برگی از تاریخ/ از نقش تعیین‌کننده کاروان اسراء در کربلاء چه می‌دانید؟

این ‌هم «لَا أَفِرُّ فِرَارَ الْعَبِید» ضبط شد هم «لَا اقِرُّ اقْرارَ الْعَبید» ضبط شد؛ یعنی من نه دست تسلیم دارم نه پای فرار؛ من دست مذلت و دست تسلیم ندارم.

«لَا اعْطیکمْ بِیدی اعْطاءَ الذَّلیل»؛ یعنی اگر شما سر ما را بگیرید، باز ما عزیزانه جان دادیم نه ذلیلانه.

سخن از فرار نبود؛ حضرت برای اینکه زنده بماند سخن نگفت، تمام تلاش حضرت برای این بود که دین را زنده کند.

 قسمت مهم خاورمیانه را جریان کربلا روشن کرد؛ یعنی اگر امام حسین(ع، اهل بیت را به همراه نمی‌برد، این نهضت ناقص بود و فقط در همان بصره و کوفه خلاصه می‌شد و دیگر به شام نمی‌آمد، امویان شام و فاصله بین شام و مدینه هم آشنا نمی ‌شدند.

حضرت هرگز اجازه نمی ‌داد که حضرت زینب(س) و سایر زن‌ها و بچه‌ها به روستاهایی پناه ببرند که اسیر نشوند، چون برنامه این بود که کار با اسارت اینها حل شود.

حضرت هرگز اجازه نمی ‌داد که اهل بیت پیامبر(ص) را به جای دیگر ببرند که اسیر نشوند؛ مسئله «انَّ اللَّهَ شاءَ انْ یراهُنَّ سَبایا»(خداوند می‌خواند اینها را اسیر مشاهده کند) هست.

منبع: سخنرانی آیت‌الله العظمی جوادی آملی در محرم ۱۳۹۷