گزارشی کوتاه از تولد تا مرگ ستارگان

تازه هاي نجوم/ اگه که يه توده ي گاز تو فضا ول باشه و موجي از يک انفجار که حاصل برخورد دو تا چيز ديگه است (منظورم از چيز مثلاًکهکشان و ستاره و ...است )با اين توده ي گاز برخورد کنه اين توده در برخي از نقاط متراکم مي شه و به دليل اين تراکم زياد ماده به دور خودش مي چرخه ودوباره به دليل بوجود آمدن گرانش متراکم تر مي شه ودر نتيجه اين توده ي گاز هي کوچيکتر مي شه و به داخل مي رمبه و اين رمبش آنقدر ادامه پيدا مي کنه که دما اونقدر زياد مي شه که نيروي تابشي از درون نيروي گرانش رو خنثي مي کنه و در اين حالت ستاره دست از رمبش برمي داره و مي گيم که ستاره به حالت هيدرو استاتيکي رسيده و پيش ستاره تشکيل شده . حالا بعد يه مدت اين توده ستاره دوباره سرد مي شه و دوباره رمبش پيدا مي کنه با اين که دوباره به حالت هيدرو استاتيکي برسه وبالاخره اين فرآيند اونقدر ادامه پيدا مي کنه که دما به حدي برسه که فرآيند هسته اي در داخل ستاره با دماي زياد شروع بشه (يعني هيدروژن ها به هليوم تبديل بشن ) و باعث بوجود اومدن انرژي بشه و ستاره خودش توليد انرژي کنه و در اين صورت اين توده خودش توليد انرژي ميکنه و مي گيم که ستاره به دنيا اومد (اگه قبل از اين که ستاره به دنيا بياد از واژه ي ستاره استفاده کردم چون اون موقع هنوز ستاره نشده بود ببخشيد ،از دهنم در رفت ) نکته :وقتي که ستاره فعال و پايدار مي گيم که اون ستاره تو رشته ي اصلي قرار داره . حالا ستاره اونقدر هيدروژن مي سوزونه که ديگه هيدروژن نداشته باشه که بسوزونه ،پس ستاره دوباره سرد مي شه و مي رمبه ودر اثر رمبش دماش دوباره افزايش پيدا مي کنه و سر انجام دماش اونقدر زياد مي شه که دوتا هليوم با هم واکنش مي دن و کربن رو بوجود مي آرن و به خاطر همين انرژي زيادي آزاد مي شه و باعث مي شه که تابش بر گرانش غلبه کنه و ستاره منبسط بشه . اما اگه انرژي خيلي زياد باشه ستاره منفجر مي شه و يه تکه هايي ازش جدا مي شه که به اونا ابر نو اختر مي گيم و ستاره تبديل به غول سرخ مي شه (چون خيلي منبسط شده خيلي طول ميکشه که انرژي از درون ستاره به سطحش برسه پس ما يه غول سرخ مي بينيم )بعد دوباره هلوم ستاره تموم مي شه و همون مراحل قبلي تکرار مي شه تا اينکه به آهن (fe)مي رسيم که تواين جا وضع عوض مي شه چون که واکنش دو تا آهن گرما گير و نه گرما ده و باعث مي شه ستاره هي سرد تر بشه و بيشتر تو خودش برمبه و در اين جا سه تا اتفاق ممکنه که براي ستاره بيفته 1- اگه که اندازه ي ستاره از 1.5 برابر خورشيد کمتر باشه ستاره اونقدر فشرده ميشه که حتي اتم ها هم کوچيک مي شن اما چون ستاره به انداه ي کافي جرم نداره دافعه ي بين الکترون ها و پروتون هاي داخل اتم از متراکم شدن بيشتر ستاره جلوگيري مي کنه و اونوقت ستاره به يه کوتوله ي سفيد تبديل مي شه . 2- اگه جرم ستاره بين 1.5 برابر تا 3برابر جرم خورشيد باشه حتي دافعه اي که در بالا گفتيم هم کفايت نميکننن و الکترون و پروتون با هم ترکيب مي شن و نوترون هارو بوجود مي آرن و اين يعني ستاره از نوترون تشکيل شده اما بين نوترون ها يه نيروي دافعه است که دوباره از رمبش بيشتر ستاره جلوگيري مي کنه و حال يه ستاره ي نوتروني داريم .(به اين نيروي دافعه اصطلاحاً نيروي تَبَه گِني هم ميگن ) 3- حالا اگه جرم ستاره از سه برابر جرم خورشيد بيشتر باشه ديگه هيچي جلوي رمبش بيشتر ستاره رو نمي گيره و ماده ي ما له و لورده مي شه و اونوقت يه سياه چاله داريم که خيلي هم عجيبه. با کانال تلگرامي آخرين خبر همراه شويد telegram.me/akharinkhabar