موقع کلکل فوتبالی قفلی نزنیم!

خراسان/ استقلال تهران یکی از پرطرفدارترین تیمهای باشگاهی ایران در هفته گذشته، متحمل سنگینترین شکست تاریخ تیمهای ایرانی در مسابقات برون مرزی شد. درست است که فوتبال، زبانی جهانی برای هیجان و شور زندگی است؛ اما کلکلهای فوتبالی اگر بیحساب و افسارگسیخته شوند، میتوانند زخمی عمیقتر از یک شکست ورزشی بر جان دوستیها بزنند. شور و شوق حمایت از تیم محبوب، وقتی در گفتوگو با دوستان و اطرافیان به جدل بدل میشود، بهسادگی میتواند مرز باریک میان شوخی و رنجش را درنوردد. زندگی، میدانی وسیعتر از ۹۰ دقیقه سبز است. دوستیها و روابط انسانی، ستونهاییاند که روح ما را استوار نگاه میدارند. چه بسا یک کلمه تند در میان هیاهوی کریخوانی، پلی را بسوزاند که سالها طول کشیده تا ساخته شود. کلکل فوتبالی اگر به اندازه باشد، طراوتی کودکانه دارد؛ همانگونه که باران، وقتی به جا میبارد، زمین را زنده میکند. اما اگر بیوقفه و بیمرز ادامه یابد، سیلی میشود و ویرانی به جا میگذارد. چه بسیار دیدهایم که دوستان قدیمی یا اعضای یک خانواده، تنها به خاطر تفاوت رنگ یک پیراهن، دلآزرده شده و حتی قهر کردهاند. این همان جایی است که سرگرمی به تلخی بدل میشود. پس، پیش از آنکه کلامی تند بر زبان بیاوریم یا ویدئویی را برای طرفداران تیم رقیب بفرستیم، به یاد بیاوریم که دوستیها ارزشمندتر از هر جامیاند. فوتبال میآید و میرود، اما رفاقت، اگر پاس داشته شود، همیشگی است.
نویسنده: مجید حسینزاده | روزنامهنگار