کجای دنیا دختر به خواستگاری پسر می‌رود؟

زندگي ايده آل/ در اکثر جاهاي دنيا عرف است که مردها با کمال احترام و تشريفات ويژه به خدمت خانواده دختر برسند و از او خواستگاري کنند اما ما گفتيم اکثر کشورها نه همه جاي دنيا چراکه جاهايي دورتر از محل زندگي‌مان هستند که هيچ پسري به خواستگاري دختر نمي‌رود بلکه آنها در خانه مي‌مانند تا دختري آنها را براي همسري برگزيند. در اينجا فرهنگ‌هاي عجيب برخي مناطق در جهان که در آنجا خانم‌ها به خواستگاري آقايون مي‌روند را بخوانيد.

مراکش
شنا، برخلاف جريان
مراکش يا مغرب کشوري است در شمال غربي آفريقا و مسلمان که درصد بيشتري از جمعيت کشور را زنان تشکيل مي‌دهند. زنان مراکشي بسيار صبور و پرکارند و تقريبا مي‌توان گفت لحظه‌اي استراحت نمي‌کنند و به دنبال رفع و رجوع کارها و مشکلات خانواده‌اند اما زنان آن ويژگي ديگري هم دارند و آن اينکه خودشان مرد آينده خود را انتخاب مي‌کنند و به خواستگاري او مي‌روند. تحليلگران به تازگي اعلام کردند که تعداد خواستگاري دختران مراکشي در چند سال اخير افزايش چشمگيري داشته است تا جايي که آنها به دنبال دلايل اين افزايش هستند.خانم‌ها در مراکش از چند سال پيش با شکستن سنت‌ها خودشان پيشقدم شده و به خواستگاري پسرها مي‌روند.
دخترها در مراکش با رسيدن به خدمت مادر پسر مورد نظرشان از ويژگي‌هاي خود اعم از خانه‌داري، دستپخت و مهارت‌هاي زندگي‌شان تعريف مي‌کنند و مادران با مشورت پسران‌‌شان نتيجه‌گيري مي‌کنند که آيا اين دختر گزينه مناسبي براي انتخاب آنها هست يا خير. در تحقيقاتي که در چند سال اخير در مراکش صورت گرفته مردها استقبال خوبي از خواستگاري دخترها داشته‌اند چراکه دست آنها براي انتخاب بازتر است. زن‌ها در مراکش بر اين باورند که درخواست ازدواج آنها از مردها به هيچ وجه مايه سرافکندگي آنها نيست. آنها مي‌گويند که اسلام دين برابري است و زن و مرد در همه چيز برابرند بنابراين آنها هم حق دارند که فرد موردعلاقه خود را انتخاب و به او درخواست ازدواج بدهند. آنها مي‌گويند هيچ وقت سنت‌ها نبايد دست و پاي ما را ببندد. در مراکش تنها مرداني که از ظاهر و وضعيت مالي خوبي برخوردار هستند از درخواست ازدواج خانم‌ها عصباني مي‌شوند.

گينـه
من تو را انتخاب مي‌کنم
جمهوري گينه بيسائو کشوري در آفريقا که زماني الگوي آفريقا براي توسعه بود، در زمره فقيرترين کشورهاي جهان قرار دارد.در اين قسمت از دنيا هم اين دختران هستند که همسر آينده خود را انتخاب مي‌کنند. آنها پيشنهاد خود را کاملا علني با آوردن يک ظرف ماهي سرخ شده با روغن مخصوص و سس خوش‌طعم قرمز رنگي تزئين و با هماهنگي قبلي با مادر پسر به خدمت پسر مورد نظر مي‌رسند. در ضمن اينجا منطقه‌اي است که مردها در قبال اين درخواست هيچ قدرتي براي «نه» گفتن ندارند و بعد از مشورت با مادر خود درخواست دختر را قبول مي‌کنند. يعني آنها روز بعد براي گرفتن جواب خود با دسته گلي سفيد نزد داماد رفته و بعد از گرفتن جواب دسته گل را به او تقديم مي‌کنند.از آنجايي که گينه بيسائو کشوري بسيار فقير است و اکثر دختران حتي توان تهيه و پخت آن ماهي مخصوص و مرسوم را ندارند با يک شاخه گل سفيد به خواستگاري پسر مربوطه مي‌روند. در اين شرايط حتي مردهايي که شرايط و آمادگي لازم براي تشکيل خانواده را ندارند هم با توافقي بلندمدت بعد از پيدا کردن کار و تهيه ملزومات لازم زندگي با دختر وارد زندگي مشترک مي‌شوند. طبق تحقيقات انجام شده در اين منطقه 75درصد مردان و زنان از اين سبک ازدواج و زندگي رضايت دارند.

اوکراين
«لويو» شهر خواستگاري از مردان
بسياري از شهرهاي جهان داراي جمعيت متعادلي از زنان و مردان هستند اما شهري در جهان وجود دارد که طبق آخرين سرشماري ۸۵ درصد جمعيت آن را زنان تشکيل مي‌دهند. شهر لويو در غرب کشور اوکراين قرار داشته و طبق آخرين سرشماري صورت گرفته در اين کشور ، ۸۵ درصد جمعيت اين شهر تاريخي را زنان تشکيل مي‌دهند.کارشناسان جمعيت‌شناسي اوکراين علت وقوع چنين موضوعي در «لويو» اوکراين را عدم تمايل خانواده‌هاي اين شهر به داشتن فرزندان پسر عنوان کرده‌اند که در گذر زمان باعث بروز چنين مشکلي در اين شهر که همان نابرابري تعداد زنان و مردان در اين شهر است، شده است و همين نابرابري باعث شده تا دختران به خواستگاري پسران بروند.اختلاف زياد بين جمعيت زنان و مردان در اين شهر در سال‌هاي متمادي دليلي شده تا دختران منتظر انتخاب شدن نباشند و خودشان دست به کار شوند. رسم و رسومات در اين کشور به سادگي معروف است و به همين دليل بدون دردسر پيشنهاد خود را صريح در مقابل کسي که به او علاقه دارند مي‌گويند. اين شيوه ازدواج درست مثل شيوه خواستگاري کردن مردها از زن‌ها عادي و مرسوم است.

چيـن
زنان مقتدر موسوا
در قبيله‌اي عجيب در چين به نام موسوا زنان و دختران حاکمان اصلي محسوب مي‌شوند و روساي قبيله تنها از ميان زنان انتخاب مي‌شوند. اتفاق عجيب‌تر ميان مردم اين قبيله اين است که زنان با يکديگر کم حرف مي‌زنند. اين قبيله هزاران سال است که در صلح و صفا در ساحل درياچه لوگو در جنوب چين زندگي مي‌کنند ولي زنانش کمتر با هم صحبت مي‌کنند و صحبتي از پدر و پسر در اين قبيله وجود ندارد.
در اين قبيله زنان انتخاب مي‌کنند که با کدام مرد ازدواج کنند و در حقيقت ازدواج رسمي ندارند. دختران اين منطقه حرف اول و آخر را براي ازدواج و انتخاب همسر خود مي‌زنند و مردان پس از ازدواج در خانه زنان زندگي مي‌کنند. در اين قبيله حرف اول را زنان مي‌زنند و هنگام مراسم ازدواج همه شروط و انتخاب و تصميم‌گيري‌ها توسط زنان اتخاذ مي‌شود.

شيکاگو
در شيکاگو هم چند سالي است که دخترها گوي سبقت را در خواستگاري کردن از پسران ربوده‌اند. دختران اين شهر از ايالات‌متحده هم بر اين باورند که ما هيچ اعتقادي به اينکه حتما بايد پسر از ما درخواست ازدواج کند، نداريم. دوست داشتن فرد مورد نظر و شغل مرد براي دخترهاي اين شهر بيش از هر چيز اهميت دارد تا آنجا که آنها بعد از شناخت طولاني‌مدت پسر مورد نظرشان تحقيقات گسترده‌اي درباره شغل و پيشينه کاري او انجام مي‌دهند و بعد از تصميم براي خواستگاري، با حلقه‌اي نقره‌اي‌رنگ و ساده به او پيشنهاد ازدواج مي‌دهند. در اين درخواست هرگاه پسر مورد نظر تمايلي به پذيرفتن درخواست ازدواج نداشته باشد حلقه را رد کرده و روز بعد با گل سرخي براي دلجويي به ديدن خواستگار خود مي‌رود. اين روش ازدواج چند سالي است که رواج بسياري بين پسران و دختران ايالات‌متحده پيدا کرده و هنوز هم تعداد خواستگاران دختر بيشتر از خواستگاران پسر است.

اسکاتلند
خواستگاري در سال کبيسه
سال کبيسه سالي است که ما ايراني‌ها هر 4 سال يک‌بار مهمان آن هستيم اما همين سال کبيسه براي کشوري چون اسکاتلند بسيار ويژه است که در قرن يازدهم، ملکه مارگارت به دخترها اجازه داد که در صورت تمايل‌شان از پسر مورد نظرشان، درخواست ازدواج کنند. ملکه مارگارت اين رسم را در تاريخ 29 فوريه يک سال کبيسه رواج داد. بر اساس همين روايت و تاريخ دخترها هر 4 سال يک‌بار به خواستگاري پسر مورد علاقه‌شان مي‌روند. البته چندي بعد، رسم شد که اگر آن پسر پيشنهاد دختر را قبول نکند، مجبور است که در عوض يک دست پيراهن و يک جفت دستکش بچگانه براي دختر بخرد تا کينه را از دل او پاک کند!
دخترها مي‌توانستند از نظر قانوني بعد از رسيدن به 12 سالگي و پسرها بعد از رسيدن به 14سالگي ازدواج کنند، گرچه ازدواج در آن سنين به ندرت انجام مي‌شد ولي بعد از شروع سال 1929،‌ سن قانوني ازدواج به 16 سالگي افزايش پيدا کرد. در کشور اسکاتلند، رضايت و اجازه والدين به هيچ وجه لازم و ضروري محسوب نمي‌شود. در نتيجه اگر در کشوري دختر و پسري قبل از رسيدن به 18 سالگي قادر به گرفتن رضايت و اجازه پدر و مادرشان نمي‌شدند، به کشور اسکاتلند مي‌رفتند تا در آنجا به عقد يکديگر درآيند.

---

بازار

---

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar