جام نيوز/ يک روانشناس تاکيد کرد: والدين بايد به دوران شش ماهگي تا سه سالگي کودکشان که احساس وابستگي به پدر و مادر شکل ميگيرد، توجه داشته باشند.
وابستگي نوزاد يا کودک به والدين يک نياز اساسي و زيستي بوده و برخي از کارشناسان به جد معتقدند که اين نياز در بعضي کودکان حتي از نياز گرسنگي و تشنگي بيشتر احساس ميشود.
اين روانشناس ادامه داد: در واقع وابستگي و دلبستگي کودک به والدين به دو صورت وابستگي ايمن و ناايمن بروز ميکند. در وابستگي ايمن کودک از ميزان وابستگي خود راضي بوده و هيچگاه زماني که براي چند ساعت از والدينش دور ميماند، دچار اضطراب جدايي نميشود و خيلي زود خود را با محيط سازگار ميکند.
وي افزود: وابستگي ناايمن عکس حالت ايمن بروز کرده و کودک دايما در اضطراب جدايي از والدين به سر ميبرد. در اين حالت کودک طي ساعات جدايي گريه و بيتابي کرده و در برابر اينکه تنها و دور از پدر و مادرش بماند، به شدت از خود مقاومت نشان ميدهد.
سلامت در اين رابطه گفت: شخصيت و ژنتيک کودکان به دو دسته آسان و دشوار دستهبندي ميشود. کودکان آسان کودکاني هستند که در حالت وابسته ايمن به سر ميبرند، اما ارتباط برقرار کردن با کودکان دشوار سخت بوده و اغلب دچار وابستگي ناايمن ميشوند. در نتيجه ميتوان اذعان کرد که بخشي از وابستگي ناشي از ژنتيک فرد است.
اين روانشناس خاطرنشان کرد: والدين بايد در نظر بگيرند که وابستگي کودکشان تا سه سالگي نگرانکننده نيست و در واقع اين احساس فرزندشان بايد از جانب آنها مورد پذيرش واقع شود. به عبارت ديگر رعايت حال کودکشان را بکنند، او را کمتر نزد غريبهها بگذارند و برايش توضيح دهند که اگر طي ساعاتي از روز مجبورند تنهايش بگذارند، موقتي است و هيچگاه او را ترک نخواهند کرد.
با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد