به اوج بود. بدين ترتيب بود که جايگاه فيلم صورت زخمي با بازي آل پاچينو براي هميشه در ناخودآگاه عموم دوستداران سينما و به ويژه مردم ايالات متحده تثبيت شد.

۵- آل پاچينو تنها يک جايزه اسکار دارد اما ۹ بار نامزد دريافت اين جايزه شده است
دوران حرفه اي آل پاچينو در سينما، تلويزيون و تئاتر براي نسل ها مورد تمجيد قرار گرفته است. اما اوج موفقيت در هاليوود با در دست گرفتن آن مجسمه طلايي در مراسم اسکار سنجيده مي شود. پاچينو اما عليرغم اينکه تاکنون ۹ بار (و آخرين بار همين امسال براي The Irishman) نامزد دريافت جايزه اسکار شده اما تنها يک بار توانسته مجسمه طلايي اسکار را در دستان خود ببيند. تا سال ۲۰۲۰ پاچينو بعد از اولين و تنها جايزه اسکارش در سال ۱۹۹۳ براي بازي در فيلم Scent of A Woman نامزد دريافت جايزه اسکار نشده بود. اين تنها جايزه اسکار نيز بسيار دير بدست پاچينو رسيد زيرا وي بعد از ۸ بار نامزدي بالاخره توانست به آن دست يابد.

اگر چه ۹ بار نامزدي اسکار چيزي نيست که به سادگي از کنار آن گذشت اما اين نکته جالب است که چطور وي تمام اين مدت با آن بازي هاي ماندگار و با اين همه نامزدي نتوانست به اسکار دست يابد. و وقتي رکورد اسکار او را با بازيگري هم سن و مشابه مانند جک نيکلسون که نامزدي ها و بردهاي اسکار بيشتري دارد، مقايسه مي کنيم به يک نتيجه ناخوشايند مي رسيم که شايد حق پاچينو دستکم در اسکار بارها خورده شده است.

۴- آل پاچينو برنده جايزه تمشک طلايي نيز شده است
هر فعاليتي در دنياي سرگرمي بدون شک با مقداري از انتقاد روبرو خواهد شد و حتي بزرگان اين عرصه نيز گاهي اوقات با نقدهاي گزنده منتقدان روبرو مي شوند و بدين ترتيب آل پاچينو نيز از اين قاعده مستثني نيست. براي مثال به مراسم موسوم به اهداي جوايز تمشک طلايي که با عنوان Razzies شناخته مي شود نگاه کنيد. اين جايزه که در اوايل دهه ۱۹۸۰ و توسط يک فعال رسانه اي در اتاق نشيمن خانه اش آغاز شد، به بدترين فيلم ها و بدترين نقش آفريني هاي سال تعلق مي گيرد. اهداي جايزه تمشک طلايي در واقع از جوايز اسکار در جهت مخالف الهام گرفته شده است و بدست آوردن آن در واقع يک افتخار محسوب نمي شود.

با کارنامه درخشاني که پاچينو دارد کمتر کسي باور مي کند که نام در ميان برندگان جايزه تمشک طلايي ديده شود اما در کارنامه بازيگري او فيلمي مانند Jack And Jill در سال ۲۰۱۱ نيز ديده مي شود. اين فيلم که توسط آدام سندلر ساخته شد يک شکست هنري و تجاري مطلق بود و آل پاچينو در آن نقش خودش را بازي مي کرد. اين نقش اگر چه از بهترين نقش هاي او به شمار نمي آيد اما دستکم يکي از منحصربفرترين آن ها بود.

۳- آل پاچينو بعد از يک فيلم ناموفق ۴ سال از بازيگري فاصله گرفت
پاچينو نيز در مقابل شکست ايمن نيست. براي مثال صورت زخمي چندان مورد استقبال قرار نگرفته و فيلم بعدي او انتقادهاي حتي تندتري را نيز در پي داشت. در سال ۱۹۸۵ پاچينو در فيلم ناموفق Revolution بازي کرد که از هر لحاظ يک فاجعه بود. منتقدان به خاطر لهجه نيويورکي نامناسب پاچينو او را سرزنش کرده، تدوين ناخوشايند فيلم را به باد انتقاد گرفته و آن را روايت بي احساس و بي جاني از اتفاقات تاريخي دانستند. اين فيلم که با بودجه قابل توجه ۲۸ ميليون دلاري ساخته شده بود در نهايت تنها ۳۵۰,۰۰۰ دلار فروش داشت. بعد از انتقادات شديد نسبت به دو فيلم پشت سر هم پاچينو، وي به مدت ۴ سال از بازيگري کناره گرفت اما خوشبختانه در اوايل دهه ۹۰ بازگشت و همچنان تا به امروز از فيلم Revolution دفاع مي کند.

۲- آل پاچينو در يک سال براي دو فيلم متفاوت نامزد دريافت جايزه اسکار شد
بعد از دوره اي سخت در اواخر دهه ۸۰، پاچينو دهه ۹۰ را با بازي در فيلم Dick Tracy آغاز کرد که نامزدي اسکار را براي وي در پي داشت. بازي او در نقش يک خلافکار کميک که به بحران وجودي مي رسد چنان جذاب و تاثيرگذار بود که تا به امروز نيز از آن صحبت مي شود. اما پاچينو همانجا متوقف نشد و همان سال در نقشي متفاوت بازي کرد که استعداد او را به رخ مي کشيد. وي در سال ۱۹۹۳ نه براي يک بلکه براي دو جايزه اسکار نامزد شد، افتخاري که کمتر کسي توانسته به آن دست يابد، به ويژه در ميان بازيگران مرد. وي آن سال براي بازي در فيلم Scent of A Woman در بخش بهترين بازيگر مرد نقش اول و براي فيلم Glengarry Glen Ross در بخش بهترين بازيگر مرد نقش مکمل نامزد دريافت جايزه اسکار شد. او در نهايت جايزه اسکار بهترين بازيگر مرد نقش اول را بدست آورد تا بازي او در نقش يک افسر بازنشسته ارتش که نابينا شده است براي هميشه ماندگار شود.

۱- آل پاچينو و رابرت دنيرو تا سال ۱۹۹۵ در هيچ سکانسي در کنار هم قرار نگرفتند
چندين بازيگر هستند که دوستي بسيار نزديکي داشته و بسيار آن ها را در فيلم ها در کنار هم ديده ايم، مانند بن افلک و مت ديمون يا کريستين ويگ و بيل هيدر يا جاني دپ و هلنا بونهام کارتر. به نظر مي رسد که آل پاچينو و رابرت دنيرو نيز بايد چنين شرايطي مي داشتند. آن ها هر دو فعاليت بازيگري به طول دهه ها دارند، در يک دوره به شهرت رسيدند، دوران نوجواني مشابهي داشتند و از همه مهم تر که با ايفاي نقش در فيلم هاي مافيايي و جنايي با تنش و جديت خاص خود به شهرت رسيدند. اگر چه هر دوي آن ها در فيلم The Godfather Part II حضور داشتند اما هيچ سکانس مشترکي بين آن ها رخ نداد. اين دو چهره افسانه اي سينما تا سال ۱۹۹۵ و بازي در فيلم Heat به کارگرداني مايکل مان که يک شاهکار فراموش نشدني است در يک قاب ديده نشدند. پاچينو و دنيرو يک بار ديگر نيز در سال ۲۰۲۰ و در فيلم The Irishman اين تجربه خوشايند را تکرار کردند.