هجوم ملخها به زخم خشکسالی خراسانشمالی

ایرنا/ مراتع خشکیده، سفرههای خالی از باران و آسمان بیرحم، صحنهای غمانگیز از نبرد نابرابر طبیعت را در خراسان شمالی به نمایش گذاشتهاند؛ نبردی که در آن کشاورز تنهاست و ارتش بیاحساس ملخ با دهانهایی همیشه گرسنه تا پشت در باغها و مزارع آمده است.
این روزها بوی عجیبی از دشتهای خراسان شمالی میآورد؛ نه بوی خاک تازهزده کشاورز و نه عطر سبزینگی بارانخورده است.
این بار، بوی هجوم است؛ بوی بالهای تیز و بیقرار ملخهایی که از کوه پایین آمدهاند و دشتها را به جولانگاه خود بدل کردهاند.
در سرزمین خستهای که هر سال سهم کمتری از آسمان میبرد، حالا زمین هم دیگر پناه نیست. خشکسالی که ریشههای امید را سست کرده بود، امروز ارتشی از ملخها را به قلب مزارع کشانده است.
اینها نیامدهاند که فقط بخورند؛ آمدهاند تا ببلعند، تا تمام حاصل دستان پینهبستهای را که به برکت خاک ایمان داشتند را نابود کنند.
تصویر تلخی است؛ دشتهایی که هنوز ساقههاشان از خاک سر برنیاوردهاند، اکنون زیر پای هزاران هزار حشره در هم میشکنند.
گندمهای جوان در برابر این یورش بیرحمانه هیچ سلاحی ندارند و کشاورز، همان که روزی امیدش را در خاک کاشت، حالا با نگاه مات و لبهای خشک فقط تماشا میکند؛ تماشای کابوسی که واقعی است.
اینجا خراسان شمالی است، جایی که طبیعت، دلخستهتر از همیشه، زخم دیگری بر تنش نشسته است. دیگر باران نمیبارد، زمین نمیروید و حالا ملخ هم میتازد.
در این غبار، نه فقط گندم که "امید" دارد میسوزد و این قصه، فقط داستان چند حشره نیست؛ روایتی است از فراموششدگی، از دستهای بیپناهی که حتی طبیعت هم پشتشان را خالی کرده است.
فقر مراتع، سفرهای برای یورش ملخها
ملخها، نه با نفرت آمدهاند و نه با قصد و نیت شر. گرسنهاند و تشنهاند. و طبیعت لخت و بیرمق استان، چیزی برای آنان ندارد جز مسیرهایی به سمت مزارع و باغها.
مدیر حفظ نباتات سازمان جهاد کشاورزی خراسان شمالی با چشمانی نگران میگوید: کانونهای ملخ در مراتع صفیآباد، بجنورد و شیروان شناسایی شدهاند و تاکنون مبارزه در سطح ۵۰۰ هکتار از منابع طبیعی استان انجام شده است.
تاکنون مبارزه در سطح ۵۰۰ هکتار از منابع طبیعی استان انجام شده است
اما آنچه نگرانکنندهتر از وسعت فعلی است، پیشبینی آینده است؛ وقتی خشکسالی با دندانهای تیز خود همه سبزینگی کوه و دشت را بلعیده، دیگر چه جایی میماند جز مزارع مردم؟
ملخها مهاجماند، بله. اما بیهویت نیستند. آنها سالهاست که در ارتفاعات استان زمستانگذرانی میکنند و با آمدن بهار، باید سبزهها و علفهای کوهستان را بجوند و برگردند.
اما امسال باران نبارید، علف نرویید و حالا آنها به مزارع گندم و جو خزیدهاند به زمینهایی که قوت شبانه هزاران خانواده به آن وابسته است.
امید میثاق، هشدار میدهد: اکنون حرکت ملخها از مراتع به سمت مزارع و باغهای شیروان آغاز شده و اگر اقدامی بهموقع صورت نگیرد، باید منتظر خسارات بیشتر بود.»
فریاد خاموش کشاورزان؛ نان، قربانی سکوت
کشاورزان خستهاند، دلنگراناند و زمین را که به هزار زحمت آماده کردهاند، حالا باید با چشمهای نگران به آسمان نگاه کنند، نه برای باران که برای سایه سیاه ملخهایی که دانه به دانه زحماتشان را میبلعند.
یکی از کشاورزان منطقه قوشخانه شیروان میگوید: سال گذشته، باران کم بود، کود نایاب، حالا هم ملخ. از کی باید دفاع کنیم؟ از آسمان بیبار؟ از زمین خشک؟ یا از حشراتی که از بیپناهی ما سوءاستفاده کردهاند؟
هشدار عمومی؛ هر چشم یک دیدهبان باشد
مدیر حفظ نباتات سازمان جهاد کشاورزی خراسان شمالی از چوپانان، کوهنوردان، طبیعتگردان و روستاییان میخواهد که در صورت مشاهده هر نوع تجمع یا حرکت غیرعادی ملخ، فورا موضوع را به جهاد کشاورزی اطلاع دهند، چرا که در این بحران هر چشم یک دیدهبان است و هر بیتوجهی میتواند فصلی از خرابی و گرسنگی را رقم بزند.
در صورت مشاهده هر نوع تجمع ملخ، موضوع را به جهاد کشاورزی اطلاع دهید
با وجود همه این نگرانیها، هنوز امید باقی است و اگر مردم همراه شوند، اگر دستگاههای متولی از هماکنون اقدام کنند، اگر هشدارها جدی گرفته شود، میتوان سفرههای سبز را از دهان این لشکر گرسنه نجات داد.
اما اگر سکوت شود، اگر هشدارها نادیده گرفته شود، اگر همراهی مردم جدی گرفته نشود، شاید روزی برسد که بر سر شالی خالی از نان بنشینیم و بپرسیم: «چه شد که از طبیعت شکست خوردیم؟»
خراسان شمالی با اقلیم نیمهخشک، سالهاست با بحران آب و کاهش بارندگی روبهرو است و اگر این اندک زمین حاصلخیز نیز حفظ نشود، فردای ما پر از قفسههای خالی خواهد بود.