بابت نرسیدن به آرزوهایم در ۴۵ سالگی سرخوردهام

خراسان/ مردی هستم ۴۵ ساله، جوانتر که بودم وقتی به این سن و سال فکر میکردم خودم را فردی موفق با دستاوردهای متعدد مادی و معنوی در عرصههای مختلف تصور میکردم؛ تلاش هم کردم؛ اما حالا که به شرایطم نگاه میکنم حس سرخوردگی و یاس دارم؛ فکر میکنم به بیشتر چیزهایی که میخواستم، نرسیدم و این موضوع خیلی آزارم میدهد. چه کنم؟
با سلام و احترام، سوال شما یکی از رایجترین و در عین حال عمیقترین دغدغههایی است که بسیاری از افراد در میانسالی تجربه میکنند. احساس ناکامی، یاس و سرخوردگی پس از سالها تلاش بدیهی است و وجود چنین احساساتی، نهتنها نشانه ضعف نیست بلکه نشانه آگاهی و تاملی عمیق درباره زندگی است. اما باید به چند نکته هم توجه کنید:
۱. بازتعریف موفقیت| یکی از مهمترین ریشههای این احساسات، انتظارات شدید و گاه آرمانی از خود در جوانی است. جامعه و رسانهها معمولاً تصویری از موفقیت ارائه میدهند که بر پایه دستاوردهای مالی، مقامهای اجتماعی یا مالکیت چیزهای خاص است. اما موفقیت در واقع امری نسبی و کاملاً شخصی است.
پیشنهاد: کمی زمان بگذارید و همه دستاوردها، رشدها و حتی ناکامیهای خود را با نگاه عادلانه و مهربان بنویسید. به لحظات کوچک اما مهم – مثل دوست خوب بودن، پدر قابل اتکا بودن یا عبور از بحرانها – توجه کنید. گاهی موفقیت واقعی در همین بخشها نهفته است.
۲. رها کردن مقایسه| مقایسه خود با دیگران، چه همنسلان و چه افراد مشهوری که در رسانه میبینیم، احساسی کاذب از ناکامی ایجاد میکند. واقعیت این است که هر فردی قصه و سربالاییهای خاص خود را دارد. مسیر رشد انسان سینوسی است: گاه پیشرفت و دستاورد، گاهی ایست و دلسردی. پذیرفتن این منحنی، آرامشبخش است و حس ارزشمندی را تقویت میکند.
۳. تمرکز بر مسیر به جای مقصد| اغلب، ذهن ما اسیر «هدفمحوری» است؛ یعنی تا زمانی که به هدف نرسیدهایم، احساس رضایت نمیکنیم. اما اگر به جای وسواس بر نتیجه، به یادگیریها، تجربیات و تغییرات در طول مسیر توجه کنیم، حس رضایت و معنا در زندگی پررنگتر میشود.
تمرین پیشنهادشده: هر هفته سه اتفاق یا تجربه مثبت را بنویسید؛ حتی اگر کوچک باشند (مانند خواندن یک کتاب، کمک به کسی یا یک پیادهروی خوب).
۴. کمک تخصصی| اگر احساس یاس به اندازهای است که زندگی روزمره یا روابط شما را مختل کرده، حتماً با روانشناس مشورت کنید. گفتوگو با یک متخصص، کمک میکند تا علل عمیقتر این احساسات را شناسایی و راههای بهتری برای مواجهه پیدا کنید.
در نهایت واقعیت این است که انسان بودن یعنی همزمان ناکامی و موفقیت را زیستن. گاهی باید با مهربانی به گذشته بنگریم، دستاوردها را بازشناسیم و فضای رشد تازهای را برای نیمه دوم زندگی خود بسازیم. شما تنها نیستید؛ بسیاری در این مسیر همسفر شما هستند.