کاهش روند پیری سلولی با روابط اجتماعی قوی

خراسان/محققان دریافتند کسانی که در طول عمرشان پیوسته از روابط اجتماعی گسترده و حمایتهای اجتماعی خوبی برخوردار بودهاند یا به اصطلاح «سرمایه اجتماعی انباشته» داشتند، ساعتهای اپیژنتیک بدنشان آهستهتر حرکت میکرد و سطح التهاب مزمن در بدنشان پایینتر بود. ارتباطات اجتماعی قوی و پایدار در طول زندگی میتواند روند پیری زیستی بدن را آهسته کند، سطح التهاب را کاهش دهد و «ساعت اپیژنتیکی» بدن را جوانتر نگه دارد. ساعت اپیژنتیکی اصطلاحی در زیستشناسی است که به مجموعهای از نشانگرهای مولکولی در دیانای گفته میشود. این نشانگرها میتوانند نشان دهند بدن از نظر زیستی (تغییرات سلولی و بافتی) و نه صرفا تعداد سالهای عمر، چقدر پیر شده است. به گزارش سایتکدیلی، پژوهشگران میگویند روابط حمایتگرانه و پیوندهای اجتماعی طولانیمدت میتوانند به کند شدن روند پیری بدن هم کمک کنند و به نظر میرسد از گرمای محبت والدین در کودکی گرفته تا دوستیها، شرکت در مراسم مذهبی و مشارکت در فعالیتهای اجتماعی در بزرگ سالی همه بر روند پیری زیستی تاثیر میگذارند و میتوانند ساعتهای اپیژنتیکی را بازتنظیم کنند و باعث شوند سن زیستی فرد جوانتر از سن تقویمی او باشد. این تحقیق که نتایج آن در نشریه مغز، رفتار و ایمنیــ سلامتی منتشر شد، دادههای بیش از دو هزار و ۱۰۰ بزرگ سال شرکتکننده در مطالعه بلندمدت «میانسالی در ایالات متحده» را بررسی کرد. محققان دریافتند کسانی که در طول عمرشان پیوسته از روابط اجتماعی گسترده و حمایتهای اجتماعی خوبی برخوردار بودهاند یا اصطلاحا «سرمایه اجتماعی انباشته» داشتند، ساعتهای اپیژنتیک بدنشان آهستهتر حرکت میکرد و سطح التهاب مزمن در بدنشان پایینتر بود. تمرکز اصلی این پژوهش بر ساعتهای اپیژنتیکی، یعنی همان نشانگرهای مولکولی بود که سرعت پیری بدن را تخمین میزنند. دو شاخص بهویژه گریمایج (GrimAge) و دانیـدینپیس (DunedinPACE) از بهترین پیشبینیکنندههای خطر بیماری و طول عمر محسوب میشوند. بر اساس این تحقیق، افرادی که روابط اجتماعی گستردهتر و پایدارتر داشتند، بر اساس هر دو شاخص، از نظر زیستی، جوانتر از سن واقعی خود دیده شدند.