نگاه کوتاهی به قانون «کپی رایت» در موسیقی

آخرین خبر/ کپی رایت نوعی حفاظت قانونی از آثار ادبی، علمی و هنری و موسیقیایی است. این آثار به هر صورت که عرضه شده باشند، در صورتی که دارای ماهیتی قابل درک باشند (یعنی دیده، شنیده یا لمس شوند.) شامل این حمایت خواهند بود.

اگر این اثر یک مقاله، نمایشنامه، ترانه، یک حرکت جدید در رقص باشد و دارای ماهیتی قابل درک باشد شامل این قانون می شود.
قانون کپی رایت به آفریننده اثر اجازه میدهد تا از حقوق انحصاری تکثیر اثر، اقتباس در شیوه بیان نو (مانند به فیلم تبدیل کردن یک رمان)، پخش و نمایش عمومی اثر استفاده کند. انحصاری به این معنا است که تنها آفریننده اثر، نه کسی که به نحوی به اثر دسترسی دارد، می تواند از این حقوق استفاده کند. این قانون از زمانی که اثری هنری شکل ملموس به خود گرفت شامل می شود.

---

بازار

---

کپی رایت در موسیقی:

برای یک اثر موسیقیایی نیز این قانون همانند دیگر آثار هنری وجود دارد و از زمان انتشار آن اثر و پخش فیزیکی آن برای پخش در رسانه های عمومی اعم از رادیو و تلویزیون و اماکن عمومی مانند رستوران ها و هتل ها و یا حتی آسانسورها هر یک قانون مربوط به خود را دارا میباشد و تمام این قوانین در جهت حفظ حقوق مادی و معنوی صاحب اثر میباشد.

در یک قطعه موسیقی چندین آفریننده نقش دارند از جمله آهنگساز، نوازندگان و شاعر و تمامی هنرمندانی که به سرانجام رسیدن آن اثر هنری مبادرت ورزیده اند و هر کدام حق و حقوق ویژه ی خود را دارند و این قانون شامل حال تمامی آن افراد است. 

در یک گروه موسیقی توصیه می شود موافقت نامه ای بین اعضا امضا شود تا مشخص شود، چه حقوقی را هر شخص متصرف میباشد. (مثلا تنظیم کننده، ترانه سرا، نوازنده و غیره) و یا در صورت خارج شدن یکی از اعضا ادامه فعالیت گروه به چه صورتی ادامه یابد.

حقوقی که قانون کپی رایت به صاحب اثر موسیقی اعطا می‌کند:

حق تکثیر: صاحب اثر می‌تواند از اثر خود به تعداد نامحدود کپی تهیه کند.
حق توزیع: صاحب اثر می‌تواند اثر خود را به صورت فیزیکی یا دیجیتال به دیگران بفروشد یا به صورت رایگان در اختیار آنها قرار دهد.
حق اجرا: صاحب اثر می‌تواند اثر خود را به صورت زنده اجرا کند یا به دیگران اجازه دهد تا آن را اجرا کنند.
حق اقتباس: صاحب اثر می‌تواند اثر خود را به شکل دیگری مانند فیلم، تئاتر یا کتاب تبدیل کند.

چگونگی استفاده مجاز از موسیقی‌های کپی رایت شده:

در برخی موارد می‌توان بدون مجوز از موسیقی‌های کپی رایت استفاده کرد. این موارد شامل موارد زیر می‌شود:
استفاده عادلانه: استفاده عادلانه به معنای استفاده از اثر در چارچوب نقد، تفسیر، پژوهش، آموزش یا خبررسانی است.
مجوزهای عمومی: برخی از آثار موسیقی تحت مجوزهای عمومی مانند مجوز کریتیو کامنز منتشر می‌شوند. این مجوزها به دیگران اجازه می‌دهد تا با رعایت شرایط خاصی از اثر استفاده کنند.
آثار فاقد حق کپی رایت: آثار موسیقی که در مالکیت عمومی هستند، فاقد حق کپی رایت هستند و می‌توان آزادانه از آنها استفاده کرد.

نکته مهم: کلیه آثار موسیقی و ضبط های موسیقی، از زمان پیدایش به مدت ۵۰ سال شامل کپی رایت هستند (این عدد در کشورهای مختلف، متفاوت است). برای نمونه شما می خواهید اجرایی از قطعه چایکوفسکی را ضبط و منتشر کنید، چون بیش از هفتاد سال از مرگ چایکوفسکی می گذرد، می توانید این قطعه را بدون پرداخت هیچ مبلغی به وراث و یا ناشرین این آهنگساز منتشر کنید.

راه‌ های قانونی برای استفاده از موسیقی:

خرید موسیقی: شما می‌توانید موسیقی را از طریق فروشگاه‌های آنلاین یا فیزیکی خریداری کنید.
استریم موسیقی: شما می‌توانید موسیقی را از طریق سرویس‌های استریم مانند Spotify یا Apple Music استریم کنید.

در پایان ذکر این نکته ضروری است که رعایت قانون کپی رایت برای احترام به حقوق صاحبان اثر و حمایت از خلاقیت آنها و ایجاد انگیزه برای استعدادشان ضروری و لازم الاجراست.

نویسنده: رویا قندهاری

به پیج اینستاگرامی «آخرین خبر» بپیوندید
instagram.com/akharinkhabar