دانشمندان یک گونه تازه کشف شده در اعماق اقیانوس را «تاریکی» نامگذاری کردند

گودال آتاکاما، که تا ۸۰۰۰ متر زیر سطح اقیانوس آرام فرو می‌رود، بخشی از منطقه هادال است که با فشار شدید، دمای نزدیک به انجماد و تاریکی کامل مشخص می‌شود. با وجود این شرایط سخت، محل زندگی اشکال منحصر به فردی است که با محیط سخت آن سازگار شده‌اند.

گونه Dulcibella Camanchaca موسوم به «تاریکی» چیست؟

به نقل از اکونومیک‌تایمز، Dulcibella camanchaca در خانواده Eusiridae طبقه‌بندی شده است و نشان‌ دهنده یک گونه تازه شناسایی شده است. دی‌ان‌ای ترکیب ژنتیکی متمایز آن تأیید شده و مورفولوژی یا ریخت‌شناسی، آن را از سایر دوزیست‌های منطقه متمایز می‌کند.

کارولینا گونزالس(Carolina González)، اقیانوس‌شناس دانشگاه کنسپسیون و یکی از نویسندگان این تحقیق، می‌گوید: تلاش مشترک و رویکرد یکپارچه این مطالعه، Dulcibella camanchaca را به‌عنوان گونه‌ای جدید تایید کرد.

نام سرده، Dulcibella است و از سنت ارجاع شخصیت‌های رمان اسپانیایی قرن هفدهم دن کیشوت پیروی می‌کند. نام گونه، «camanchaca»، به معنی «تاریکی» در زبان‌های بومی منطقه است که منعکس کننده زیستگاه این گونه در اقیانوس عمیق و بدون نور است.

چگونه «تاریکی» در اعماق پر چالش زنده می‌ماند؟

Dulcibella camanchaca با اندازه کمتر از چهار سانتی متر، بزرگ‌تر از نزدیک‌ترین خویشاوندان خود است و ویژگی‌های منحصر به فردی مانند زائده‌های شکاری به نام gnathopods را داراست که برای شکار موجودات کوچک‌تر استفاده می‌شود. برخلاف دوجورپایان که معمولا در گودال‌ها یافت می‌شوند، این گونه به‌طور فعال سایر دوجورپایان را شکار می‌کند و نقش مهمی در شبکه غذایی اعماق دریا بازی می‌کند.

یوهانا وستون(Johanna Weston)، بوم‌شناس و نویسنده این مطالعه می‌گوید: Dulcibella camanchaca یک شکارچی با شنای سریع است که در زبان مردمان منطقه به‌عنوان «تاریکی» نامگذاری شده است تا نشان‌دهنده اقیانوس عمیق و تاریکی باشد که از آن، آمده است.

رنگ کم رنگ این گونه، یک ویژگی رایج در گونه‌های اعماق دریا است که توانایی آنها را برای رشد در محیط سیاه و سفید افزایش می‌دهد. کشف آن نشان‌دهنده استراتژی‌های تکاملی متنوعی است که اشکال حیات برای سازگاری با زیستگاه‌های سخت به کار می‌گیرند.

گودال آتاکاما: کانون تنوع زیستی

گودال آتاکاما که در اثر برخورد صفحات تکتونیکی به وجود آمده است، از نظر فیزیکی از دیگر گودال‌های اقیانوسی جدا شده و یک اکوسیستم متمایز ایجاد کرده است. سطوح بالای رسوب و شرایط محیطی منحصربه‌فرد آن را به کانونی برای گونه‌های بومی از جمله دوجورپایان، حلزون‌ماهی‌ها و اژدهای گِلی تبدیل کرده است.

یافته‌هایی مانند Dulcibella camanchaca به درک ما از اکوسیستم گودال که تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده است، می‌افزاید. منطقه هادال که اعماق بین ۶۰۰۰ تا ۱۱ هزار متر را در بر می‌گیرد، به دلیل دور بودن و شرایط شدید حاکم بر آن بسیار سخت و چالش برانگیز است.

پیامدها برای تحقیقات آینده و حفاظت

این کشف بر اهمیت اکتشاف در اعماق اقیانوس تاکید می‌کند. محققان از یک وسیله نقلیه فرودگر که یک سکوی تخصصی و بدون اتصال است برای جمع‌آوری نمونه‌ها از گودال استفاده کردند. این فناوری برای مطالعه محیط‌های سخت زیر آب بسیار مهم است.

درک حیات در محیط‌های سخت مانند گودال آتاکاما نه تنها تنوع زیستی زمین را نمایان می‌کند، بلکه درکی در مورد پتانسیل حیات در سیارات دیگر، مانند قمرهای اروپا یا انسلادوس، ارائه می‌دهد.