شیرخوارگاه «شبیر»

ایرنا/ شیرخوارگاه «شبیر» نخستین شیرخوارگاه ایران که سال‌هاست میزبان کودکانی با شرایط متفاوت، از سندروم داون و بیماری پروانه‌ای گرفته تا نارس و کاملاً سالم. اینجا خانه‌ای موقت است، اما برای بسیاری از این نوزادان و خردسالان همان چیزی است که جهانشان را می‌سازد. هرکدام سرنوشتی متفاوت دارند، اما یک نیاز مشترک دارند : دیده شدن، لمس شدن و حس تعلق داشتن.

وقتی وارد اتاق‌ شدم سکوت و آرامشی متفاوت احساس کردم. کودکان مشغول بازی با عروسک هایشان بودند تا برای خودشان یک فضای خصوصی و امن بسازند. عروسک‌ها تنها اسباب‌بازی نیستند؛ آینه‌ای‌ تمام قدی است که کودک خودش را در آن می‌بیند. تجربه ای کوچک و پایه‌ای برای اعتماد، کنجکاوی و کشف جهان در آینده است. نگاه‌های پرحس و حرکات آرام دست‌ها، انسانیّت خام و بی‌دفاع را تداعی می‌کند. این لحظات کوچک در روان‌شناسی شخصیت اهمیت زیادی دارند و همین‌جاست که کودک کم‌کم یاد می‌گیرد «من چه کسی هستم؟» و «دیگری کیست؟ و اولین تصویر ذهنی‌ از خود و جهان پیرامونش شکل می‌گیرد. کودک هنوز یاد نگرفته از خود دفاع کند، اما بدن و نگاهش امید، کنجکاوی، ترس، دلبستگی و نیاز به آغوش را بیان می‌کند. رشد شخصیت و امنیت عاطفی کودک، چیزی نیست که بتوان آن را تنها تجربه کرد؛ این یک مسئولیت جمعی است، یک دغدغه انسانی. در این مجموعه عکس، چهره هیچ کودکی مشخص نیست؛ چون هدف من نمایش ظاهر نبود، بلکه بازتاب هویت، احساس و دنیای درونی آن‌ها بود. این عکس‌ها نه برای ترحم گرفته شده‌اند، نه برای حسرت؛ بلکه برای یادآوری‌اند. یادآوری اینکه حتی کودکانی که با نابرابری آغاز کرده‌اند، حق دارند جهان را از زاویه‌ای امن و پرامید تجربه کنند. حق دارند عشق، مراقبت و فرصت رشد داشته باشند. و ما بزرگ‌ترها باید این فضا و امکان را برایشان فراهم کنیم. این مکان فقط برای نگهداری کودکان نیست؛ خانه‌ایست برای تولد هویت، آغاز اولین روابط عاطفی و شکل‌گیری شخصیت. حتی در شرایط دشوار، کودکان اینجا فرصت تجربه امنیت، تعلق و عشق را پیدا می‌کنند. تجربه‌ای که پایه سلامت روان، اعتماد و خلاقیت آن‌ها در آینده خواهد بود.

🔹"آخرین خبر" در روبیکا
🔹"آخرین خبر" در ایتا
🔹"آخرین خبر" در بله

---

بازار

---