رقص قوچ‌های خراسان شمالی در موسم مستی

ایرنا/ بجنورد– ایرنا– نیمه‌های آبان که از راه می‌رسد، کوهستان‌های سنگی و بادخیز خراسان شمالی بوی عشق می‌گیرند و این روزها، قوچ‌های اوریال  سلاطین مغرور و نجیب کوهستان سر از خفا برمی‌آورند و در هوای پرطنین کوه، مست از غریزه و حیات، رقص عشق خود را آغاز می‌کنند.

به گزارش ایرنا، سرمای ملایم پاییز، مه صبحگاهی را در دره‌ها می‌پراکند و آفتاب کم‌رمق، بر شانه‌های صخره‌ها می‌تابد؛ گویی طبیعت در انتظار اتفاقی بزرگ است.

---

بازار

---

در دل کوه‌های استان از بجنورد تا اسفراین صدای سم‌ها بر سنگ می‌پیچد. قوچ‌ها، با شاخ‌های منحنی و هیبتی باشکوه بر بلندی‌ها می‌ایستند و چشم به دشت می‌دوزند.

آن‌ها در جست‌وجوی میش‌هایی هستند که نشانه آغاز فصلی نو در زندگی‌شان است. هر حرکتشان، از چرخش آرام سر گرفته تا شتاب ناگهانی بر فراز تپه‌ها پر از معناست؛ سرشار از غرور، هیجان و تمنای ادامه نسل.

کوهستان در این روزها به صحنه رقابتی دل‌انگیز بدل می‌شود. قوچ‌ها، با غرشی کوتاه و نگاهی پرچالش، به هم نزدیک می‌شوند.

لحظه‌ای بعد، صدای کوبش شاخ‌ها بر هم، پژواک کوهستان را می‌لرزاند. نبردی نه برای مرگ، بلکه برای عشق. این ضربه‌ها، نه از خشونت که از شیدایی است؛ از غریزه‌ای که میلیون‌ها سال در ژن طبیعت حک شده است.

هنگامی که برنده، سرفراز و پرغرور از میدان بیرون می‌آید، طبیعت گویی نفسی از سر رضایت می‌کشد.

اما این نمایش باشکوه عشق و زندگی، در سکوت کوهستان، همیشه بی‌خطر نیست و در پس زیبایی، سایه‌ای سیاه از بی‌رحمی انسان در کمین است.

شکارچیانی که با طمع و تفنگ، ساکنان بی‌دفاع کوهستان را نشانه می‌روند، گاه پیش از آنکه صدای عاشقانه میش در دره بپیچد، صدای شلیک گلوله، سکوت و عشق را یک‌باره می‌درد.

تهدید قوچ های اوریال در فصل سرمستی

قوچی که لحظه‌ای پیش بر فراز تپه فریاد غرورش را سر داده بود، اکنون بی‌جان بر خاک می‌افتد؛ تصویری تلخ از نبرد نابرابر میان عشق و حرص انسان به نمایش درمی آید.

با این‌حال، هنوز همه چیز از دست نرفته است. هنوز انسان‌هایی هستند که در برابر این تاریکی ایستاده‌اند؛ محیط‌بانانی که شب و روز، در سرما و گرما، با پای پیاده بر بلندی‌ها گام می‌زنند تا نگذارند صدای حیات خاموش شود.

آنان، بی‌هیاهو و دور از نگاه‌ها، در برابر شکارچیان می‌ایستند و جان خود را سپر می‌کنند تا عشق در دل کوهستان زنده بماند.

خراسان شمالی، امروز یکی از امن‌ترین زیستگاه‌های قوچ و میش اوریال در ایران است؛ گنجینه‌ای زنده و بی‌بدیل از تنوع ژنتیکی، که به همت این فرشتگان سبزپوش، هنوز طنین زندگی در آن شنیده می‌شود.

در کوه‌های "سارمرز"، "پیش‌قلعه" و "سالوک"، هنوز می‌توان رد سم‌هایی را دید که از عشق و حیات سخن می‌گویند، ردهایی که یادآور نبض تپنده زمین است؛ نشانه‌هایی از تداوم زیست در جهانی که هر روز از طبیعت فاصله می‌گیرد.

قوچ‌های خراسان شمالی، تنها یک گونه جانوری نیستند؛ آنان نمادی از استقامت، شجاعت و زیبایی‌اند. نمادی از رابطه لطیف میان زمین و زندگی، که اگر شکسته شود، توازن هستی نیز فرو می‌ریزد.

در آبان خراسان شمالی، وقتی مه بر قله‌ها می‌نشیند و صدای باد از میان سنگ‌ها می‌گذرد، زندگی با لطیف‌ترین زبانش سخن می‌گوید و در این فصل، عشق معنا می‌گیرد و طبیعت روح خود را تازه می‌کند.

این‌جاست که انسان باید در برابر عظمت حیات، اندکی سکوت کند، تفنگ را زمین بگذارد و فقط تماشا کند. شاید آن‌گاه دریابد که هر اوریال، هر میش، و هر قطره حیات، انعکاسی از روح خود اوست.

قوچ اوریال نماد زیست محیطی خراسان شمالی

قوچ اوریال، نماد زیست محیطی استان است، پارک ملی سالوک و ساریگل اسفراین محل زیست این نوع قوچ در کشور است و می توان قوچ اوریال این ۲ منطقه را خالص ترین قوچ از نظر ژن دانست.

معاون طبیعی اداره کل حفاظت محیط زیست خراسان شمالی در این باره از تشدید نظارت‌های محیط‌بانان در فصل قوچ مستی خبر داد.

روح الله لایق اظهار کرد: مناطق کوهستانی و تپه ماهورهای استان، زیستگاه قوچ و میش اوریال است، این گونه ارزشمند و زیبا در عرصه های شهرستان های مختلف استان زیست دارد.

وی افزود: در این فصل، گشت‌ها و نظارت‌های محیط‌بانان تشدید شده است تا از شکار جلوگیری شود در این زمینه از توان نیروهای مختلف استفاده شده است.

معاون طبیعی اداره کل حفاظت محیط زیست خراسان شمالی گفت: ورودی و خروجی دره‌ها بیش از پیش مورد نظارت و کنترل قرار می‌گیرد و گشت زنی‌ها افزایش می یابد تا امنیت لازم در زیستگاه‌ها تامین شود.

سرمستی اوریال‌ها در کوه‌های خراسان شمالی، تنها داستانی از غریزه و بقا نیست؛ سرودی است از عشق و امید، در سرزمینی که هنوز می‌تپد.

رقص عشق آنان بر لبه مرگ، یادآور این حقیقت است که زندگی، حتی در سخت‌ترین سنگلاخ‌ها، باز هم می‌روید؛ اگر انسان به جای شلیک، به عشق گوش دهد.

در خراسان شمالی ۵۶ گونه پستاندار از ۱۹۷ گونه موجود در کشور، ۱۵۰ گونه پرنده از ۵۳۲ گونه موجود، ۶۸ خزنده از ۲۲۸ گونه، چهار گونه دوزیست از ۲۰ گونه و هشت گونه ماهی و آبزی از مجموع ۱۶۰ گونه آبزی موجود در کشور زیست می کنند.

برخی از این گونه ها نظیر یوزپلنگ، پلنگ، بالابان، و کرکس مصری در طبقه بندی اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) در رده‌های بحرانی و در حال انقراض قرار دارند.