ارتباط جالب اخلاق و حجم ماده خاکستری مغز

مهر/ يک مطالعه جديد نشان مي دهد که افرادي که استدلال هاي اخلاقي در آنها بيشتر است، در مقايسه با کساني که سطوح پايين تري از اخلاق را از خود بروز مي دهند، حجم بالايي از ماده خاکستري مغز را دارا هستند که مرتبط به رفتار اجتماعي، تصميم گيري و پردازش در هنگام بحث و مناقشه است. دکتر هنگي رائو، استاديار و متخصص تصويربرداري مغز و اعصاب و روانپزشکي در دانشکده پزشکي پرلمن در دانشگاه پنسيلوانيا، به همراه همکارانش يافته هاي خود را در مجله پلوس وان منتشر نمود. استدلال اخلاقي به عنوان يک فرايند تفکر تعريف مي شود که براساس آن انسان در تعيين درست يا غلط بودن يک چيز در شرايط معين به چالش کشيده مي شود. پيش تر، در اواسط قرن ۲۰، پژوهشي توسط روانشناس لارنس کولبرگ انجام شد که نشان داد با بلوغ و رشد عملکرد شناختي در انسان، مراحل مختلف استدلال اخلاقي کشف مي شود. اما رائو و همکارانش مي گويند، هيچ پژوهشي به بررسي ساختار مغز در مراحل مختلف استدلال اخلاقي نپرداخته است. بنابراين، براي پر کردن اين شکاف، تيم تحقيقاتي فوق ٦٧ دانشجوي ۲۴-۳۳ ساله کارشناسي ارشد مديريت بازرگاني (MBA) در دانشکده وارتون در دانشگاه پنسيلوانيا را مورد مطالعه قرار دادند. ديانا رابرتسون، يکي از محققان اين مطالعه مي گويد: دانشجويان MBA نامزد ايده آل براي اين کار بودند، زيرا برنامه درسي آن ها در دانشگاه وارتون به مسائل تصميم گيري اخلاقي و استدلال مي پردازد؛ هدف ما از اين مطالعه بررسي اين مطلب بود که آيا مراحل استدلال اخلاقي در معماري ساختاري مغز منعکس ميشود يا خير. در اين مطالعه مشخص شد که در مقايسه با دانشجوياني که سطوح پايين استدلال اخلاقي را دارا هستند، دانشجوياني که سطح بالايي از استدلال اخلاقي را داشتند، در قشر جلو مغز حجم زيادي از ماده خاکستري را داشتند. اين ناحيه از مغز مسئول ميانجيگري در ميان افکار متضاد و متناقض، انتخاب بين درست و غلط و پيش بيني عواقب احتمالي است.