راز سقوط آزاد از ارتفاع 7620 متری بدون چتر نجات

ديجياتو/ چتربازي و پرش از ارتفاع به خودي خود ترسناک است، حتي اگر تمامي موارد ايمني را در نظر گرفته باشيد. اما آيا مي توانيد تصور کنيد روزي بدون چتر نجات از هواپيما به بيرون بپريد؟ بهتر است نظر «لوک آيکينز» را در اين مورد نپرسيد، يا حداقل پيش از اينکه چنين فکري را به مخيله خود راه دهيد، مثل او دو سال مداوم تمرين کنيد. روز گذشته، بدلکار معروف آقاي «لوک آيکينز» از هواپيمايي در ارتفاع 7620 متري بيرون پريد، در حالي که تنها يک GPS، دوربين، وسيله ارتباطي، و ماسک اکسيژن به همراه داشت. بله، از چتر نجات در اين ليست خبري نيست. البته او ماسک اکسيژن را هم در ارتفاع حدود 5500 متري به همکار چتربازش تحويل داد. چند دقيقه بعد، «لوک آيکينز» بدون استفاده از لباس بالدار يا چتر نجات، با موفقيت روي توري مربعي با ابعاد 30 متر فرود آمد، يا بهتر است بگوييم سقوط کرد. تماشاي اين سقوط آزاد هم هيجان انگيز و هم دلهره آور است: اين بدلکار پر دل و جرأت پس از فرود موفقيت آميز به خبرنگاران گفت: «احساس مي کنم در فضا معلقم. تجربه اي که شاهد آن بوديد، براي من خارق العاده بود. هيچ واژه اي براي وصف آن به ذهنم نمي رسد.» به مدت دو هفته هر شب بيخوابي به سرم مي زد. به اين فکر مي کردم که اگر فردي بخواهد چنين عملياتي را انجام دهد، چه کار بايد بکند؟ واضح است که اين عمليات به راحتي و توسط هر فردي تکرار نخواهد شد. «آيکينز» که مشاور عمليات سقوط آزاد مافوق صوت «فليکس باوم گارتنر» در سال 2012 بود، بيش از 18 هزار مرتبه چتربازي را در دوران زندگي حرفه اي خود تجربه کرده. او که 42 سال دارد، براي انجام اين عمليات ويژه بيش از 2 سال تمرين داشته و البته چند وقتي نيز مشغول غلبه بر ترس خود بوده. او در اين رابطه مي گويد: «زماني که اين فکر به مغزم خطور کرد، مثل هر انسان طبيعي و عاقل به خودم گفتم: نه، ممنون. من زن و بچه دارم، و مي خواهم زنده بمانم. اما پس از آن به مدت دو هفته هر شب بيخوابي به سرم مي زد. به اين فکر مي کردم که اگر فردي بخواهد چنين عملياتي را انجام دهد، چه کار بايد بکند؟». خب، عمليات سقوط چطور انجام شد؟ «آيکينز» از دستگاه GPS و چهار چراغ تعبيه شده روي تور زميني براي هدايت پروازش استفاده کرد. توري به گونه اي طراحي شده بود که با سقوط بر روي آن، شتاب حرکت را تا حد زيادي کاهش مي داد: توري از جنس Spectra که نوعي الياف فشرده پلي اتيلن است، ساخته شده و استقامت آن دو برابر بيشتر از فولاد است، ضمن اينکه قابليت کشساني بسيار کمي دارد. زماني که «آيکينز» به سطح اين سازه برخورد کند، چهار سيلندر هواي فشرده که از طريق طناب و قرقره به چهار گوشه توري متصل هستند، سرعت فرود او را کاهش مي دهند. وضعيت فوق دقيقاً مشابه حالتي است که مي خواهيد يک تخم مرغ در حال سقوط را با دستان خود بگيريد، در اين حالت دستان خود را به آرامي پايين مي آوريد تا تخم مرغ بر اثر ضربه نشکند. نکات ايمني ديگري نيز براي اين عمليات در نظر گرفته شده بود. مثلاً به خاطر اينکه اکسيژن در ارتفاع بالا رقيق است، «آيکينز» در مرحله اول عمليات از ماسک اکسيژن استفاده کرد. همچنين از آنجا که او چتربازي حرفه اي به شمار مي رود، مي داند که چگونه فرود بيايد. همان طور که در ويدئو مي بينيم، بهترين حالت سقوط در حالت دست و پاي کشيده و قرار گرفتن سينه در راستاي سطح زمين است. در اين وضعيت، اصطکاک ايجاد شده باعث کاهش سرعت خواهد شد و تغيير وضعيت ناگهاني به هنگام عمليات نيز ساده تر انجام مي گردد. با اين حال دليل اصلي امکان پذيري عمليات مورد بحث و ديگر سقوط هاي مشابه را مي توان پديده «سرعت حدي» دانست. در اين حالت به خاطر اصطکاک، سرعت سقوط در مقدار مشخصي ثابت شده و ديگر افزايش نخواهد يافت با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد