ماجرای «ویجر ۱» و فرا زمینی ها

بيگ بنگ/ فضاپيماي ويجر ۱ که در سپتامبر سال ۱۹۷۷ به فضا پرتاب شد و هم اکنون در فضاي ميان ستاره اي قرار دارد، صفحه‌ ي گرامافوني زريني را با خود حمل مي‌کند که حاوي ۱۱۶ تصوير و چندين پيام صوتي به ۵۰ زبان گوناگون دنيا از جمله فارسي براي موجودات فرازميني روي آن ضبط شده است. آيا موجودات فرازميني مي‌توانند اين محموله را دريافت کنند؟ اگر دريافت کنند مي‌توانند آن را بازسازي کنند؟ اگر بازسازي کنند مي‌توانند معني پيام‌ها را دريابند؟ براي مثال آيا مي‌توانند پيام فارسي که شعري از سعدي است را دريابند؟ «بني آدم اعضاي يک‌ پيکرند/ که در آفرينش ز يک گوهرند – چو عضوي به درد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار»(اين پيام را از اينجا دانلود کنيد) موجودات فرازميني بايد بسيار هوشمندتر از انسان‌ها باشند تا بتوانند معني چنين پيامي را درک کنند زيرا غالب انسان‌ها خود از فهم آن بازمانده‌اند. اما آيا اين پيام‌ها فقط براي موجودات فرازميني طراحي شده است؟ ويجر ۱ با نزديک‌ترين ستاره‌اي که در نزديکي مسيرش قرار دارد ۴۰ هزار سال فاصله دارد. به اين معني که محتمل‌ترين شانس رويارويي ويجر با موجودات هوشمند تا کمتر از ۴۰ هزار سال ديگر رخ نمي‌دهد. اگر بسياري از احتمالات ديگر را هم در کنار يکديگر قرار دهيم اساساً احتمال پيدا کردن ويجر به دست موجود هوشمند فرازميني به صورت چشمگيري کاهش مي‌يابد. اما اين لوح‌هاي زرين بخشي از تاريخ و تمدن بشر را در خود نهان دارند که آن‌ها را به‌طور بالقوه‌ ارزشمند مي‌کند. تصور کنيد که انسان‌ها در آينده خودنسل‌ کشي نکردند و محيط زيست خود را نابود نکردند و از دست يکديگر جان سالم به‌در بردند. در اين صورت ممکن است طي هزاران سال آينده به‌چنان فناوري دست يابند که فواصل نجومي را بسيار سريع‌تر از آنچه امروز شاهدش هستيم طي کنند. اگر چنين شود شايد نخستين يابنده‌ي ويجر٬ خود انسان‌ها باشند! شما هم ديدگاه خود را بيان کنيد…