شکار دو ابر سیاهچاله در نزدیکترین اختروش به زمین

بيگ بنگ/ گروهي از اخترفيزيکدانان و ستاره‌شناسان با استفاده از تصاوير دريافتي ِ تلسکوپ فضايي هابل، موفق به کشف دو ابر سياهچاله در مارکاريان ۲۳۱(Markarian231) ، نزديکترين اختروش به زمين شدند. اين يافته ها نشان مي­دهد که اختروش -هسته درخشان فعال کهکشانها – ممکن است ميزبان دو سياهچاله بسيار سنگين باشد، که در نتيجه ادغام کهکشانها به دام هم افتاده و دور يکديگر مي چرخند. ستاره شناسان شواهد آرشيوي هابل را که از اشعه فرابنفش ساطع شده از مرکز “مارکاريان ۲۳۱“ گردآوري شده بود، بررسي کردند. سپس دکتر يوجون لو از مرکز ملي مشاهدات اخترشناسي چين، مدلي از طيف آن کهکشان را طراحي کرده و به اين ترتيب آنها قادر به پيش‌بيني وجود سياه‌چاله‌هاي دوتايي در “مارکاريان ۲۳۱“ شدند. دکتر لو در اين باره گفت: « ما در رابطه با اين کشف بسيار هيجان زده ايم زيرا نه تنها وجود دو سياهچاله ­هاي دوتايي در “مارکاريان ۲۳۱“ را ثابت مي­کند، بلکه راهگشاي نويني براي دانشمندان است تا بتوانند با بررسي پرتوهاي فرابنفش ساطع شده از کهکشان‌ها اطلاعات بيشتري از سياه‌چاله‌هاي دوتايي بدست آورند.» زينيو داي، يکي از محققان دانشگاه اوکلاهاما نيز گفت: برخي از ساختارهاي اين جهان مانند کهکشان‌ها و خوشه‌هاي کهکشاني عظيم از طريق ادغام سيستم‌هاي کوچکتر به سيستم‌هاي بزرگتر شکل مي‌گيرند که سياه‌چاله‌هاي دوتايي حاصل از اين چنين ادغام‌هاي کهکشاني هستند. “مارکاريان ۲۳۱“ با نام ديگر UGC 8058، يک نوع کهکشان سيفرت* است که در سال ۱۹۶۹ به عنوان بخشي از يک تحقيق کهکشاني با پرتوهاي فرابنفش قوي کشف شد. اين کهکشان حدود ۶۰۰ سال نوري با زمين فاصله دارد. سيفرت‌ها نوعي کهکشان با هسته بسيار درخشان هستند که بازوهاي کهکشاني آنها به صورت واضح مشخص نيستند. نتايج حاصل از اين بررسي در مجله Astrophysical منتشر شده است. * کهکشان سيفرت (Seyfert Galaxy) نوعي کهکشان فعال است. اين کهکشانها در اصل نوعي کهکشان مارپيچي هستند که مهم‌ترين مشخصه‌هاي آن‌ها عبارت است از يک هسته‌ي روشن و نقطه‌اي در مرکز، و يک طيف که خطوط نشري پهني را نشان مي‌دهد. طيف پيوسته داراي يک مؤلفه‌ي غيرحرارتي است که بيش‌تر ين برجستگي را در فرابنفش دارد. تصور بر اين است که اين خطوط نشري در ابرهاي گازي که با سرعت زياد نزديک هسته حرکت مي‌کنند توليد شده است.